Lorak

Po pierwsze bardzo dziękuje za wyróżnienie. Po drugie wyszło mi strasznie długie i chciałem poczekać, aż ktoś wrzuci coś przede mną, ale tekst wala się już prawie miesiąc, więc trudno.

Twilight siedziała w ławce i zastanawiała się wciąż nad zadaniem. W poszukiwaniu natchnienia zamiatała oczami sufit, spoglądała czasami za okno oraz na innych piszących. Znikąd pomocy. Znikąd nadziei. W końcu zrezygnowana opuściła wzrok na ziemię, na której zauważyła kartkę. Po krótkim namyśle doszła do wniosku, że jest to ściąga, która prawdopodobnie komuś wypadła. Odwróciła od niej szybko wzrok.  Jednak od czasu do czasu jej spojrzenie lądowało na ściądze. Zdarzało się to coraz częściej. Szybko zamknęła oczy i znowu zaczęła się zastanawiać nad zadaniem. Nic nie przychodziło jej do głowy. Jedyne, o czym mogła myśleć to karteczka z możliwą odpowiedzią, która czekała, aż ona ją podniesie. Otworzyła oczy przeczytała jeszcze raz zadanie i pomyślała:

 

- Totalnie nie znam odpowiedzi. Za żadne skarby Equestrii nie dam rady sobie przypomnieć.

 

Spojrzała trochę zdenerwowana na zegar. Zostało już mało czasu. Przerzuciła wzrok na nauczyciela. Profesor był zajęty książką, lecz raz na jakiś czas zerkał na piszących uczniów. W głowie Twilight pojawiły się możliwe sposoby uniknięcia przyłapania ze ściągą. Odrzuciła je szybko i potrząsnęła głową. Spojrzała znowu na ściągę. Rozpoczęła się gonitwa myśli:

 

- Może tylko podsunę ją trochę, żebym widziała - szybko pojawiły się wątpliwości. - A jeśli mnie przyłapie, nie zdam testu i pewnie nigdy nie będę mogła kontynuować nauki, a co jeśli przez nie zrobienie zadania stanie się to samo. Nie spróbowanie nie daje mi jakichkolwiek szans na zdanie testu.

 

Panika przejęła kontrole nad zdrowym rozsądkiem jednorożca. Nie zastanawiając się dłużej, po szybkim spojrzeniu na nauczyciela, skupiła się na ściądze. Zaczęła ona powoli lewitować w kierunku lawendowej klaczy. Podczas wykonywania zaklęcia ktoś zza pleców Twilight zawołał:

 

- Panie profesorze może pan na chwile podejść!

 

Twi momentalnie straciła skupienie i upuściła ściągę. Lekki wiaterek poniósł kartkę tak, że wylądowała przy nogach jej sąsiada. Profesor podszedł do ucznia, który go wołał. Gdy nauczyciel przechodził koło niej wsadziła głowę w kartkę. Gdy był już za nią delikatnie podniosła głowę, aby spojrzeć na zegar. Do końca pozostało 10 minut.

 

- Dobra Twilight, dasz radę – zmotywowała się w myślach – przecież znasz odpowiedź tylko jej nie pamiętasz, no dalej myśl! Myśl!

 

Zamknęła oczy. Przeniosła się do wczorajszego wieczora. W książce, którą czytała musiała być odpowiedź.

 

- Który to mógł być rozdział – zapytała się w duchu. - No dalej, to musi być gdzieś w mojej głowie.

 

Pot nieustannie spływał po twarzy.  Nagle olśniło ją. Otworzyła oczy i przeczytała jeszcze raz zadanie.

 

- Jak mogłam się tak długo nad tym zastanawiać przecież to było takie proste - pomyślała radośnie.

 

- Zostało tylko pięć minut do końca, proszę powoli kończyć - powiedział nauczyciel.

 

Źrenice Twilight zmniejszyły się do wielkości ziarnka gorczycy. Pot już nie spływał, tylko lał się strumieniami, na szczęście nie było tego aż tak widać. Szybko chwyciła za pióro i zaczęła pisać. Przez pośpiech i zdenerwowanie ilość połamanych piór wyniosła osiem. Po czterech minutach prawie mdlejąca Twilight postawiła ostatnią kropkę na końcu ostatniego zadania. Zadzwonił dzwonek.

 

- Odkładamy pióra i oddajemy sprawdziany. – Oznajmił nauczyciel, po czym wszystkie sprawdziany pofrunęły w kierunku biurka i zostały ułożone w piękny stos.

 

Twilight zmęczona, ale dość szczęśliwa z ukończonego zadania powoli wyszła z klasy.

 

- Nigdy nie należy wątpić w siebie - pomyślała.

Ja też się zgłaszam.

Muffiny, macie bana na Red-Bull'a... Nie zdążyła jednak dokończyć, bo cały świat zaczął się rozmywać, aż nie widziała nic poza ciemnością. Twilight otworzyła oczy i zorientowała się, że to był tylko sen. Odwróciła się na drugi bok i uśmiechnęła się w duchu, lecz wtedy zauważyła, że...

Twilight,

wiem, że oberwałbym po głowie, ale te książki nie są ważne. Dla mnie ważne jest to, że tobie nic się nie stało. Moim skromnym zdaniem Księżniczka Celestia tak samo zareaguje. W końcu nie da się przeliczyć wartości osoby na książki, zwłaszcza jeśli ma się z taką osobą silną więź. Poza tym nie jest to twoja wina, że ktoś się włamał i ukradł je. Co prawda mogłaś je ukryć, ale to zwiększyłoby co najwyżej ilość zniszczeń w bibliotece.

Najłatwiejszym sposobem poinformowanie swojej mentorki będzie wysłanie listu z opisem sytuacji, nie próbuj zwalać winy na siebie (chociaż wiem, że i tak to zrobisz), chyba że wolisz ją poinformować osobiście to twój wybór. Jednak pierwsza opcja da tobie więcej czasu na naprawienie "twojego" błędu - znalezieniu książek i włamywaczy. Czy wykorzystasz w tym celu magię, czy może pomogą ci przyjaciółki to są tylko opcje. Ale przed wyruszeniem na "polowanie", proszę, zjedz śniadanie. Głodna nie będziesz w stanie trzeźwo myśleć i nie będziesz miała siły na pościg za złodziejami. (Chyba, że nie chcesz jeść, to nie będę cię zmuszał, ale jeśli się zdecydujesz życzę smacznego!)

Powodzenia!

Dawno temu na pustyni odnaleziono Elementy Harmonii. Jednorożce widząc jak silną magię mają zbudowały w miejscu odnalezienia Świątynie Harmonii. Elementy spoczęły w skrzyni z drewna, złocona i ozdobiona drogocennymi klejnotami. Czas mijał a wokół Świątyni rozwinęło się miasto. Skrzynię rozpoczęto nazywać Arką Przyjaźni, ponieważ przesiąknęła magią Elementów i miała właściwości łagodzenia sporów. Pewnej nocy ktoś wykradł Elementy co spowodowało małą panikę, jednak nadeszło coś gorszego... Okoliczna rzeka wyschła i nastał głód. Kucyki były zmuszone do opuszczenia miasta. Wiedziały, że Arka, choć jest silnym artefaktem, będzie je spowalniać w wędrówce, dlatego pozostawiły ja w Świątyni. Podobno burze piaskowe zasypały Świątynie, a żaden poszukiwacz skarbów, który wyruszył, aby ją odnaleźć, nigdy nie wrócił.

Odpowiedzi są świetne jak zwykle.

Jedyne do czego mógłbym się przyczepić to wspominanie o bojowym wykorzystaniu skrzydeł/magii, bo chociaż dopełniają wypowiedź raczej nie pasują do Twilight. Nie jest to złe, ale do końca mi się nie podoba.

Kilka pytań jest prawie o to samo - zostanie pegazorożcem przez Twi, ale odpowiedzi pięknie się dopełniają. Poza tym ciekawe wykorzystanie "wrednego" pytania.

Widać włożoną pracę i poświęcony czas, są najlepsze jakie mogłyby być.

Nie chciałem pisać tej ściany tekstu, ale trudno, krócej tego raczej nie opisze.

A przed wszystkim, na początek, bo mogę zapomnieć, hug dla wszystkich, którzy podzielili się swoimi problemami przede mną i ci, którzy to zrobią po mnie: Oczywiście to nic nie pomoże, ale może trochę poprawi humor, choć na chwilę.

Moje problemy wydają mi się błahe, proste do rozwiązania, nieskomplikowane. Lecz zawsze na ich straży stoi blokada w mojej głowie. I ten żal mam tylko do siebie, że ona mnie blokuje i nie jestem w stanie tego przezwyciężyć. Z łatwością przychodzi mi matematyka, fizyka czasem (w pamięci mam tylko jedną taką sytuacje bo była świeża z przed pięciu dni, ale podobnych wypowiedzi było więcej) słyszę od znajomych, że chętnie by się ze mną zamienili na mózg. Ja wtedy tylko w myślach odpowiadam, że nie chcieli by żyć tak jak ja. Moje życie w szkole, gdzie spędzam większość czasu jest w pewnym stopniu bezproblemowe. Praktycznie w domu na naukę, tego co akurat było potrzebne, nie poświęcałem czasu od podstawówki. No w podstawówce to się chociaż robiło zadania domowe, ale potem w gimnazjum uczyło się na sprawdziany i zadania domowe robiło się przed lekcjami. Większość (czytaj cały) czasu po lekcjach spędzałem przed komputerem grając w gry, ściągając gry, szukając coś o matematyce, później coś o fizyce, coś o programowaniu, oglądając filmiki, seriale, filmy. I teraz od (chyba*) niecałych pięciu miesięcy MLP. Gdy nie mam dostępu do komputera to czytam jakąś książkę np. podręczniki akademickie do matematyki, szkolną encyklopedie matematyki, poradnik inżyniera matematyka tom 1, Podstawy współczesnej fizyki itp. Dlaczego to pokazałem? Otóż jak się to wszystko ładnie zsumuje to wyjdzie, że poza tym nic nie robię - czyli siedzę cały czas w domu. I to nie jest dla mnie złe, bo jestem introwertykiem. Do mojej introwersji dochodzi jakieś dziwne przeświadczenie o odpowiedzialności i chorobliwa wręcz nieśmiałość oraz strach przed zrobieniem z siebie idioty/głupka. To powoduje codzienną walkę w mojej głowie. Jeśli chodzi o ludzi, których znam dość dobrze, aby przewidzieć ich zachowanie i temat do konwersacji to rozmowa nie jest trudna, ale przemyślana tak do dwóch minut przed jej rozpoczęciem. Wynika z tego jeden problem przy rozmowie paru znajomych jestem częściej jako słuchacz, bo zanim przekonam sam siebie do odpowiedzi temat przechodzi dalej a ja pozostaje z pomysłem/odpowiedzią na poprzednią myśl (to też blokuje mnie przed pisaniem na SB). Jeśli chodzi o nowe sytuacje, obcych mi ludzi, czy chociażby wejście do jakiegoś budynku sprawia mi trudności. Boję się pomyłki jakiejkolwiek. Czasem błądzę po ulicy lub jakimś budynku tylko dla tego, że boję się zapytać o drogę. To oznaczałoby słabość. Zawsze jeśli nie jestem w 100% pewny to nie mówię nic albo mówię, że nie wiem. Najczęściej dochodzi do tego na lekcjach języka polskiego, gdy czasem mógłbym coś powiedzieć, ale milczę. I to powoli ustępuje, bo cudów nie ma, może nawet dzięki serialowi, ale kto to wie. Najgorzej jak zapętlę się wśród swoich myśli stojąc przed mało znaczącym wyborem jak np. kliknąć odpowiedz/wyślij na forum. Pomimo, że jestem w pewnym stopniu anonimowy myślę, że zostanę źle odczytany, więc przeglądam jeszcze raz i to co napisałem wydaje mi się głupie, raz spędziłem chyba pół godziny przed gotową odpowiedzią zanim w końcu ją wysłałem (z tą było pewnie podobnie). Moja chęć odpowiedzialności powoduje, że jestem sam. Nie chcę obarczać nikogo swoimi problemami, bo wiem co powinienem zrobić, ale z niewiadomych przyczyn nie jestem w stanie tego zrobić. Jeśli ktoś przyjdzie po pomoc do mnie czuje się szczęśliwy. Poza tym i tak raczej nie potrafię odmówić.

W rodzinie wszystko jest w porządku. W sprzeczkach z rodzicami nie biorę udziału, bo nigdy nie miałem powodu. Siostra (młodsza) często kłóci się z tatą, ale nie trwa to dłużej niż dzień.

Ale tu nadchodzi największy problem z ostatnich 2-3 miesięcy. Jak zacząłem oglądać kucyki sądziłem, że w "najgorszym" wypadku serial mi się spodoba i będę oglądał najwyżej jak wyjdzie kolejny odcinek. A tu się okazało, że oprócz samego serialu jest prawie równie wspaniała twórczość fandomu. Aż chciałoby się zobaczyć ludzi na żywo pojechać na jakiś meet. Jednak oprócz problemu związanego z moim charakterem i usposobieniem będzie stać chęć nie denerwowania rodziców. Uznałem wtedy, że doczekam/poukrywam to do czerwca i po maturach postawie ich przed tym faktem, aby im nie robić problemu dodatkowego i sobie przed maturą. Jednak jakoś dwa tygodnie temu złapałem lekkiego doła i już byłem skłonny im o tym powiedzieć, ale nie byłem w stanie. Czasem żałuje, że przewiduje wszystkie okoliczności i czasem chciałbym popełnić błąd, który doprowadzi do dekonspiracji, ale to by była słabość.

Jak widać człowiek może mieć bardziej skomplikowane życie (niż ja), ale w nas jest coś egoistycznego, co wystawia nasze problemy na plan pierwszy i może to i lepiej... Ale jakie to ma znaczenie...

*Jak wspomniałem nie sądziłem, że data rozpoczęcia oglądania serialu będzie istotna, więc...

długo nie mogłem odpowiedzieć na twoje pytania, ponieważ nie miałem siły, aby skupić się na tym.

Jak się nad tym dobrze zastanowiłem to nie ma stricte najważniejszej dziedziny. Każda z tych ważniejszych nauk ścisłych jest niezbędna do istnienia świata, jaki znamy. Jakbym musiał wybrać to byłaby to matematyka. Jest niezależna od innych nauk, a dzięki niej rozwijają się one. Głównie dzięki niej rozwojowi cywilizacja się rozwija. Jednak często jest tak, że matematyka rozwijana jest przez zapotrzebowanie fizyki do opisu zjawisk. Oprócz problemów, które są stawiane w teorii matematyki, zdarzają się też w innych dziedzinach zależnych od niej, których nie da się rozwiązać na danym poziomie matematyki, który aktualnie jest najwyższy, więc następuje postęp.

Technologia rozwija się najszybciej podczas rozwijania nauk przyrodniczych, czyli fizyki, biologii, chemii. Do nich dodałbym jeszcze powstałą w ostatnim wieku informatykę, która ma bardzo istotny wpływ na technologię, jednak bez urządzeń jest bezużyteczna. Dzięki nim jesteśmy w stanie stworzyć wszelkiego rodzaju maszyny, leki et cetera.

Jeśli chodzi o bezużyteczne dziedziny nauki to raczej trudno byłoby mi jakąś znaleźć. Nawet te najbardziej dziwne w pewnym stopniu na pewno istnieją w jakimś celu. Moim zdaniem nauki mogą być co najwyżej nieefektywne, czyli nie mieć znaczącego wpływu na życie, ale kogoś to interesuje skoro taka nauka powstała.

Teraz się trochę rozpiszę o sztucznych satelitach (naturalne pominę). Są to statki kosmiczne, które zostają wysłane na orbitę okołoziemską w różnych celach- o nich później. Aby mogła swobodnie latać sobie wokół Ziemi trzeba ją najpierw wystrzelić w kosmos za pomocą rakiety w taki sposób, aby zaczęła krążyć. Wymaga to skomplikowanych obliczeń. Aby satelita utrzymywała się na swojej orbicie a nie zaczęła spadać musi mieć określoną prędkość. Maleje ona wraz z odległością od planety, ale my chcemy żeby nie była zbyt daleko, bo musimy mieć z nią kontakt. Pewne satelity, aby mogły spełniać swoją role muszą ciągle być nad jednym określonym punktem ziemi, są satelity stacjonarne. "Wiszą" one nad równikiem a okres obiegu trwa tyle ile obrót Ziemi. Takie satelity są wykorzystywane szczególnie w telewizji satelitarnej. Wysyłają jeden sygnał, który może być odebrany na całej półkuli, do której są zwrócone. Satelity są bardzo istotnym elementem naszego życia, nawet, jeśli większość nie zdaje sobie sprawy. Oprócz podanej przed chwilą telewizji są jeszcze satelity GPS (Global Positioning System), które są wykorzystywane w różnych pojazdach do podawania z pewną dokładnością położenia na planecie. Satelity wykorzystywane są też, jako ośrodki badawcze i dostarczają danych do badań. Dzięki nim możemy dowiadywać się ciekawych rzeczy o Wszechświecie. Teleskop Hubble'a robi zdjęcia gwiazd, galaktyk i mgławic wysokiej rozdzielczości, które trudno jest zrobić z powierzchni Ziemi. Satelity pozwalają na obserwacje Ziemi z kosmosu, robienie map z dużą dokładnością, a także na szpiegowanie i określanie pogody.

Postaram się nie zwlekać z odpowiedzią na następne pytania .

Twilight, jestem pewien, że niedługo będziesz się śmiała z tej sytuacji. Jednak nie zmienia to faktu, że ten żart nie jest niewinny, tak jak na przykład podmienienie atramentu przez Pinkie i Rainbow. I popieram Cię w tym, że należy jakoś ukarać żartownisia, ale czas na to przyjdzie później - jak pozbędziesz się problemu i trochę ochłoniesz. Dlaczego? Po pierwsze możesz zrobić coś czego mogłabyś żałować. Po drugie i ważniejsze chcesz TAK wyjść i przeszukiwać miasteczko. Najpierw trzeba dojść do normalności. Jeśli nie masz żadnego czaru na to, to znajdź Spike'a. Jak już podniesie się z podłogi i przestanie się śmiać to wyślij go z prośbą o pomoc do Rarity i/lub Zecory, może jedna z nich coś poradzi, i po farbę do włosów w jakimś normalnym kolorze, tak na wszelki wypadek. Podczas nieobecności możesz przerzucić bibliotekę do góry nogami w poszukiwaniu zaklęcia, które przywróci piękny, naturalny kolor Twojej grzywie. Jak wszystko zawiedzie pozostaje udawać, że nic się nie stało i po prostu zapomnieć o tym, robić wszystko normalnie, jak gdyby ten kolor był zamierzony. To na pewno głupio brzmi i jest to słaba rada, ale lepszej alternatywy, jeśli wszystko zawiedzie nie mogę wymyślić. Jesteś silna, dasz sobie radę.

Droga Twilight,

bardzo dużo pytań i o bardzo szerokim zakresie, ale postaram się odpowiedzieć jak najdokładniej potrafię.

Technologia jest to bardzo ogólne pojęcie i odnosi się do każdej gałęzi nauki. Ludzie głównie zauważają tę technologie, z którą spotykają się na co dzień, taką jak telewizja komputer, telefon itd. Ale technologia istnieje teraz jak istniała tysiąc, dwa, albo sześć tysięcy lat temu. Technologia dąży do tego, aby wykorzystać zjawiska występujące w przyrodzie, żeby ułatwić sobie życie. Wraz z rozwojem fizyki (-wliczę tu też chemię) i matematyki jesteśmy wstanie wymyślić taki sposób, aby wykonywanie jakiś czynności sprawiało mniejszy problem. Także technologia jest zależna głównie od fizyki, a ta z kolei nie spełniałaby swojego zadania bez matematycznych narzędzi. Jak to powiedział angielski fizyk, matematyk i filozof Isaac Newton "To co wiemy to tylko kropla. Czego nie wiemy to ocean." Dzięki temu i kreatywnym naukowcom, którzy rozumieją mechanizmy fizyki, potrafią szukać odpowiedzi na wciąż nas nurtujące pytania i wykorzystywać zjawiska tak, aby służyły ludziom, tworzy się coraz bardziej rozwinięta technologia. Moim zdaniem trzecie prawo Clarke'a będzie zawsze aktualne pomimo stałego rozwoju technologii. Po za tym jest wiele do odkrycia...

Jeśli chodzi o posługiwanie się technologią to ludzie są z natury leniwi i dlatego łatwiej jest im nauczyć się czegoś przez co zaoszczędza czas i nie będą musieli się za bardzo męczyć. Ale raczej uczą się tego jak używać niż jak to działa...

Doszedłem, więc do tematu inżynierów. Inżynier jest to tylko tytuł zawodowy, który się zdobywa podczas zakończenia kilkuletniej nauki na danym kierunku na uczelni wyższej. Czy ja wiem, czy takiego inżyniera można porównać do maga? W pewnym stopni na pewno, ale nie jakiegoś super doświadczonego. Na uczelni można zdobyć też wyższy tytuł: magistra, albo nawet stopień doktora w danej dziedzinie.

Jeśli chodzi o "szacowanie" w temacie przewidywania to chyba chodzi o rachunek prawdopodobieństwa. Prawda, że jest to dział matematyki. Jednak opiera się na zdarzeniach z przeszłości i tworząc statystykę podaję jak bardzo możliwe jest takie zdarzenie, zależnie od warunków.

Na koniec napiszę jeszcze co przed chwilą przyszło mi do głowy. Mianowicie, to że rodzajem technologi w Equestrii jest... umiejętność posługiwania się magią za pomocą rogu czy skrzydeł. Tak samo jak u nas technologia rogu, który wytworzyła natura w procesie ewolucji czy czegoś tam, pozwala wykorzystywać magię, którą też rozwijać można.

PS Napisałem tak dużo, że nie chce mi się sprawdzać błędów i sensu wypowiedzi za to przepraszam.

Twilight bezowocnie przeszukuje księgi z zaklęciami, które mogłyby ją sklonować, uleczyć kopytko AJ, spowolnić czas lub przyspieszyć ją samą. Nic takiego nie istnieje. Patrzy dookoła na bibliotekę, która wygląda jakby przeszło przez nią tornado, ale bałagan to najmniejszy problem. Mogłaby, co prawda, poprosić Pinkie o pokazanie drogi do Lustrzanego Stawu, ale mógłby z tego wyjść jeszcze większy harmider niż z różową klaczą. Na samą myśl Twi się wzdryga.

Pozostaje jej tylko wybór między przyjaciółkami. W myślach bije argumenty za jedną i przeciw pomocy drugiej, na próżno. Postanawia zrobić listę za i przeciw, która i tak się nie sprawdza. Próby rozwiązań pozostawiają większy mętlik w głowie. Ostatecznie decyduje porozmawiać z przyjaciółkami i w trójkę wyjaśnić sytuacje oraz liczyć na rozwiązanie.

Jest przekonana, że obie będą albo oddawać jej pomoc drugiej albo, co gorsza, licytować się, która z nich bardziej potrzebuje pomocy.

Podczas spotkania Twilight wyjaśnia przyjaciółkom sytuacje i liczy na zrozumienie. Po rozmowie obie klaczki dają Twi wolną rękę. Decyduje ona, że będzie pomagać Applejack. Jednak postara się znaleźć kogoś kto pomoże Pinkie.

Bardzo dziękuję Tricu za wyróżnienie. Byłem pewny, że najlepszy będzie post Hoffmana, ale miło się zaskoczyłem.

Ja oglądałem, i to nie raz, wszystkie sezony. Trudno znaleźć najlepszy sezon, ale chyba w moim przypadku postawiłbym na czwarty, który oglądałem jako pierwszy, ale wszystkie są warte zobaczenia. Z czwartego najlepsze jest pole minowe...

Z pierwszego: Baldrick:"Panie przewyższasz go o głowę".

Trzeci też dobry i stawiłbym go na drugim miejscu w mojej klasyfikacji, zwłaszcza historia imienia Baldircka.

"Minimalna łapówka?-Czarna Żmija

"Jedna rzepa, ale nie chciałbym być za drogi."-Baldrick

Jeszcze był odcinek specjalny, nie pamiętam jaki nosił tytuł, ale był z podróżą w czasie.

Starswil Brodaty

Na nieszczęście w specyfikacji laptopów nie podają częstotliwości odświeżania matrycy, więc trochę ciężko coś znaleźć. Z tego co się dowiedziałem to jedyne laptopy z takim odświeżaniem mają technologie 3D (120Hz). Nie wiem czy podczas używania obrazu 2D można ustawić odświeżanie 100Hz, ale tego musiałbyś się dowiedzieć. Druga sprawa to, że laptopy 3D są przeznaczone głównie do gier co ci jest nie potrzebne, a z 3D raczej nie skorzystasz, a przy okazji z tego powodu są drogie.

Jeszcze później czegoś poszukam i jak coś znajdę to napiszę.

Widząc zachowanie Trixie w głowie Twilight, pomimo najszczerszych chęci, pojawiają się scenariusze nieciekawej przyszłości tego przyjęcia. Ma nadzieje, że Trixie nie zrobi nic lekkomyślnego. Brakuje jej którejkolwiek z przyjaciółek, aby podzielić się swoim niepokojem. Na myśl Twilight jedynie przychodzi zwierzenie się swojej mentorce. Księżniczka Celestia, chociaż zajęta była rozmową, uległa pod namową swojej uczennicy i wysłuchała jej obaw. Twilight, po zapewnieniu przez swoją nauczycielkę, uspokoiła się nieco.Niepewnie podeszła do Trixie i przywitała się. Było to trochę niezręczne. Twilight postanowiła spędzić resztę balu trzymając Trixie na dystans, czekając na jej ruch...

Hedzio, dziękuje za wyróżnienie. Zastanawia mnie tylko, dlaczego "użytkownik", jakoś tak... oficjalnie? Wystarczyłoby samo Lorak.

ignis literno

stwarza ogień

Po pierwsze Twilight, którą znam i podziwiam, nigdy nie pozwoliłaby tak błahym sprawą przejąć kontroli nad sobą do tego stopnia... I jestem pewien, że poradzisz sobie z tym.

Po drugie masz wspaniałe przyjaciółki i Spike'a, którzy nie pozostaną obojętni na twoje zmartwienia i u nich przede wszystkim powinnaś szukać pomocy i wsparcia.

Moim zdaniem w każdej karierze zdarzają się trudniejsze okresy i tylko od nas zależy jak się im przeciwstawimy. Potrzebne do tego jest samozaparcie, siła i wytrwałość. Praca bibliotekarki/za jest moim zdaniem naprawdę ciężka i nie dziwi mnie, że nawet Ciebie dopadł kryzys. Jednak jestem pewien, że co najmniej jeden kucyk jest w stanie sprostać temu zadaniu i jesteś nim Ty, Twilight Sparkle, najbardziej utalentowana i najmądrzejsza uczennica Księżniczki Celestii. Nigdy jej nie zawiodłaś, chociaż zadania stawiane przed Tobą były wymagające. Pozostaje Ci tylko wziąć się w garść i uznać to za kolejny test do zdania na szóstkę (w skali szkolnej).

Mam nadzieje, że nie ma jakiś rażących błędów czy jakaś część mojej wypowiedzi jest bez sensu, jeśli tak, to przepraszam. Jednak godzina 23 to nie jest odpowiedni czas na pisanie poważnych tekstów, ale po prostu nie mogłem się powstrzymać.

Ja grałem, wbiłem 20 lvl Zwiadowcą, ale od miesiąca już nie wchodzę...

A co do problemu dodania do znajomych to możecie mieć inne wersje gry.

Jest amerykańska "NCSA-Live" i europejska "PDC-Live" (można sprawdzić w folderze z grą).

P.S. Jakby co to mój nick: Lorak4991

Jakbyś był na GRO to napisz(GG/Skype), to może wejdę. Jeśli masz

europejską wersję oczywiście...Aha po zmianie klienta tracisz postacie:fluttersad:

Phinabellka

Tak Lubisz czekoladę?

Tak. Masz ferie?

ekwirs aquanil

Co mogę napisać?? Wolałbym poczekać do końca opowieści, ale już teraz wyrażę swoje zdanie. Bardzo interesujący pomysł i ciekawa historia i to są dwa plusy. Czyta się łatwo i szybko. A po za tym mamy jeszcze matmę i fizykę - mało, bo mało, ale pasuje do wątku i dobrze rozumiem, że nie da się ich wciskać na siłę, bo to nie ma sensu. Za to duży plus. Na koniec chciałbym tylko powiedzieć, że czekam z niecierpliwością na rozwój historii i mam nadzieje, że się nie zawiodę. To tyle...