Flawless Heart

[Polox]

Imię: Flawless Heart

 

Rasa: Kucyk ziemny
Płeć: Ogier
Wiek: 20

 

CM: Czerwona Tarcza z płomieniem przyćmiewającym galaktykę.

 

Charakter: Odważny i szczery kuc, czasem aż do przesady, co często sprowadza na niego kłopoty, jest również  wybuchowy i nie potrafi panować nad takimi emocjami jak gniew, smutek. Jeżeli w sprawę wchodzi osiągnięcie wyższego celu jest gotów posunąć się nawet do oszustwa.

 

Zainteresowania: Militaria, Kosmos, Pisarstwo, Historia

 

Cel życia: Pomaganie kucom, które straciły rodzinę i nie mogą się pozbierać, jak również tym posiadającym różne schorzenia, które uniemożliwiają im normalne funkcjonowanie.

 

Wygląd:

Spoiler

 

Informacje od autora:

 

Chciałbym poinformować jedynie, że poniższa historia może zawierać liczne błędy, które z biegiem czasu będę poprawiać i mam również nadzieję, że nie przegiąłem w żadną stronę, jeśli chodzi o tego kuca. Kilka sytuacji opiera się na prawdziwych wydarzeniach, a ich forma została zmieniona jedynie na potrzebę historii, aby lepiej do niej pasowała, wszystkie nazwy użyte w historii są zastosowane w sposób umowny.

 

Wszystkie błędy wyłapane w poniższej historii, czy niezgodności proszę pisać w komentarzach, przyjmuję wszelkie uwagi, jeśli chodzi o poprawę poniższej treści.

 

Powyższe informacje opierają się na postaci po osiągnięciu 20 roku życia, a więc niektóre zainteresowania mogą nie zostać ukazane w historii.

 

[Mam nadzieję, że się wam spodoba i proszę o wyrozumiałość.]

 

Historia: Flawless Heart urodził się w średnio zamożnej rodzinie w Bull-Horse, gdzie byki i kuce żyły razem ze sobą w zgodzie, kraina ta nie może się pochwalić dobrą sławą, a na dobór złego wybucha tam wojna, przez co nasz bohater wraz ze swoją matką są zmuszeni uciekać z kraju, a ojciec pozostaje, by walczyć za swój kraj, aby on i jego rodzina nie została stracona, lub aresztowana.  Powiedział im, tylko żeby opuścili ten kraj obiecując, że co sześć miesięcy będzie pisał do nich listy i rzekł, aby uciekali w stronę Ponyville, ponieważ tam będą bezpieczni. Niestety jak to czasem się zdarza, a ponieważ matka rocznego dziecka nie wiedziała jak dotrzeć do tego całego Ponyville, postanowiła znaleźć woźnicę, aby dostać się do odległego miasta...

 

Ponyville staje się nowym domem naszego bohatera, zamieszkują oni w domu niedaleko lasu Everfree, po sześciu latach mieszkania w Ponyville kucyk jest gotowy, aby pójść do szkoły, tam poznaje nowych ciekawych przyjaciół i spędza z nimi miło dzień, jednak w tym samym dniu otrzymuje złą wiadomość, mianowicie jego Matka otrzymała list z Bull-Horse, w którym jest napisane "Oddany obrońca ojczyzny, oddał życie w słusznej sprawie, będziemy pamiętać jego zasługi..." Flawless Heart przychodzi uradowany ze szkoły chwali się, że poznał nowych przyjaciół, matka stara się udawać zadowoloną i prosi syna, aby dzisiaj nigdzie nie wychodził, ten posłusznie odpowiada mamie, że chętnie z nią zostanie i pyta tylko, czy list od taty już przyszedł, jak co roku, matka próbuje powstrzymać łzy i odpowiada, że list jeszcze nie przyszedł, po czym prosi syna, aby ten poszedł do swojego pokoju  Pomyślał on, że to pewnie dlatego, że nie posprzątał pokoju i nie podlał ogródka, więc posłusznie poszedł na górę i spędził tam resztę dnia. W nocy budzi go jakiś hałas, widzi matkę na podłodze, która szlocha, zapytuje ją co się stało, w tym czasie matka wręcza synowi list i ten zaczyna płakać wraz z nią.

 

Flawless Heart zaczął zamykać się w sobie, izolować od świata, a jego matka poważnie zachorowała, gdy syn osiągnął wiek 10 lat matka umarła, a jego zabrano do sierocińca. Trafił on do pokoju, który dzielił wraz z niewidomą klaczką, nazywała się ona Imber. Kucyk nie był w stanie żyć i na nic nie miał ochoty, leżał w swoim łóżku i całe dnie rozmyślał i cicho skomlał, po pewnym czasie zaczepiła go młoda imber, która była od niego 3 lata starsza "Hej nie smuć się, będzie dobrze" - pocieszała go Imber.

 

Kucyk spławił klaczkę i obraził argumentując to, że ona nigdy go nie zobaczy i nie przeżyła nigdy tego samego co on, jednak nie pomyślał on wówczas, dlaczego ona również się tu znalazła i odepchnął ją, klaczka z płaczem położyła się do łóżka. Trzy dni później Flawless przeprosił klaczkę, ta mu wybaczyła i mocno go uścisnęła, nie okazywał tego, ale był wtedy niezwykle szczęśliwy. Powoli Imber i Flawless zaczęli spędzać ze sobą więcej czasu, stali się prawdziwymi przyjaciółmi, wzajemnie się rozumieli, wspólnie zaczęli dzielić swoje szczęście i żale. a kiedy kucyk ukończył 15 lat, Imber musiała opuścić sierociniec, przed odejściem czulę się pożegnała z naszym bohaterem i powiedziała, że gdyby jej kiedyś szukał, to będzie w canterlocie. Po odejściu Imber z sierocińca czuł on, ogromny żal i cierpienie, a jedyną rzeczą, która utrzymywała go wówczas przy życiu była nadzieja ponownego spotkania Imber i powiedzenie jej tego, co na prawdę do niej czuje...

 

Mimo wielkiej rozpaczy, postanawia się wziąć w garść i udowodnić Imber, jak i sobie, że naprawdę potrafi o siebie zadbać i jest gotów zrobić wszystko, aby ponownie ją ujrzeć. W wieku 18 lat opuszcza sierociniec już jako odbudowany kuc i postanawia odszukać jego wybrankę serca, więc udaje się do canterlotu, gdy tam dociera jest już noc, Flawless nie pomyślał o noclegu, ani co będzie jadł, podążał wówczas ślepo za pragnieniem ponownego spotkania Imber, a kiedy wszystkie drzwi się zatrzasnęły, nasz bohater nie ma co jeść myśli i myśli, że już gorzej być nie może...

 

Zauważa on wtedy dwóch strażników, którzy idą w jego stronę przestraszony zaczyna uciekać tym bardziej że skierowali ku niemu broń, jednak na próżno, bo zostaje złapany i przeprowadzony przed oblicze Kapitana straży "Jesteś oskarżony o próbę zabójstwa rodziny królewskiej, zabrać go do lochu!" Nasz bohater nie dostał szansy na powiedzenia czegokolwiek i w ciemnym lochu spędza cały rok z nadzieją, że odnajdzie jeszcze Imber. Po siedmiu miesiącach zostaje on uniewinniony, zwraca się jednak z prośbą i mówi, że nie ma pracy i dachu nad głową, więc za zadość uczynienie dostaje możliwość wstąpienia do straży, a po złożeniu przysięgi jest on już pełnoprawnym strażnikiem canterlotu.

 

Mając już dach nad głową i pracę postanawia odszukać Imber, pięć miesięcy poszukiwań spełzło na niczym...

Załamany postanawia udać się do swojego kraju na grób ojca, w swojej drodze widzi Imber, która jest osaczona przez groźnie wyglądające kuce, które najwyraźniej chcą pieniędzy, bez zastanowienia rzuca się na nich i niemal został już pokonany, ku jego szczęściu wszystko zobaczył patrol straży, a łotrów udaję się pokonać, jednak okazuje się, że to Imber ich oszukała i pożyczyła pieniądze - nie zamierzając ich oddać, nie mogłem w to uwierzyć dzięki mojej już wypracowanej pozycji udaję mi się wybronić klaczkę i postanawiam spłacić jej długi. Imber nie miała gdzie mieszkać, więc zamieszkała u mnie, przez rok wspominaliśmy sobie stare czasy i cieszyliśmy się swoją obecnością, w końcu miałem wystarczającą odwagę, aby poprosić ją o kopyto, poszła bez słowa na górę, zrozpaczony postanowiłem przejść się w stronę koszar, przed jej spotkaniem to było jedyne miejsce, gdzie odnajdywałem spokój. Czekała już tam na mnie, domyślna z niej klacz pomyślałem, uścisnęła mnie i powiedziała "Tak, ja... koch... am ciebie" Miesiąc później odbyło się wesele, jestem, a ja jestem najszczęśliwszym kucem na świecie, dodatkowo dostałem awans.

 

Postanowiliśmy, że razem będziemy zmieniać świat, zaczęliśmy od stworzenia szkoły dla kucyków z różnymi problemami i dopóki Imber jest ze mną, to ja będę najszczęśliwszym kucem na świecie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowano Lipiec 26, 2016 przez Polox
Wyłapany błąd przez: Magrat + KIlka błędów, głównie literówki.

[Magrat]

Wybacz jeżeli sprawiam wrażenie jakiegoś językowego natręta, ale, błagam cię, uważaj na przypadki. Nie ma takiego słowa jak "kucą", w żadnym wypadku nie można dodawać litery "ą" na końcu rzeczownika w liczbie mnogiej - powinno być "kucom", komu, czemu? - kucom.

Jeszcze raz wybacz moją upierdliwość

[Polox]

Właśnie teraz Magrat napisał:

Wybacz jeżeli sprawiam wrażenie jakiegoś językowego natręta, ale, błagam cię, uważaj na przypadki. Nie ma takiego słowa jak "kucą", w żadnym wypadku nie można dodawać litery "ą" na końcu rzeczownika w liczbie mnogiej - powinno być "kucom", komu, czemu? - kucom.

Jeszcze raz wybacz moją upierdliwość

 

Nie wybacz, tylko bardzo dobrze, że coś takiego piszesz, dzięki temu będę w stanie poprawić ten błąd i być może nie będę już go tak często popełniać, więc jedyne co mogę powiedzieć, to dziękuję.

[Patutu]

Ciekawa postać musze przyznać, błędów sie nie dopatrzyłem, historia mi sie spodobała (nawet poruszyła). I podoba mi się ten beret