Ylthin

Na początek spróbuj gier, które nie wymagają za dużo celowania i strzelania, czy to z pierwszej, czy z trzeciej osoby - RPGów, niektórych gier akcji, platformówek, przygodówek/walking simów czy nawet gier wyścigowych. Ustaw niski poziom trudności i jazda. Największy problem z padem to zapamiętanie oznaczeń przycisków na wierzchu (krzyżyk, trójkąt, kółko, kwadrat) i przyzwyczajenie się do celowania gałką w strzelankach - jest nieco mniej precyzyjne, niż przy myszy, ale na szczęście gry korygują to do pewnego stopnia ustawieniami czułości i lekką tzw. asystą celowania.

Xbox One jest solidną konsolą, ale cierpi na posuchę, jeśli chodzi o gry na wyłączność - PS4 wypada pod tym względem znacznie lepiej. Gry multiplatformowe z reguły działają mniej więcej tak samo na obu platformach, obydwie wymagają też płatnego abonamentu do trybów sieciowych. W sklepach z używkami znajdziesz prawdopodobnie nieco więcej gier na PS4, bo ta platforma cieszy się u nas większą popularnością.

Na twoim miejscu przeszłabym się do Media Marktu lub podobnego sklepu, znalazła stanowisko z konsolą i sprawdziła, jak leżą ci w dłoniach kontrolery od jednego i drugiego. Jeśli nie zależy ci na ekskluziwach - bierz ten sprzęt, na którym będzie ci wygodniej grać.

Po co latać, skoro można złapać stopa?

Problemem jest fakt, że Fortnite operuje na koncie zewnętrznej firmy (Epic), nie Sony, ale granie na PS4 najwyraźniej podpina to konto wyłącznie do tej konsoli. Trochę to chamskie.

Mieli pięć lat, żeby zrobić grywalny prototyp. Dostaliśmy coś, co równie dobrze może być tech-demem silnika bez żadnego odniesienia do faktycznej gry. Krążące po sieci (i społecznościach programistów) plotki o fatalnym zarządzaniu, masowym odpływie pracowników po ukończeniu każdej gry, problemach z dokumentacją kodu oraz licznych problemach z Cyberpunkiem (od prób wsadzenia w grę trybu multiplayer po brak wyraźnej wizji i długą preprodukcję) w połączeniu z "materiałem" rzuconym nam na E3 każą mi oczekiwać wielkiej klapy i kompromitacji studia.

Fajne tech-demo, CDPR. Miło wiedzieć, że zarządzanie studiem dalej leży i kwiczy, a development waszego nowego cudeńka przypomina płonący śmietnik gaszony benzyną.

End-game na Darkest. Zostało kilku bossów i finałowe lochy, nie jest tragicznie.

Theme song DD praktycznie wypalił mi się w mózgu co do nuty. Agrh.

...remind yourself that overconfidence is a slow and insidious killer.

Przystanek PST dla tramwajów 12 i 14:

"How can hip-hop be dead if Wu-Tang is forever"

Podejrzewam, że też zrezygnuję z CDA. Od dawna nie czytam artykułów, większość pełniaków jest nieciekawa (plus wprowadzili ograniczone czasowo kody)... Upchnę obecną kolekcję w jakiś karton i odpuszczę dalsze kupno.

A upychanie mang na półkach to koszmarek, wiem coś o tym. Starczą trzy dłuższe serie i nagle nie ma miejsca na cokolwiek.

Bo Milfin jest głupi i nie zda dwóch egzaminów rozłożonych na dwa tygodnie

Samozachwyt i niezdolność do racjonalnej oceny, czy ten wielki blok ekspozycji fabularnej jest a) zdatny do czytania, b) wnosi coś do tekstu.

Taa, drugi rozkopany przeze mnie fik. Pierwszy ma dwa rozdziały wydane i troszku mu się umarło na ostatnie pół roku.

Z fika, co się pisze. Trzy strony gotowe, nie doszłam nawet do konkretów.

DUŻE MAGICZNE PŁUCA POTĘŻNEGO PEGAZA BLARGH

Also, inb4 Milfin pierdoła walnie się głupio w opisach przyrody. Wielki, kurna, biolog, czwóra plus z zoologii, nie wie, jakie ptaki mogą się drzeć w sierpniu i musi sprawdzać na Wiki-kurde-pedii.

Kości, a nie przekrój przez ciało.

Osteologia, nie anatomia topograficzna. I biologia, nie weta. Also, nie chcę podpadać pod gore, a niektórych mięsko na widoku może razić.

...i od cholery mniejszych/większych poprawek. Akurat, kiedy monitor idzie na serwis i zostaje mi kijowa matryca laptopa, na której wszystkie kolory są zblakłe, wyprane i zlewają się ze sobą.

Jeśli czujesz, że masz braki lub chcesz coś powtórzyć - niektóre uczelnie mają kursy wyrównawcze/powtórkowe (np. z języków lub przedmiotów ścisłych). U mnie semestr matematyki kosztował chyba 80 zł i pozwolił zaliczyć ćwiczenia z solidną czwórą (lub nawet lepszą oceną, nie chce mi się dłubać i sprawdzać). IMO warto się wykosztować, zwłaszcza na kierunkach bardziej ścisłych.

Jeśli się nie uda: to nie koniec świata. Jeśli nie chcesz powtarzać przedmiotu/semestru/roku lub czujesz, że obecny kierunek to nie twoja działka - możesz zawsze się przenieść na inny i spróbować jeszcze raz (sporo osób na moim kierunku przeniosło się w jedną lub drugą stronę, przenosząc kilka zaliczeń na nowe studia). Jeśli masz pieniądze, możesz iść zaocznie (licz wtedy ok. 3000 zł czesnego + koszty stancji, ok. 600-800 zł/miesiąc) i pracować w ciągu tygodnia. Koniec końców najważniejsze jest, żeby się nie poddawać.

Na mojej uczelni było spotkanie dla pierwszych roczników (rozdanie legitymacji, paplanina o uczelni, opchnięcie nam kodów do Wirtualnego Dziekanatu) i osobna uroczysta inauguracja (dają ci dzień wolny, obecność nie jest obowiązkowa i de facto nie ma nawet po co przychodzić, impreza jest bardziej dla wyższych pięter uczelnianego łańcucha pokarmowego, niż dla bieda-studenta). Wszystko zależy od tego, gdzie idziesz, co kraj to obyczaj.

Jak najszybciej znajdź dziekanat, automat z kawą i knajpę/stołówkę, w której możesz złapać coś do jedzenia. Ewentualnie noś przy sobie kanapki lub suchy prowiant pokroju wafli ryżowych, zwłaszcza w dni z dużym zagęszczeniem zajęć lub późnym końcem. Unikaj zakuwania po nocach, jeśli masz taką możliwość, brak snu momentalnie cię wykończy. Nawet jeśli wykłady na twojej uczelni są nieoobowiązkowe - nie wagaruj. Jeśli coś zacznie się sypać, łatwiej jest się dogadać z prowadzącym, który widział cię na sali. Niektóre ćwiczenia/zajęcia laboratoryjne trzeba odrabiać, na innych odpuszczają - dopytaj prowadzącego na pierwszych zajęciach, jaki ma pod tym względem system. Pilnuj terminów kolokwiów i egzaminów, powtarzaj przed zajęciami. Podręczniki nie są zawsze potrzebne, ale czasami warto do nich zajrzeć. Każdy wykładowca/prowadzący ma inne zwyczaje, powinien wytłumaczyć wam na pierwszych zajęciach.

Jako cały rok: załóżcie sobie wspólnego maila (nie samą grupę na Facebooku) i spróbujcie dogadać ze starszymi rocznikami, mogą podrzucić wam sporo cennych informacji (od zagadnień na przedmiot po opinię o prowadzących). Jak najszybciej wybierzcie kogoś ogarniętego i odpowiedzialnego na starostę (przedstawiciel roku, załatwia terminy egzaminów, podbija legitymacje, odwala całą tą czarną robotę z organizacją). Trzymajcie się razem, nie właźcie sobie pod nogi, a tym bardziej nie podstawiajcie ich. Nawet samotnik jakoś tu przeciągnie, zwłaszcza jeśli nie wpakuje się w żadne problemy.

Trzeci rok na uczelni, zastanawiam się, ile zajęć z anatomii porównawczej potrzebuję, żeby skoczyć z 6. piętra. Ale pomijając moje problemy: studia nie są tragiczne. Pewnych rzeczy trzeba samemu pilnować, nauki niby więcej, ale idzie się szybko przyzwyczaić. Sporo zależy od kierunku (1. rok biologii w porównaniu do pierwszego roku wety to spacer przez ukwieconą łączkę) i prowadzących (trafiają się różni, ogarnięci, nieogarnięci, mili, wredni...), ale jakoś nie tęskni mi się do liceum, o maturze nie mówiąc.

Jako weterynarz musiałabym usypiać zwierzęta lub asystować przy uboju w rzeźniach. Jako biolog będę musiała zabijać np. szczury laboratoryjne. W żadnej z tych sytuacji nie ma miejsca na płacz czy żal.

Mi nie pomoże, bo zakłada, że jesteś w stanie usiąść i coś napisać. Kiedy wpadnę w taki dół, to choćbym siedziała trzy godziny nad edytorem - nie napiszę ci choćby słowa.