Skocz do zawartości

Dan Balan

Recommended Posts

 

Spike widząc okazję ze do wtrącenia się do walki przyśpieszył i dokonując wślizgu na plecach przeleciał przed biegnącym Vlanem, jednocześnie uderzając nunchaku w jego kostki.

 

Muuubek wciąż stał w gotowości czekając na rozwój wypadków, szczególnie że taktyka psoczłowieka zdawała się być zupełnie chaotyczna.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Odpowiedzi 63
  • Created
  • Ostatnia odpowiedź

Top Posters In This Topic

Koneko spojrzała na Spikea. - Nie wpierniczaj się. - warknęła i skoczyła w stronę człowieka - psa. Wzięła rozpęd i kopnęła go w brzuch z partyzanta. Następnie zrobiła piruet uderzając go z obrotu w pysk. Po chwili stanęła w pozycji obronnej.  

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zatrzymał się, ściskając oczy Określenie psia mać, nabiera nowego znaczenia. A taki dobry atak. Wszystko zepsuł. W jego głowie zaczął się odzywać dziwny głos, słyszalny tylko dla niego Zabij. Zabij. Zabij! Wykonaj rozkaz! Złapał się mocno z za głowę(znaczy się, jak trzymał swe miecze, to przystawił pięści do głowy), a kiedy ponownie podniósł powieki, wydarł się na całe gardło(zgaduję że tak działa fala dźwięku....i tak, zrobił to nie wiedząc o swojej mocy)

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

((Gratuluję domyślności, faktycznie Twoją postać jako pierwszą miałem zamiar mocowo uświadomić. Resztę graczy jednak prosiłbym o poczekanie aż samemu dam im zielone światło do obudzenia zdolności XD))

 

Spike dostrzegł nadciągającą kotodziewczynkę w ostatniej chwili, z trudem wykonując niezbędne uniki. Jego chaotyczność okazała się jednak na tyle skuteczna, że ataki Koneko trafiały w próżnię. Psoczłowiek z wypisaną radością na twarzy przeturlał się na drugi koniec pomieszczenia.

 

- Iiiii coooo wyyyyy naaaaa tooooo? - zarechotał

- Właściwie to ty wpierniczyłaś się jako pierwsza. - powiedział Muuubek potakując głową w zamyśleniu.

 

Gdy Vlan wydarł się, przez salę przetoczyła się fala dźwiękowa, która powaliła wszystkich na ziemię, powodując krótki, ale dotkliwy ból w uszach. Muuubek upadł na kolana łapiąc się za uszy, Spike skulił się na ziemi, Koneko przewróciła się do tyłu, a Wolfa zaś odepchnęło aż pod ścianę.

 

Nathaniel gdy tylko usłyszał przeraźliwy odgłos dochodzący z piętra wyżej skoczył do schodów i w kilku krokach znalazł się na górze, w momencie w którym Vlan przestał krzyczeć.

 

Wiedziałem że obdarzanie ich mocą to fatalny pomysł. Ale jak Ojciec Święty się uprze, to nie ma innego wyjścia. Templariusz odetchnął głęboko i wyciągnął rękę w kierunku nietoperzoczłowieka. Vlana otoczyła jasna poświata, która zacisnęła się wokół niego niczym lina. Wszystkie negatywne i buzujące emocje jakie w tej chwili odczuwał znikły, a Homalus z miejsca się uspokoił. Chwilę później poświata zniknęła.

 

- No tak, jest jeszcze coś o czym zapomniałem wam powiedzieć. - powiedział Nathaniel wzdychając - Odsapnijcie chwilę i chodźcie na dół.

 

Rycerz odwrócił się do reszty plecami i zszedł po schodach. Muuubek, wciąż lekko czując ból w uszach podszedł do Vlana z uśmiechem. - Dobra. To było niezłe, przyznaję.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

(Dzięki, dzięki. Kreacja postaci zobowiązuje)

 

Drąc się, czuł jak w jego duszy, o ile mu jakaś została, kotłowały się bandy demonów, których jedynym celem jest rozszarpanie go od środka, albo wydostanie się. Oprócz tego, w głowie miał dziwny obraz, przypominający oko węża. Gdy Nathaniel oplótł go magiczną aurą, poczuł się jak na spowiedzi, czy podczas modlitwy. Opanowując nerwy, upuścił swe miecze. Zamrugał kilkukrotnie, sprawdzając, aby upewnić się, czy na pewno jest w świecie rzeczywistym. Co to do cholery jest?

Czując silny ból głowy, przystawił do niego lewą rękę. Kiedy tylko Muuubek do niego podszedł, będąc w ciągłym szoku, uścisnął mu prawice.

- Dzięki. Może dobre, choć niezamierzone.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Odwrócił lekko automatycznie głowę. Widząc Koneko, która straciła przez niego przytomność, przeraził się lekko. Choć nie chciał by było to widać. Odsunął się do Muuubeka i podbiegł do niej, klękając przy tym. Prawą rękę, przeniósł za jej głowę, lekko ją przechylając w przód.

- Hej! Wszystko w porządku? - spytał gorączkowo.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Skrzyżował brwi. Objął ją w tali i pod kolanami poc czym podniósł ją delikatnie. Zszedł po schodach. Gdzieś po drodze wcześniej, mignął mu pokój z łóżkiem, tam też się skierował. Kiedy dotarł, ułożył ją na łóżku, przykrywając kocem. 

- Pięknie. Świetnie wręcz - szepną siadając na stołku.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

- O! Nie tylko ja mam problemy z głosami w głowie. Ale skoro ja nie mogę mieć spokoju, to choć mogę jej to uśmierzyć - pokiwał głową, lekko się uśmiechając. Przyciągnął stołek bliżej łóżka i zasiadł spokojnie. Ze zmieszaniem, szepnął do niej - Spokojnie. Nie jesteś sama.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Czas się sprawdzić. W pierwszej chwili, nie specjalnie wiedział co zrobić. Opanował się i przyjmując spokojny wyraz twarzy, powiedział:

- Widzisz...Tam na piętrze, jak szarżowałem na Muuubeka - W mordę - Wtedy trafił mnie ten Spike. Trochę się...dobra, bardzo zdenerwowałem no i krzyknąłem. Z tym że...to nie był taki normalny krzyk. Taki bardziej nietoperzy, pomnożony przez sto. To cię widocznie ogłuszyło. A bardziej spowodowało że zemdlałaś. To zaniosłem cię do łóżka. I w sumie tyle, jeśli idzie o twoje pytanie. 

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Głupek. Jeśli próbujesz mnie w ten sposób przeprosić to ci nie idzie zbyt dobrze. - stwierdziła i podniosła się do siadu. - Dziękuję, że mnie tu przyniosłeś. - powiedziała i przytuliła wampira. - Miły jesteś. - stwierdziła i znowu się położyła.

- Zostań tu ze mną. - poprosiła i przytuliła się do jego ręki. 

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Fajnie. Świetnie. Móc ledwo zareagować, odwzajemnił uścisk dopóki jego ręka znowu przestała być jego.

- W porządku. W sumie to nawet powinienem, a tobie się należy - westchnął. Trochę tu pobędziesz. Zacznij.

- To...Miałaś jakiś koszmar? - spytał - Bo widać było, że to nie był spokojny sen.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jakoś średnio mi się chce w to wierzyć. - powiedziała lekko rozbawiona. Podniosła głowę do góry i dokładnie mu się przyjrzała. Tak samo teraz on mógł się przyjrzeć jej dekoltowi i to dokładnie bo jej koszula lekko zsunęła się z prawego ramienia i odkrywała coraz to więcej przed oczami Vlana.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Po jakich 15 minutach Koneko wstała i się przyciągnęła. - Dziękuję, że mnie przypilnowałeś. A tu masz nagrodę. - powiedziała i pocałowała go w policzek. Po chwili się odsunęła i uśmiechnęła się do niego uroczo.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Gość
Temat jest zablokowany i nie można w nim pisać.

Discord Server

Partnerzy

  • For Glorious Equestria
  • Bronies Polska
  • Bronies na DeviantArcie
  • Klub Konesera Polskiego Fanfika
  • Kącik lektorski Bronies Corner
  • Lailyren Arts
×
×
  • Utwórz nowe...