Skocz do zawartości

[Konkurs] Piórem i Stylem


Airlick

Recommended Posts

W ostatniej chwili :yay:
Wiersz:


Rarity

Niczym sen, piękność zwiewna

Księżyc błyszczy w bujnych lokach

Delikatna, lecz konkretna

Trzy diamenty na jej bokach

 

Hojność w sercu, kaszmir w oku

Styl jej piękny, ściegi gładkie

Niczym jasna iskra w mroku

Chwała, która nie upadnie

 

Wyszukana, błyszczy jasno

Na salonach Canterlotu

I gdy twarz pokaże krasną

Serce zrywa się do lotu

 

W głębi jej oczu przejrzysta refleksja

Życia przez pryzmat nowej nadziei

Uczucie silniejsze niż sama Celestia

Wyrwie z rutyny, wyszarpie, odklei

 

Przytłoczony realnością

Tracąc siłę na marzenia

Obudzony jej hojnością

Wyrwanym jest z osamotnienia

 

Nim odejdzie z mego życia

W sercu rozpali ostatnie płomyki

Abym pamiętał mistrzynię szycia

Białą sennicę, imieniem Rarity

  • +1 1
Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

No! Nareszcie! :D

 

Kołysanka dla Rarity

 

Jak to ubrać w słowa

Te kilka banalnych wersów

Gdy najprzedniejsza metafora

Przy Tobie nie ma sensu

 

Blakną litery, strony żółkną

Zawstydzone Twoim błyskiem

I napisać ten wiersz trudno

Choćbym był poezji mistrzem

 

Wybacz niedoskonałość mego fachu

Lecz daj tę jedną, słodką szansę

By więcej nie przedłużać tematu

Napiszę Ci kołysankę

 

Myśl ucieka, ambicji trop

Wodzisz za nią szafirowym wzrokiem

Choć jest tak blisko, jeden krok!

Lecz umyka Ci gdzieś bokiem

 

Masz marzenie, woda na młyn duszy

Labirynt dróg tak mnogich

Tyle sukcesów Ciebie kusi

Gdyż tego jednego los Ci broni

 

Kto Ci wzbrania uncji szczęścia?

Jaka siła uśmiech odbiera?

Z każdym razem zmusza do odejścia

Odwrotu od dowolnego kawalera

 

Biały książę był nachalnie pustą kartą

Na której mądrości nie zapisał nikt

Mały smok jest sferą tajną

Co będzie, jak w olbrzyma zmieni się smyk?

 

I choć Tyś panią Sztuki i Piękna

Z łez nie stworzysz swego księcia

Nadaremny płacz i zaklęcia

I całonocne czuwanie do zaśnięcia

 

Sen da Ci tę wolność krótką

Niech otuli Ciebie znów

Każda dama jest nocy córką

A Ty pochodzisz z mego snu

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach



Ahem, ahem.

Mam wielką przyjemność ogłosić wyniki konkursu. Ale zanim to uczynię, chcę powiedzieć, że wszystkie prace były warte uwagi, i dziękuję wam za udział. Chciałbym dać wszystkim wyróżnienia, ale biorąc pod uwagę, że zmieniliśmy system nagradzania w dziale, to nie wchodzi w grę. Dlatego wyróżnienia dostaną tylko dwie prace oprócz zwycięskiej. Wybór tych trzech wierszy był naprawdę ciężki.

Pierwsze wyróżnienie trafia do Breeze, za następujący wiersz:

Piękno jej jak mało co na tym świecie poraża


Kreatywność to jest to czym żyje, czym siebie wyraża
Suknie, kapelusze, gustowne buciki
A także garnitury, krawaty i wystawne meloniki

Każdego ogiera jej grzywa niczym piorun powala
Przechodząc obejmuje urokiem innych niczym delikatna morska fala

Serce czyste jak diament, hojnością emanuje
Pokazuje poprzez ubiór i fryzurę, to co w danej chwili czuje
Na modzie i szyciu zna się jak mało kto
A jej malutka kicia Opal, potwierdzi ci to

Czeka ciągle na ten wielki dzień
Gdy podbije Canterlot i spełni się jej popularności sen
Będzie prawdziwą damą tak jak tego chciała
Zdobędzie w stolicy range i czekać będzie ją chwała

Musi tylko czekać i zdobywać doświadczenie
Nie może żyć w przeświadczeniu, że wszystko od razu będzie na jej skinienie,
Bez pracy i wytrwałości nie osiągnie się wiele
Dlatego będzie ciężko i wytrwale pracować, by osiągnąć swe najskrytsze cele



Bardzo dobry, klasyczny wiersz. Takich było najwięcej, ale ten spodobał mi się najbardziej.

Drugie wyróżnienie otrzymuje KreeoLe, za wiersz:


Mrok pożerał ją


a oczy skrzyły się
gdy w chłodzie wzrokiem mierzyła
zawistnie
lepszych od niej

patrzyła pożądliwie
na tłum wśród Elementów
na boskie sprawności
i tabun wielbicieli
otaczające się laurami

ona łaknęła
renomy i uznania
za stroje i koloryt
jej maniery i aurę damy
zasłużonych aplauzów

pojąć nie mogła
w cieniu knowała
a w czterech ścianach swoich
nicie zaplatała
prowadzona furią
jak niepojętym nerwem

a czar rozdzierający dech
wstrząsnął klaczą hardą
cerówek armia ruszyła
na bitwę z dzianiną żarną

i kiedy bezład wirował
piski igieł wierciły
jałową lukę w głowie
myśli kołatały
serce rozdarte ponownie

wspomnienie – jak monit
pamięci domagające
ckliwe towarzyszki
górujące nad niebem i słońcem

mijały lata
nieubłagalnie
przyjaciółki osamotnione losem
odeszły
żyć w harmonii
bez damy w fiolecie i bieli

w bród miała alienacji
a afekt do tych klaczy
rósł
choć nie widziała twarzy

w toń gnały niezależnie
mieniąc się barwą iskier
jak diament
po licu damy w bieli
płynęły łzy

lecz energia nieprzerwana
wypływała z wnętrza jej
a ona rzewnie łkała
klęcząc i modląc się

dokoła damy miotały się
płody pracy topornej
ona tuliła fizys do kafli
cicho szemrząc o mocy przyjaźni

przeklinała swe jestestwo
cyniczną naturę
zawiść histeryczną
to jak chciała być
wedetą
chwały godnym i pokłonów
luminarzem

straciła powiernice
marginalizując niebłahy przywilej
dzierżenia koronnych aż
w życiu
przyjaźni krezusowych

gdy tak półgłosem kwiliła
opadły wszystkie twory
a róg jej poczerniał
spojrzała wokół i ujrzała
miriady rajskich sukien
legniętych na parkiecie

i wtedy to się stało
łza na twarzy zgasła
stłumiona otarciem kopyta
pyszczek Rarity uniosła
ślepia błękitne spotkały cud

kucyków piątka nieobcych
finezyjnie stąpała
garnąc krawcową w ramiona
a ona wciąż łkała szczęściem
w podzięce i błaganiach żarnych
ponownie zalśniły Elementy Przyjaźni



Białe wiersze też mają swoje miejsce. Jest to jedyny biały wiersz, jaki pojawił się w konkursie, i to właśnie miało wpływ na mój wybór, ale samemu utworowi niczego nie można zarzucić. Bardzo ładny.

Ale zwycięzca może być tylko jeden: Alberich.



Wśród zachwytów i owacji
Krocząc lekko ścieżką chwały
Biała pani inspiracji
Dla niej świat otwarty cały

Jaka Equestria szeroka
Nie ma nikt do kompozycji
Tak doskonałego oka
Jak mistrzyni aparycji

Rarity, wielka, wspaniała
Piękno jej się wiecznie mieni
To istota doskonała!
Istny diament wśród kamieni

Starczy spojrzeć przez osnowę
Pod powłoką urodziwą
Skrywa się piękno duchowe
Jest niewinną i prawdziwą.

Cała w bieli jak osoba
Czystość manifestująca
Wygląd, wnętrze, ma je oba
Hojna, dobra, kochająca

To Rarity, piękna wielce
Co ma diamentowe serce
Ekspresja idealności
O Rarity, tak wspaniała
Głowy chyli ziemia cała
Czas poszukać swej miłości

Chociaż ona tak wspaniała
Ma charakter i wyczucie
Podarować komuś chciała
Swoje najszczersze uczucie

Znaleźć tego jedynego
Co by życie oddał za nią
Tylko w nią zapatrzonego
By był wiecznie jej przystanią

By jego czułe ramiona
Dały schronienie w potrzebie
By wiecznie była spełniona
By się poczuła jak w niebie


Toż to nie żadna błahostka
Karkołomne wręcz zadanie
Więcej niż zwykła miłostka
Szczere, wieczyste kochanie

Jak nie wpaść w sidła romansu?
Uroku, co minie skrycie
Kiedy już wyjdzie się z transu
By został na całe życie

To Rarity, piękna wielce
Co ma diamentowe serce
Ekspresja idealności
O Rarity, ach, dlaczego
Wciąż nie masz ukochanego?
By został po kres wieczności

Lecz los nieprzychylnym okiem
Spojrzał na klaczy marzenia
Mija ciągle rok za rokiem
Wciąż nie znalazła spełnienia

Ozłocony świat salonów
Pełen zwierzęcych intencji
W kręgu pustych farmazonów
Jedynie próżnej prezencji

Wśród flirtów słodyczy licznych
Szukają pustej czułości
Pożądają rzeczy ślicznych
Nikt nie znajdzie tam miłości

W sieci pożądliwych knowań
Władać chcą nią swoją mocą
Cała rzesza rozczarowań
Bo kochają tylko nocą

Czy można oprzeć na złudzie
Co ma być prawdą na wieki?
W kolejnym, daremnym trudzie
Kucyk się staje kaleki

To Rarity, piękna wielce
Co ma diamentowe serce
Ekspresja idealności
O Rarity, co zrobili?
Oni bardzo cię skrzywdzili
A tylko pragnęłaś miłości

Tak ciągle czując za sobą
Mnogość obietnic złamanych
Nie jest tą samą osobą
Czas nie chce wyleczyć rany



O Celestio, Luno miła
Wielkie słońce, nocy cienie
Swoje wnętrze już zabiła
Więc zabierzcie jej cierpienie

Jeśli wspomnienie miłości
Nie zanika, a wciąż rani
Trzeba zniknąć wśród ciemności
W toń miłosiernej otchłani

Ciemność, cisza absolutna
Jedyni co pozostali
Każda myśl bardziej okrutna
A w tle kuszący szept stali

Gdyby skalać biel czerwienią
Zniknąć, nim nadejdzie ranek
Rozwiązaniem sznur nad sienią
Zbawieniem słodki cyjanek

To Rarity, piękna wielce
Co ma diamentowe serce
Ekspresja idealności
O Rarity, pani łzawa
Proszę, błagam, nie pozbawiaj
Equestrii doskonałości

Aż nadeszła szarość świtu
Łez otarcie, przebudzenie
Koniec miłosnego mitu
Ubłagane zapomnienie

Cisza miast egzekutorem
Znów się stała nieszkodliwa
Życie idzie dawnym torem
W tle dogasa nuta tkliwa

Pora powrócić do życia
Znów trzeba założyć maskę
By swoim sposobem bycia
Nie prosić innych o łaskę

Wielka poezja kreacji
Czeka gdzieś skryta w warsztacie
Przekonać do swoich racji
Kolejne kucyków nacje

Grunty nowego tworzenia
Mistrzostwo formy urody
Pole nowego spełnienia
Znów stać się królową mody

To Rarity, piękna wielce
Co ma diamentowe serce
Ekspresja idealności
O Rarity, twoje względy
Wyznaczają nowe trendy
Już umiesz żyć bez miłości


 

Nawet nie będę komentować. Piękny, chociaż tragiczny wiersz.


Gratuluję zarówno zwycięzcom, jak i pozostałym uczestnikom, bo tak jak mówiłem, wybór był trudny. Zachęcam was też do brania udziału w kolejnych edycjach konkursu, które na pewno się pojawią.


Nagrody powędrują do uczestników, jak tylko zostaną umieszczone na forum.

For Fabulosity!

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ja na początku gdy zobaczyłam wiersz Albericha wiedziałam że wygra xD Zgadzam się z komentarzem, nie trzeba komentować tego wiersza bo jest wspaniały sam w sobie. Gratuluję Alberichowi, jak i również Breeze! ;)

 

O sobie nie będę mówić, bo nie lubię się sama oceniać. Jak widać dobrze, że zdecydowałam się na pisanie w tym stylu. Dziękuję i gratuluję jeszcze raz wszystkim, nawet tym co nie dostali żadnego wyróżnienia. Z niecierpliwością czekam na następną edycję.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ale widać kto jest najlepszy, w następnych edycjach będą wygrywać te same osoby.

Nie. Ja nie jestem doktorem filologii, żeby obiektywnie oceniać wiersze wyłącznie pod względem ich poziomu. Ja oceniałem też pod względem ich treści i umiejętności przekazania emocji. Nie musisz być Mickiewiczem, żeby mieć szansę przynajmniej na wyróżnienie. Teraz Alberich zdominował poziomem i stylem, ale to nie znaczy, że następny wiersz (zakładając, że weźmie udział w następnych edycjach) wyjdzie mu równie dobrze.

Edytowano przez Syrenka Airlick
Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jejciu  :flutterblush: Naprawdę nie sądziłam, że te moje gryzmołki zdobędą jakieś wyróżnienie. Po prostu... nie wiem co powiedzieć. Naprawdę się cieszę. Tym bardziej, że to był mój pierwszy wiersz jaki odważyłam się napisać i gdzieś wstawić. Tak to tylko opowiadania. Moja reakcja to: jedno wielkie zaskoczenie.  :squee: Gratuluje także KreeoLe i Alberich :fluttershy5:  Jak i innym, którzy również wzięli udział w konkursie.

Edytowano przez Breeze
Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Cieszę się, że udało mi się wygrać, taki sukces zawsze będzie motywacją oraz odnowieniem sił twórczych, znowu szczerze uwierzyłem w swoje możliwości.

 

Przeczytałem wszystkie pracę i muszę przyznać, że kilka razy byłem naprawdę pod wrażeniem. Chciałbym pogratulować wyróżnionym i każdemu uczestnikowi, który pokazał swój wiersz. Tak naprawdę sam fakt, że wzięliście udział jest nobilitujący. Wasze dzieła trzymały poziom, niektóre okazały się naprawdę wyjątkowe. Pozostaje mi życzyć Wam powodzenia w przyszłych edycjach.

 

Co do kwestii oceny - zdaję się na jury. Poezja jest czymś bardzo ulotnym, nie tylko nagina pewne zasady, ale nieraz całkiem je ignoruje. "Technika" owszem, istnieje, ale bardziej liczy się coś innego, przede wszystkim to, co wiersz przekazuje. A z tym różnie bywa. Dochodzi interpretacja i wzbudzane emocje... sporo tego.

 

Sam nie jestem jeszcze przekonany, czy wezmę udział w następnych konkursach. Czas pokażę. Tak czy inaczej, dziękuję też organizatorom, za to, że dali mi możliwość wykazania się oraz grunt twórczej ekspresji.

 

Pozdrawiam wszystkich i jeszcze raz gratuluję każdemu z osobna!

  • +1 2
Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

nie wylądowałem na pudle cóż tak bywa, ale mam nadzieję, że nie byłem tym najgorszym sarym końcem, bo to by mnie trochę jednak zasmuciło a podiumowcom Gratuluję

Zrobię jednorazowe odstępstwo od swojej prywatnej reguły i powiem, że byłeś blisko wyróżnienia, podobał mi się klimat twojego wiersza, ale zwycięskie były trochę lepsze stylistycznie.

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zrobię jednorazowe odstępstwo od swojej prywatnej reguły i powiem, że byłeś blisko wyróżnienia, podobał mi się klimat twojego wiersza, ale zwycięskie były trochę lepsze stylistycznie

Cóż Arigato Gozimasu, być może mój wiersz był gorszy stylistycznie bo dla mnie liczy się serce włożone w dzieło, a nie sucha technika (ah ta moja dusza romantyka)

Link do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 year later...
Gość
Temat jest zablokowany i nie można w nim pisać.
×
×
  • Utwórz nowe...