Aradan

[justify]Teksty przeklejone z mojego "bloga": [align=center][/justify] Zanim przejdę do samej książki: cytując okładkę, napiszę nieco o samym autorze. Opis ten moim zdaniem wyczerpuje temat przedstawiania pisarza. Mackiewicz w swojej książce opisuje okres międzywojenny, w którym Beck prowadził Polskę ku zgubie. Książkę rozpoczynają rozdziały dotyczące Ligi Narodów. W kolejnych rozdziałach powoli poruszamy się po osi czasu, gdzie autor ukazuje nam sprawę Etiopii, Austrii, Rumunii, szalenie ważnej konferencji Hossbach i kończymy oczywiście na roku 1939, gdy Wehrmacht wkracza na terytorium polskie. Myliłby się ten, kto uważa, że książki historyczne są nudne. Polityka Becka jest napisana w sposób bardzo odmienny od schematu "nużącego wykładu". W pozycji tej zawarte są liczne wiadomości o których nie mówi się głośno, można tu również przeczytać wiele anegdot i historii ze spotkań w salonach pałacowych gdzie toczy się prawdziwa polityka. Zostaje nam ukazane, jak naprawdę wyglądało prowadzenie polityki zagranicznej, nie tylko Polski, ale i krajów Europy. Książkę tę nazwałbym przewodnikiem po labiryncie polityki tamtego okresu. We wspaniale prosty i zrozumiały sposób są nam ukazane zależności między krajami. Po przeczytaniu tej pozycji zaczynamy zauważać fakty i korelacje zachodzące między narodami, widziane tylko przez niektórych polityków. Książka zawiera zupełnie odmienny obraz władzy z lat okresu międzywojennego od teraz nam prezentowanego. Mackiewicz ukazuje ówczesnych władców Rzeczypospolitej Polskiej jako ludzi niezdolnych do kierowania 35 milionowym krajem. Pisze wręcz, że byli niesamowicie ograniczeni. Oczywiście nie pisze tego bezpodstawnie. Wciąż przedstawia nam dowody i ukazuje jak ogromne błędy popełniono podczas prowadzenia polityki II RP. Można znaleźć tu informacje, które obecnie uważana są za kontrowersyjne, o których się nie mówi. Przykładem jest protokół spisany przez Hossbacha dnia 5 listopada 1937 roku, w którym to Hitler powtarza, że nie zamierza atakować Polski, liczy na naszą neutralność. Niestety zmienia zdanie w 1939 roku. Dnia 31 marca przyjmujemy gwarancję Brytyjskią, która zapewnia nas o dostarczeniu nam pomocy, w razie wojny. 3 kwietnia, widząc polską politykę, Hitler zmienia zdanie co do naszego losu i decyduje się na realizację Białego Planu. Wszyscy dobrze wiemy, jak ta historia się kończy. Niestety, przez fatalną politykę garstki ludzi, państwo polskie zostaje napadnięte w pierwszej kolejności. Osamotnione Wojsko Polskie, bez szans na pomoc, stawiało czoło wielokrotnie silniejszemu przeciwnikowi. Komu mogę książkę polecić? Praktycznie każdemu. Książka jest przeładowana informacjami, ale za razem jest napisana niezwykle prosto, czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie. Można odnieść wrażenie, że mamy w rękach książkę sensacyjną, momentami wywołującą uśmiech na twarzy. Po skończeniu niestety przychodzi otrzeźwienie. Zdajemy sobie sprawę, że to nie książka sensacyjna, a tragedia, która wydarzyła się naprawdę. Tytuł: "Polityka Becka" Autor: Stanisław Mackiewicz Wydawnictwo: Universitas Stron: 200 Cena: 29zł Na okładce tej książki możemy przeczytać: Do kogo skierowana jest ta książka? Do każdego kto uważa, że programowanie jest dla niego za trudne. Pozycja ta udowodni, że można szybko i w prosty sposób wejść w świat programowania. Czym się ona wyróżnia? Najważniejszą jej zaletą jest sposób napisania. Jest on niesamowicie luźny, zawiera pełno humorystycznych historyjek, wszystko wyjaśniane jest od samych podstaw. Osoba która kompletnie nie ma pojęcia o programowaniu po kilkunastu stronach poczuje, że zaczyna łapać o co w tym chodzi i będzie chciała więcej. Takimi wstawkami zaczyna się każdy z trzydziestu pięciu rozdziałów. W podobnie luźny sposób zostają wyjaśnione zagadnienia związane z programowaniem w tym języku. Czytelnik zostaje przeprowadzony przez podstawy jak budowa programu, typy, pętle. W kolejnych rozdziałach przechodzi się do trudniejszych rzeczy typu mnożenie macierzy czy tworzenie grafik. Jak już wspominałem, proces uczenia się z tej książki jest bardzo przyjemny. Zagadnienia wyłożone są bardzo przejrzyście i nie sposób ich nie zrozumieć. Osoba która nie zrozumie wykładanego zagadnienia prawdopodobnie nie umie czytać ale to problem innej dziedziny. Książkę mogę polecić każdemu kto chce w szybki i łatwy sposób nauczyć się programowania oraz informatycznego myślenia. Po przeczytaniu tej książki nie będzie problemu by iść dalej i zacząć naukę kolejnego języka jak C++, który z podstawami z tej pozycji wyda się bardzo łatwy. Tytuł: "Programowanie w Pascalu. Nawet ty możesz programować" Autor: Marek Gierliński Wydawnictwo: Edition 2000 Stron: 453 Cena: 35zł[/align]

[justify]Zaskakująco dobrze im to wychodzi. Tak jak ktoś napisał pod tym filmem: "So beautiful! It looks like one of those old animated disney cartoons" W ogóle widzieliście konta DeviantArt twórców? http://spiritto.deviantart.com/ http://lionheartcartoon.deviantart.com/ Złote ręce.[/justify]

Chce ktoś zagrać jakiś meczyk czysto dla rozrywki, np FFA, albo MonoBattle? Jak się zbierze 8 osób może być niezła sieka.

Coś dziwnego dzieje się z tym graczem: http://eu.battle.net/sc2/pl/profile/1617153/1/Marcus/matches Gościa znalazłem razem ze mną w brązie. Teraz jest 1 w srebrze. Zaraz będzie miał złoto. Gość nie był w poprzednim sezonie, nawet gry nie ukończył. I tu moje pytanie: czy można założyć na ten sam serial drugie konto? Takie wyniki są niemożliwe. Nawet w arcymistrzowskiej w Korei mają więcej przegranych w historii. A on ciśnie jakby się urodził tylko dla Starcrafta.

W sumie zawsze znajdzie się słaby punkt takiej obrony. Na wszystko nie starczy surowców. Wystarczy zrobić dziurę w obronie na jednej z linii czołg/bunkier/wieżyczka i można cisnąć dalej a jeśli ma się wystarczająco ekspansji straty pokrywa się w minutę. Dzisiaj też miałem świetną sytuację z tower rushem. Odkryłem go i się szybko wyniosłem. Gościu atakował pustą bazę XD

Tak, taki wall to moja wygrana ale trzba sie przez to przebić a w grze o której mówiłem grałem na mapie "Stocznia na Antidze" (Antiga Shipyard). Tam ta rampa jest w bardzo dobrym miejscu dla czołgów. W ogóle sie podejśc nie da. a jeśli się jeszcze wszystko obwaruje wieżyczkami robi się jeszcze ciekawiej.

W 1 grałem protosem z powodów jakie miałem podczas kontroli dużego roju. Kiedy kupiłem 2 przeszedłem od razu na zergi ale po pewnym czasie zmieniłem na protosa ponieważ za ciężko mi się grało na inne rasy - tak protos imba!. Po zmianie od razu zauważyłem, że częściej wygrywam. Jednak natura zerga był silniejsza i wróciłem do podnoszenia skilla w kontroli roju. Z resztą grając zergiem w dolnych ligach zawsze sytuacja jest ta sama. Trzeba się prezbić przez tego cholernego walla. Dzisiaj Terran natrzaskał tanków, wieżyczek i bunkrów. No i weź to zdobądź. Wygrałem po 53 minutach bo dziad zrobił sobie tylko 2 ekspansje i na nich ciągną całą grę.

W sumie najciekawsze jest to, że na forach w dziale protoskim są nażekania na terrana, w dziale zerga nażeka się na protosa a w dziale terrana nażeka się na protosa i zerga

Nie gadaj bo to protos jest imba