"Nowe Życie" posealor

[Wizio]

Fluttershy powoli pokiwała głową, a następnie wolnym krokiem wchodziła w głąb pokoju. Po chwili wolnego chodu dotarła do twojego łóżka i usiadła na jego krawędzi.

- Ch-Chyba się n-nie obradzisz j-jeśli t-tutaj usiądę... p-prawda? - dodała po chwili, gdy zorientowała się co właściwie zrobiła.

[Posealor zwany Pose]

Podniosłam się lekko, żeby wygodniej mi się z nią rozmawiało.

- Nie... Oczywiście, że nie... Możesz tu siedzieć ile chcesz.

[Wizio]

- D-Dobrze - powiedziała cicho, a następnie milczała. Dopiero po jakimś czasie oderwała wzrok od podłogi i ponownie spojrzała na ciebie. - J-Jak się cz-czujesz? M-Może ci coś przynieść? H-Herbatę lub c-coś innego? - zapytała po chwili, lekko jąkającym się głosem.

[Posealor zwany Pose]

Zastanowiłam się chwilę, po czym pokręciłam głową.

- Nie... Nic mi nie potrzeba... Ale... Dziękuję, że jesteś ze mną.

Uśmiechnęłam się do niej lekko.

[Wizio]

- T-To nie problem - powiedziała, a następnie się uśmiechnęła. - L-Lubię pomagać przyjaciółką, gdy tego p-potrzebują, a t-ty jesteś jedną z n-nich... oczywiście, jeśli mogę c-cię nią n-n-nazywać - dodała po chwili, lecz już z mniejszą pewnością.

[Posealor zwany Pose]

Mój uśmiech stał się jeszcze szerszy.

- Oczywiście, że możesz. Cieszę się, że mam taką przyjaciółkę, jak ty...

[Wizio]

Fluttershy odwzajemniła uśmiech, a następnie ponownie spuściła wzrok na podłogę. 

- T-To... j-jak ci się żyje w Equestrii? - pegazica zapytała niespodziewanie, a następnie znów przeniosła swoją uwagę na ciebie.

[Posealor zwany Pose]

Byłam zaskoczona tym pytaniem, ale wciąż się uśmiechałam, próbując to ukryć.

- Jest... Umm... Dobrze... Tak, bardzo dobrze.

[Wizio]

- No bo... w-wiesz... j-ja tak sobie m-myślałam, iż t-ta wyprawa d-do lasu E-E-Eve-Everfree mogła cię z-zniechęcić d-do tego miejsca, a t-t byłaby m-moja wina - powiedziała, jakby lekko się jąkając, lecz widać było, iż ta odpowiedź sprawiła jej ulgę.

[Posealor zwany Pose]

- Nie... Ja... Wiedziałam jak jest w lesie Everfree... I wiem, że to miejsce jest... Specyficzne... Poza tym... To właśnie dzięki tobie miałam odwagę zrobić to, co zrobiłam...

[Wizio]

- T-To chyba d-dobrze, ale... m-mogło ci się c-coś stać, a w-wtedy ja czułabym się w-winna. T-Tak samo jak zaryzykowałaś ż-życie, aby m-mnie ratować. N-Nie wiem, czy kiedykolwiek u-uda mi się spłacić ci d-dług, k-który jestem ci winna, przez t-ten uczynek.

[Posealor zwany Pose]

- Nie... Nie jesteś mi nic winna. Nie mogłam cię tam zostawić. Zrobiłam tylko to, co uznałam za słuszne... To, co zrobiłby każdy przyjaciel.

[Wizio]

- W-Wiem, ale... i tak uważam, iż t-to b-było dobre z T-Twojej strony. N-Nawet jeśli nie ch-chcesz, abym Ci się o-odwdzięczała to i t-tak to zrobię. U-Uratowałaś mnie, a j-ja nie z-zostawię tego b-bez należytego p-podziękowania.

[Posealor zwany Pose]

- No dobrze... Skoro nalegasz... Ale w tej chwili niczego nie potrzebuję. No, chyba że... Trochę bym się zdrzemnęła...

[Wizio]

- T-To ja ci n-nie będę może p-przeszkadzać - powiedziała cicho, a następnie wstała i udała się do najbliższego krzesła, które stało na drugim końcu pokoju. Powoli na nim usiadła, a następnie zaczęła patrzeć na ciebie, lub na to co dzieje się za oknem. - Chyba... n-nie przeszkadza ci t-to, iż t-tu będę? J-Jeśli ch-chcesz to mogę stąd w-wyjść.