Princess Caela

Mniemniemniemnie, dopiszcie!

Proszę o dopisanie mnie!

Dopisać i mnie proszę!

Ta książka jest moja, słyszysz?

No co, nigdy nie widziałeś takich dużych szydeł?

Pfefć, jeftem Felestia!

Dynamiczna poza nr.1 i jestem gotowy do epickiego zdjęcia.

Ja ja ja! Do Lyry!... Iii do Bon Bon tez!

W takie upalne dni, nie ma to jak zjeść arbuza na patyku.

"Poleże tak sobie jeszcze z 5 minut..."

Mmm, sama zjem te wszystkie powidła.

Hopsa, hopsa, w górę, aż do słońca.

Onward! For the Emperor!

Całym sercem zgadzam się z Tobą, Uszatki. Napisałaś praktycznie wszystko to, co i ja myślę o przyjaźni. Możliwe, że trochę bardziej ją nawet cenię niż miłość, ale to dlatego, że po prostu raczej takich więzi poszukuje. W każdym razie z pierwszego kopyta wiem, że takimi bliskimi osobami przy boku, jakoś łatwiej się przechodzi przez życie, przy odpowiednim ich wsparciu. ALE również nie można zapomnieć, żeby nie tylko brać, ale również dawać coś od siebie. Bo potem się okazuje, że liczysz na nie wiadomo co, jednocześnie nie wkładając w te relacje wysiłku.

Tylko ty i ja, o wschodzie słońca, amigo.

Wybacz. Cóż, przede wszystkim ta strona Pinkie spodobała mi się już od pierwszego wejrzenia, gdy "pojawiła się" w odcinku "Party of One". Podoba mi się ta nutka szaleństwa wymieszana ze smutkiem i złością, czyli coś takiego, co siedzi w wielu z nas, ta druga, "ciemna strona", ktoś z kim można się zidentyfikować. Chociaż przyznam, że "morderczej" Pinkameny z fanficów, nie lubię.

Zapisuję się na listę zmyślonych gości na imprezę "Party of One".

"Czy ktoś coś mówił, ze Rainbow Dash jest super-duper-hiper-extra-fantastyczna? Jestem pewna, że się nie przesłyszałam!"

"To jak, galopujemy po narty i wziuuuuu!"

"Ojej, czy ten bukiet z martwych kur to dla mnie?"

(Niedopatrzenie, poprawione. Pierwotnie miała być liczba pojedyncza.) "Przykro mi, przyjacielu. Nie pracuję na nocną zmianę."

There were a Zombies in my lawn, but suddenly... you know, they're gone.

"Nikt nie powstrzyma mnie, graffiti zaraz na murze walne se".