Tablica liderów

Rok. Ponad rok od ostatniej mojej aktywności w tym temacie. A samo opowiadanie nadal pozostało niszą. W sumie trochę to smutne, ale mniejsza z tym. Ważne, że nadal mam chęć skończyć te opowiadanie. Same opowiadanie i cała seria okazała się nie lada projektem. Czy jednak jestem z niego dumny? Czy uczyniłem postępy w pisaniu? Co o tym sądzę jako autor? Oczywiście, że jestem dumny! Jakbym mógł nie być? 200 stron, wiele, wiele słów i jeszcze więcej pracy. A przede wszystkim; wy! Wy, którzy mimo roku bez śladu życia w temacie, nadal do niego chcą zajrzeć i spojrzeć co piszę sobie podmłodziały starzec w ludzkiej skórze. Postępy są... no, samego siebie oceniać średnio wypada, ale niech zaryzykuje... są duże. A co o tym sądzę? Bardzo wiele zmieniło się przez te dwa lata. Bardzo wiele. Prawo jazdy i pandemia, matury i projekt z ekipą znajomych z internetu, rok na bezrobociu i tymczasowa jakaś praca (nie wiem jeszcze na jak długo), wiele zapoznań i wiele rozstań, wiele nadziei i upadków, wydarzenia tak codzienne, że aż zaczęły mnie nużyć, a w tym wszystkim ta dziwna nadzieja, by pisaniu służyć. Wolę szczerze taką niszę, niż chęć wstrzelenia się w nurty. Wolę pisać to co czuje, niż to czego nawet nie pojmuje. Zdaje sobie oczywiście sprawę jak niszowe to tematy, mimo wszystko nie mam za złe tego, że wszystko to idzie na straty. Ta praca była tego warta! Była też czymś, do czego zawsze mogłem się odwołać lub uciec, gdybym nie miał innego pomysłu na życie. Dziś, po ponad roku, prezentuje wam kolejne, ostatnie na razie, opowiadanie poboczne do Pony City. Nie byle jakie z resztą, bo samo w sobie ma 100 stron, 3 części. W sumie jako całość nie nadałem mu jakiegoś tytułu. Nie mniej, dzieje się na od przedwojnia a także aż do 5 roku wojny. Oto i ono: Czas piękna [część I] [przed wojną] [Violence][Slice of Life][Dark][Sad] Czas chaosu [część II] [rok I-IV] [Violence][Slice of Life][Dark][Sad] Czas powrotu [część III] [rok Iv-VII] [Violence][Slice of Life][Dark][Sad] Niestety ludzie, którzy mieli zrobić przedczytanke nie wyrobili się w czasie. Trochę szkoda, zawsze to większa szansa, że uniknie się błędów. Mimo wszystko jestem i tak pod wrażeniem tego, że się zgodzili i chcieli. Oby w przyszłości miał więcej do tego szczęścia. Dziękuje wam, @Grento YTP, @Neij, @Cinram a także w postaci wsparcia bardziej pośredniego @Marudkeł i @kapibarapokoju który pewnie nawet nie wie, jak ciekawie zadziałały na mnie jego konie ze stalinium. Co ja jeszcze mogę dodać? Jak zwykle, dużo chciałbym wam powiedzieć, ale za dużo na to słów marnuje. Życzę wam miłego czytania. Pozdrawiam.