Wujek Tadek

Nie chcę zaczynać jakiejś wojny religijnej, ale z tego co wiem, Sąd Ostateczny należy do Jahwe, a nie do ludzi.

Nie wiem co mnie wzięło, aby się wyżalać i dlaczego zawsze w takich sytuacjach kończę na tym forum, ale mniejsza z tym. Strasznie denerwuje mnie brak szacunku do przedmiotów. Przedmiotów, na które ktoś zapracował i za nie zapłacił, a inna osoba włożyła wysiłek w ich wykonanie. Przykładów jest pełno - od potłuczonych ekranów telefonów nastolatków zakupionych przez ich rodziców, obchodzenia się z cudzymi książkami, używania komputera, aż do jazdy samochodem rodziców. Z każdym z wymienionych przeze mnie przedmiotów obchodzę się delikatnie, starając się nic nie uszkodzić i zapewnić mu jak najdłuższy żywot. Telefony trzymam w pokrowcu, nie ma na nich najmniejszej ryski, kiedy pożyczam od kogoś książkę uważam, aby nie zagiąć jakiegoś rogu lub jej nie pobrudzić, gdy jeżdżę samochodem staram się omijać przeszkody i zwalniam przed wybojami na drodze. Nie rozumiem jak można mieć to wszystko gdzieś, już pomijając nawet te telefony - raz nauczyciel pożyczył ode mnie podręcznik, a po pięciu sekundach przez jego nieuwagę połowa jednej ze stron się zagięła. Podczas gdy moi znajomi jeżdżą samochodem, część z nich ignoruje całkowicie błagające o litość zawieszenie, bo w końcu samochód rodziców. Najgorzej jest z komputerem, gdy ktoś z mojej rodziny zostawia włączoną grę obciążającą go w 100% i wychodzi nie wiadomo gdzie na kilka godzin. Dzisiaj trochę puściły mi przez to nerwy. Na wstępie powiem, że rzadko dostaję jakieś fajne ubrania trafiające w mój gust (po prostu wystarcza mi kilka prostych ciuchów i nie czuję potrzeby posiadania całej szafy), ale dzisiaj mama kupiła mi koszulkę, która bardzo mi się spodobała. Zaplanowali, że gdybym jej nie chciał, dostałaby ją siostra. Nie ukrywałem swojego zadowolenia z tego prezentu i tego, że mi się podoba. Siostra mimo wszystko chciała ją przymierzyć, więc została mi wyrwana z rąk. Rzuciła ją na pełną psiej sierści kanapę, po zwróceniu przeze mnie uwagi, wzięła między kolana ocierając po podłodze. Chciałem ją ratować, ale ona szybko ją złapała i zaczęła ciągnąć, poczułem lekkie naderwanie. Niby taka drobna rzecz, ale bardzo mnie zdenerwowała, a pogorszył to brak zrozumienia ze strony ojca, który znowu zaczął mi wypominać moje podnoszenie głosu, choć zrobiłem to tylko lekko. Przytłoczony przez trzy osoby niepotrafiące mnie zrozumieć, przystąpiłem do szybkiej ewakuacji w najbliższe ciche miejsce - piwnicę. Moje pytanie do Was brzmi - przesadzam, czy może to inni powinni po prostu zacząć podchodzić do przedmiotów z większym szacunkiem?

Ten temat spadł mi z nieba. Od jakiegoś czasu czułem, że muszę napisać jaki wpływ na moje życie miało wciągnięcie się w ten serial. Bez zbędnego przeciągania - zacząłem to oglądać, kiedy byłem w pierwszej klasie gimnazjum, czyli jakieś 5 lat temu, w czasach "świetności" kucyków. Po dość ciężkich przeżyciach w podstawówce dostałem drugą szansę, bo postanowiono pomieszać klasy. Na show wpadłem przypadkiem, na stronie gamebanana wśród zdjęć profilowych użytkowników było dość dużo kucyków, więc zainteresowałem się tym, podchodząc do nich trochę sceptycznie. Nawet nie zauważyłem gdy skończyłem już cały pierwszy sezon, założyłem tutaj konto i uznałem siebie jako część fandomu. W trochę przygnębiającej (przynajmniej przez pierwszy rok) atmosferze gimnazjum, ten dopływ pozytywnej energii bardzo mi pomógł. Kiedy teraz myślę o tym, to gdyby nie kucyki, nie wciągnąłbym się w anime, porządne gry (mam na myśli między innymi Final Fantasy, w które zacząłem grać dzięki temu serialowi), dobrą muzykę, pewnie nie przestałbym też ściągać pirackich gier i nie znałbym tak dobrze angielskiego. Ten show otworzył mi bramę prawdziwego Internetu, dzięki czemu odkryłem tak wiele wspaniałych rzeczy. Utwierdził mnie również w moich przekonaniach światopoglądowych, pokazując że nie muszę być taki jak większość i nie mam obowiązku interesować się zdaniem innych, dopóki sam mogę obronić swoje postawy i to, co po prostu lubię. Odpowiadając jednak na pytanie zadane w temacie - tak, kucyki nudzą się prawie każdemu po jakimś czasie, w tym i mi. Ale to, co po sobie zostawiają, nie znika już nigdy. Każdy głęboko wewnątrz na zawsze pozostaje połączony niezniszczalną więzią ze wspomnieniami. Choć już od końca trzeciego sezonu nie oglądam kucyków i nie uczestniczę regularnie w życiu tego forum, czasem najdzie mnie nagła ochota na obejrzenie jednego odcinka. Kiedy dowiedziałem się, że najlepsza książka jaką przeczytałem (może dlatego, że przeczytałem niewiele książek) - Past Sins, będzie do kupienia w wersji na papierze, jakoś automatycznie postanowiłem ją kupić. MLP mógłbym przyrównać do CS 1.6. Obydwie te formy, jeśli można to tak prosto nazwać, rozrywki się zestarzały, ale zawsze fajnie jest wrócić do nich, powspominać i porównać do ich następców lub też do ich obecnej sytuacji. CS:GO jak i obecny fandom nigdy nie będą już takie same jak kiedyś, ale nie ma co nad tym za dużo rozmyślać. Wszystko po jakimś czasie się trochę psuje, nudzi - wyjątkiem są jedynie wspomnienia, które zawsze będą takie same. Jestem pewny, że większość z nas nie żałuje "straconego" na to wszystko czasu. Jak już wcześniej wspomniałem, nie mam pojęcia jaki bym teraz był gdyby nie te kilkadziesiąt godzin poświęconych na ten show. Nie mam też wątpliwości, że nigdy o nim nie zapomnę, ponieważ był dla mnie swego rodzaju początkiem czegoś nowego i zapoczątkował moją obecną drogę - ujmując ogólnie - rozwoju. El Psy Congroo.

Właśnie rozmawiasz i wyżalasz się, więc nie możesz mówić, że jesteś z tym sama. Taka forma czasem nawet lepsza niż rozmowa z ludźmi w "realu" (szczególnie na tym forum, dobrze trafiłaś). Ćpanie to nienajlepsze rozwiązanie, jeszcze bardziej wszystko pogorszy, a popełnienie samobójstwa? Jeśli jesteś wierząca, to w większości przypadków los samobójców po śmierci nie jest najlepszy, a jeśli nie jesteś wierząca, to skąd wiesz, że po śmierci nie spotka Cię coś jeszcze gorszego? Poza tym jest to proste, rzekome rozwiązanie problemów, a życie z założenia nie powinno takie być. Chyba większość ludzi ma w życiu taki okres jak Ty, nie zawsze tak poważny, ale jednak. Według mnie po prostu brakuje Ci jakiegoś celu, pasji, zainteresowania. To przychodzi z czasem, może nawet masz już coś takiego, ale po prostu tego nie dostrzegasz. Przede wszystkim nie próbuj niczego na siłę i pamiętaj, że nie wiesz co przyniesie Ci przyszłość i nie warto sobie tej wiedzy odbierać. Nieufność w stosunku do innych ludzi jest całkowicie normalna, bardzo często rzeczywiście są dwulicowi i okropni. Zbyt bardzo się nimi przejmujesz, a zbyt długi brak prób rozwiązywania problemów może spowodować, że staniesz się taka sama jak Twoi rodzice. Możesz spróbować trochę poważniej porozmawiać z matką, a jak to nic nie da, to przestań się tak bardzo nią przejmować, ale mimo wszystko pamiętaj, że to jej dom. Powiedziałaś, że rodzice nigdy nie pytali się "co u ciebie", ale samo pytanie o szkołę oznacza, że nie mają Cię gdzieś. Uważali, że szkoła jest bardzo ważna i przejmowali się Twoją przyszłością. W sprawie nadopiekuńczości potrzeba tylko trochę więcej pewności siebie, musisz pokazać im, że nie potrzebujesz takiej opieki. Wykorzystaj swoje zainteresowanie informatyką lub motoryzacją i za jego pomocą zarób pieniądze. Pasja jest tylko Twoja i nie powinnaś się przejmować opinią innych na jej temat. Z autopsji wiem, że nie ma nawet sensu podejmowania prób wytłumaczenia jej przed rodziną. Nie zmarnuj tego, że ją posiadasz, bo po jakimś czasie może się wypalić i wpadniesz w nieskończoną pętlę "byle do piątku". Niestety nie wiem co jeszcze mógłbym powiedzieć, bo różnica wieku między nami jest trochę duża, więc być może ja widzę wszystko trochę inaczej.

Kucyki z POZ, czyli przybysze, nie osoby po przemianie (choć ich również zaliczyłbym do obcych), są nimi, ponieważ takie stworzenia nie istniały wcześniej na naszej planecie, ani w naszym świecie, więc nie mają u nas żadnych praw.

Nie patzrę na fanfiction, patrzę na prawdopodobne realia takiej sytuacji. FOL powstało dla obrony. Ludzie próbowaliby nawiązać kontakt/przymierze z każdą rasą obcą, bo byłoby to dla nas opłacalne i przyniosłoby wspólne zyski. Jednakże zamienianie ludzi w kucyki może zostać potraktowane jako inwazja na naszą planetę, iż jest to skuteczny sposób przejęcia nad nią władzy. W dodatku, jeśli POZ'owi zostałaby wypowiedziana wojna, powinni się oni wycofać, bo po co mają zostawać? Bo nie chcą porzucić planu inwazji. Powiedziałeś również, że FOL'u nikt nie zapraszał. To oni (POZ) są u nas, nie my u nich. Nie zaprzeczam, że nie mają celu. Ich cel jest po prostu niemożliwy do zrealizowania.

To co napisałeś na samym początku, to tylko teoria spiskowa i nie można jej mieszać do oceny ludzkości, ani organizacji FOL. Większość minusów o FOL jest zmyślona, jednakże zarówno FOL jak i POZ również są wymysłami, więc ciężko ustalić prawdziwe wady i zalety tych organizacji. Zazwyczaj jestem neutralnie nastawiony w takich sprawach, jednakże w tym przypadku trzymam stronę FOL. Czemu? Ponieważ: -POZ rozpoczął wojnę, -przymusowo zamieniają w kucyki, -nikt ich do nas nie zapraszał, -ich powód toczenia wojny nie ma sensu (w końcu i tak przegrają, to oczywiste), Jeśli nawet wygrają (zamienią w kucyki całą ludzkość), to co z nami zrobią? Przeniosą nas do swojego świata? Istnieje możliwość, że po prostu zrobią z nas niewolników.

Jestem fanem Star Wars od kiedy miałem 4 lata. Na początku byłem tym zafascynowany i bardzo mocno wciągnięty. Teraz, po dziesięciu latach, ciągle nim jestem, tylko że troszkę mniej niż wtedy. Bo takie rzeczy zostają w nas na zawsze, z czasem po prostu przestajesz oglądać serial/film i tyle, ale zawsze będzie miło obejrzeć sobie jedną część, czy też odcinek.

Cóż, bycie kucem oznacza (zapewne nie tylko dla mnie) wypróbowanie wszystkich jego możliwości, nie jest to wcale "clopzboczone".

Nie zmuszam nikogo, żeby mu się to podobało, bo jest to niemożliwe. Wyrażam po prostu pozytywną opinię z nakłonieniem do spojrzenia na pozytywy i docenienia wydatków. Poprawienie tych wszystkich małych błędów jak brak kolorowych nicków jest tylko kwestia czasu. Po co tak spinać o szerokość forum, skoro da się ja zmienić? Nie wierzę, żeby IPB było aż tak ograniczone. Tak samo było na innym forum po zmianie z Przemo na IPB. Ludziom nie podobało się wiele rzeczy, ale później, po paru zmianach i ulepszeniach większość przyznała, że jest lepiej. Podaj jedną skomplikowaną dla zwykłego użytkownika rzecz w IPB. @edit Sorry za dwa posty, myślałem że się połączą. Połączyłem, a co. Fajny bajer, miłe i szybkie do zrobienia tutaj. Moderacja postów znaczit. ~Warmen

Cieszcie się, że nie dali phpBB by Przemo. IPBoard jest jednym z najlepszych silników i w dodatku niezbyt drogim w porównaniu do np. vBulletin. Forum chodzi lepiej i szybciej, wcale nie jest trudniejsze w obsłudze, po prostu trzeba się przyzwyczaić. Styl ładny i nieprzeładowany pierdółkami, banner również dobrze komponuje się z resztą, ale to nie forum o Twilight. Oczywiście brakuje paru rzeczy, takich jak przejście do ostatniego nieczytanego posta, co jest bardzo ważne, ale teraz jest lepiej. Wprowadźcie też limit rozdawania punktów reputacji (jeśli jeszcze nie ma), bo na innym forum, na którym jestem od dawna, po przejściu z Przemka na IPB mieli problem ze spamowaniem plusami. Wolicie stary, bo byliście do niego przyzwyczajeni, ale teraz przyzwyczajcie się do tego i doceńcie wydatek administracji na nowy silnik (150$ na oficjalnej, ze znajomościami 350zł).

Czyli że zamiast np. obezwładnienia armii wroga za pomocą magii (gdyby istniała), lepiej rozstrzelać się wzajemnie? To właśnie broń, służąca do zabijania jest demonicznym wynalazkiem, nie jakaś zmyślona magia, bo nie widziałem żeby ktoś umiał się nią posługiwać.

Forum wygląda o wiele lepiej, w końcu silnik jest płatny. Styl ładny, nieprzeładowany pierdółkami. Jednakże jest jeden problem, a mianowicie nie ma opcji przejścia do ostatniego nieczytanego posta, co jest małym minusem. W dodatku można samemu sobie dać reputację, co przed chwilką sprawdziłem.

Jesteś doprawdy interesujący, rzadko spotykam takich ludzi Mówisz, że takie rzeczy jak HP nie są "bezpieczne duchowo", ale czy oznacza to, że obraz w połączeniu z dźwiękiem, czy też sam papier z atramentem mogą być zagrożeniem? W końcu książka to tylko słowa, a MLP to jakby nie patrzeć tylko bajka. Przyjmę na chwilkę, że cała Biblia mówi całkowitą prawdę. Jak więc coś co nie istnieje (magia, która nie jest magią, tylko obrazem/słowami) może być zagrożeniem i satanizmem, skoro do satanizmu nie nakłania, ani go nie uczy?

Nie rozumiem pewnej rzeczy, spytam się o to Ciebie jako osoby głęboko wierzącej. Jeśli magia nie istnieje, oznacza to, że okultyzm również nie. Dlaczego więc coś co nie istnieje jest uważane za złą rzecz i satanizm? Nie rozumiem również, dlaczego katolicy we wszystkim doszukują się satanizmu, również tam gdzie go nie ma. Nawet jeśli go znajdziecie, to co możecie z tym zrobić?

Na to Twilie też miała zaklęcie, w dodatku łatwiejsze od wyczarowania skrzydeł.

Rainbow Dash - od dawna nie wiedzieliśmy o niej zbyt wiele. Jak się jednak okazało, ta klacz potrafi tworzyć potężne mikstury. Na zdjęciu widać wyraźnie, że to działanie eliksiru niewidzialności. Zecora nie chce nam nic powiedzieć na ten temat, prawdopodobnie ona jest zamieszana w alchemiczne hobby Rainbow Dash.

Nie poda, bo niemożliwym jest zapamiętanie czegoś takiego Ledwo co da się zapamiętać zdanie, a On "zapamiętał" bardzo długi dialog. Albo zmyślone, albo dialogi dodane. To POZ'owksa propaganda, mająca na celu Was do nich przekonać. Oczywiście nie żebym spinał, czy coś

Niestety, ale w gimnazjum trzeba się przystosować do otoczenia. Ale nieważne, jakbyś się nie przystosował, w głębi będziesz po prostu sobą, nie brutalem. Nie mam nic przeciwko paleniu marihuany (mimo, że nie palę), chyba że jest to palenie gimbusiarskie (dla lansu). Osobiście uważam, że musisz po prostu cały czas odmawiać, wymówka jest prosta: "Rodzice wyczują i będę miał przesrane". Odnośnie ocen - 2, 3, 4 nie są złymi ocenami, choć w III gimnazjum powinieneś się bardziej starać, bo na podstawie tego świadectwa przyjmą Cię (lub nie) do szkoły średniej. Cóż, to tyle. Pozdrawiam.

Ostatnia myśl na jawie to pierwsza myśl we śnie. Podczas kiedy myślisz o kucykach, po jakimś czasie po prostu nieświadomie zboczysz z tematu lub odpłyniesz. Sam tak mam. Po prostu metoda na częste myślenie o czymś przed snem jest nieskuteczna. Musisz albo czegoś bardzo chcieć, np. pieniędzy, aby Ci się przyśniły. Osobiście preferuję zwykłą pamięć snów, jak nie przyśni Ci się nic o kucykach, to może być to zawsze coś innego, ciekawszego, np. Spyro, który idzie na solówkę z Hitmanem (mój wczorajszy sen) Ustawienie budzika wszystko pogorszy. Obudzić musisz się spokojny i rozluźniony, a budzik obudzi Cię szybko i gwałtownie. Możesz spróbować autosugestii "Kiedy się obudzę, będę miał zamknięte oczy i będę pamiętał swoje sny". Nie możesz też zmienić pozycji.

Krowa

Co prawda uratowały Equestrię dwa razy, ale pierwszym razem, kiedy walczyli z NMM, było to w opuszczonym zamku, gdzie nie było nikogo, za drugim razem (z Discordem) kucyki nie były raczej świadome tego co się dzieje, więc również o tym nie wiedziały. Więc skoro nikt praktycznie nie widział jak ratowały świat, to nie są tak znane - proste.

Droga Rarity, mam parę pytań do Ciebie: 1. Jak ocenisz wygląd mojego zamku? Czy nie mam tam nieporządku? Oto zdjęcie zrobione przez Spitfire: http://i47.tinypic.com/mcrdci.png 2. Jaki jest Twój ulubiony smak herbaty? 3. Czy starasz się uczyć siostrę szycia, a jeśli tak, to jak jej to wychodzi? 4. Co Cię najbardziej denerwuje? 5. Jak potraktowałabyś osobę, która Cię denerwuje? 6. Dlaczego chciałabyś mieszkać w Canterlot? Pytam, bo jest to w końcu stolica, a stolica jest najważniejszym celem podczas ataków wroga. 7. Jak pomagałabyś swojej ojczyźnie w przypadku wojny? Pozdrawiam. Ryszard, alias Puchałke.

To jeszcze bardziej zaostrzy konflikt. Z doświadczenia wiem, że nie ma co liczyć na wychowawcą, pedagoga szkolnego, czy też dyrektora. Trzeba to po prostu przetrwać.

Nie chciałbym Cię przekonywać do moich poglądów (ateizm), ale mi również bardzo źle szło w życiu, co prawda nie aż tak jak Tobie, ale jednak. Działo mi się tak źle, bo żyłem w strachu przed Bogiem (piszę z dużej, bo u Was to imię). Ciągle wszystko zwalałem na niego, wmawiałem sobie, że to wina mojego nieuczęszczania do spowiedzi. Wierzyłem w Boga, ale nie wierzyłem w siebie... Byłem dręczony przez jednego typa i nic nie mogłem zrobić (dzisiaj, gdyby taki koleś mnie zaczepił, zareagowałbym o wiele inaczej). Mój wychowawca chciał się mnie pozbyć z klasy (nazwałbym to nawet spiskiem przeciwko mnie, uwagi dostawałem za każdą błahostkę). Aż nagle wszystko zmieniło się na końcu szóstej klasy. Przestałem chodzić do kościoła, co było pierwszym krokiem do zmiany. W pierwszej gimnazjum byłem obrażany z powodu lekkiego trądziku. Gimbusy przyczepia się do wszystkiego... Na szczęście, zamiast skarżyć się, sam załatwiałem takie sprawy. W wakacje zmieniłem swoje poglądy religijne i od razu żyło mi się lepiej, różnica była kolosalna, napływ szczęścia, większa pewność siebie, wszystko całkowicie się zmieniło. Nic na siłę, ale przemyśl swoje poglądy. Więcej na temat chrześcijaństwa nie będę pisał, bo nie chcę nikogo urazić.