Farcuf

Dobrze dobrze.... Zrobię to Syskolku <3

---

Daj mi kasę to Ci polecę po yaoi <3

---

No i wcale a wcale tego nie robisz przecież wiadomo co Ci/Nam siedzi w główkach <3

._. dużo serduszek daję....

doujinshi - zawsze i wszędzie <3

Będąc na meetach wyobrażam sobie naszych kochanych bronych jak się ruchają <3

Co do tytułów ja nie pamiętam za dużo tego było ;-;

Hej Hej Hej.... Ktoś mówił o yaoi? *p*

Jam jest Farcuf pewnie mnie nie znasz Ukesiu, bo mło tu zaglądam.

Kocham yaoi ale mało co oglądam, bardziej siedzę na 4chanie na y, a potem staram się rysować.

Yuri też nie pogardzę <3

- Dobrze - powiedziałam, po czym kiwnęłam głową i zabrałam jeden do pyszczka, jednak widząc, że jeszcze tych bomb zostanie zabrałam magią ze sobą jeszcze dwie. Wisiały nade mną po bokach. Wzbiłam się w powietrze i poleciałam za pegazami. Widząc w oddali wroga przygotowałam się na zrzucenie kul.

Mój Deviant: http://farcuf.deviantart.com/

Pomyślałam o lesie i swoim bracie, po czym dodałam - Musimy coś z tym zrobić. Nie mogą zniszczyć kolejnego miasta. Generale, Co mogę zrobić, żeby wam jakoś pomóc? - spytałam. Nie miałam ochoty znowu patrzeć bezczynnie jak kolejni giną. Byłam przygotowana na wszystko. Czułam energię tętniącą mi w żyłach.

Spojrzałam na niego, po czym od razu spuściłam wzrok. Nie miałam zamiaru pokazywać swojej słabości - łzy cisnęły mi się do oczu, gdy pomyślałam o mojej rodzinie. - Tak... Przegraliśmy... - powiedziałam spokojnie. - Zauważyłam strzałę z ostrzeżeniem. - Na razie nie miałam potrzeby informowania ich o bracie. - Postanowiłam wam pomóc. - dodałam podnosząc głowę. Rozejrzałam się po ich twarzach i spytałam. - Tylko tylu was zostało?

Zatrzymałam się w powietrzu i przyglądałam całej tej sytuacji. Cała ta sceneria wywołała u mnie złość i lekką bezradność, że to dzieje się tak szybko. - O nie... Oni już tutaj są... - powiedziałam do siebie wręcz wściekła, że wróg zajmuje kolejne tereny. Ruszyłam w dół w stronę białego namiotu. Wylądowałam tuż przy nich i ukłoniłam się przedstawiając - Jestem Aveilina jedna z córek władcy Alicropolis potężnego Talio!

Nie zbyt pewna słów brata, zgodziłam się. - Masz dbać o siebie. - Powiedziałam te słowa, po czym pocałowałam go w czoło. Po krótkim pożegnaniu wzbiłam się powyżej drzew. Zlokalizowałam Isarę i ruszyłam ku niej przygotowana na każdą sytuację cały czas rozglądałam się za wrogiem. Leciałam wprost na miasto. Byłam gotowa na najgorsze.

Spojrzałam na niego i powiedziałam. - Jesteś pewny, że dasz sobie radę? Nie wiem co tam może być, nie wiem też za ile mogę wrócić... - Patrzyłam na niego ze zmartwieniem. Nie byłam pewna czy powinnam zostawiać Go samego.

~Co powinnam zrobić? Muszę im pomóc, ale co z Dulcisem... Niebezpiecznie będzie Go brać. Nie chce stracić i Jego. ~ Toczyłam wojnę ze sobą, aż w końcu powiedziałam: - Tu jest zakodowana wiadomość o tym, że Isarze prawdopodobnie zagraża jakieś niebezpieczeństwo, ale nie wiem czy jest to prawda czy też przypadek. Dokładnie jest tu napisane "Niebezpieczeństwo. Zdrada. Ogień. Zniszczenie. Nie zbliżać się do Isary." - Czytając te słowa wskazywałam je kolejno kopytem. Po chwili dodałam - Nie wiem też czy dobrym pomysłem będzie sprawdzić tą wiadomość. Nie chciałabym żeby coś Ci się stało - mówiąc to poszarpałam mu grzywę.

Napicie się czegoś było dobrym pomysłem. Zniżyłam trochę lot, aby zobaczyć z bliska rzekę. Wolałabym nie ryzykować. Rozglądając się czy nie ma czasem gdzieś pułapki wylądowałam na brzegu. Schyliłam się, żeby się napić jednak zauważyłam coś w odbiciu wody.

- Dobrze, no to lecimy. - uśmiechnęłam się do niego i ruszyłam w tamtym kierunku. Kiedy byłam już w połowie drogi powiedziałam do Dulcisa: - No to rozglądaj się za jakimiś domkami, dobrze? - jednocześnie obróciłam głowę w jego kierunku, musiałam go czymś zająć.

Kiedy usadowił się na moim grzbiecie podleciałam jak najwyżej i rozejrzałam się. - I co? Widzisz coś, Mały?

Połykając przeżutą trawę pomyślałam, że to może być dobry pomysł - przy okazji zobaczę czy zmierzamy w dobrym kierunku. - Więc Dulciu, wiesz może w którą stronę może być ta wioska?

Spojrzałam na niego z uśmiechem i powiedziałam: - Muszę przekazać Celestii o tych, co nas zaatakowali... ale do jej królestwa jeszcze trochę drogi... - rozejrzałam się, jednak nie zauważyłam niczego innego oprócz trawy. Nie uśmiechało mi się jeść samej trawy. Po chwili dodałam: - Zgłodniałam, a Ty? Hmm.. Mam nadzieję, że jest gdzieś niedaleko jakaś wioska, albo miasto.

Przepraszam troszkę się za galopowałam.. ale tak bywa gdy mam wenę xd ________________________________________________________ Przytuliłam go do siebie, już nie płakałam... wzięłam głęboki oddech i powiedziałam: - Przykro mi braciszku.. nie daliśmy rady pokonać wrogów... Nikt oprócz nas... nie przeżył tego... Wszyscy poszli do nieba...

Wylądowałam na miękkiej trawie, zniżyłam się aby malec mógł zeskoczyć z mojego grzbietu. Przyglądając się jego beztroskiemu wąchaniu trawy i pobliskich kwiatów, usiadłam nieco dalej od niego. Zastanawiałam się co mu powiedzieć. Kiedy Dulcis w końcu podbiegł do mnie i położył się na przeciwko mnie, zaśmiałam się widokiem tylko oczu sponad trawy. Potargałam mu kopytkiem grzywę i powiedziałam lekko łamiącym się głosem: - Dulciu... Niestety nie jest misja szkrabie... Sytuacja na naszym zamku strasznie się zmieniła... I niestety nie daliśmy rady z tą armią... I...- do oczu zaczęły napływać mi łzy i przypomniałam sobie konającą mamę w moich kopytkach i mówiącą "Nie mamy już szans... Weź tych co przeżyli i uciekajcie jak najdalej... Musisz przekazać Celestii o wojnie...". Z zamyśleń wyrwał mnie mały trącając mnie pyszczkiem pytającym co się dzieje. Walcząc z płaczem powiedziałam mu: - Mały... Zostaliśmy już tylko we dwójkę... - On najwyraźniej zrozumiał, w jego oczach pojawił się szok i strach jednocześnie. Wybuchł płaczem i wpadł w moje ramiona, sama też płakałam. Wiedziałam, że to przyniesie nam ulgę, więc nic nie mówiłam, tylko płakaliśmy.

Twoje prace są cudowne! *3* Też chcę tak umieć kolorować

(praca nie mojego autorstwa)

Bo moja!

A co do mojego cutie mark'a to wcześniej myślałam że skalpel ale jak się dłużej zastanowić to może serce z rogami i ogonkiem diabełka + aureolka i może skrzydełka...

Zdjęcie Lawlieta jest zawsze aktualne :3

Bo L'uś jest zajebiaszczy *3*

Nie żeby coś.. ale nie ma jednej tylnej nogi, widać tylko kopyto nie wiadomo skąd... Ale oprócz tego to ładnie ;]

Ślicznie rysujesz ;3

Mnie jako tako wampirki nie kręcą jak już to wolę wilkołaki *3*. A jeśli mowa o książkach to: -"Zmierzch"... tak przeczytałam trzy części, w czwartej już nie miałam ochoty dokańczać jak Bella została wampirem i urodziła bachorka xd - "Wampir z przypadku" - najbardziej mi się podobała. Chyba już z trzy razy przeczytałam. - trylogia "Dary Anioła" ("Miasto Kości", "Miasto Popiołów" i "Miasto Szkła") C. Clare - "Inne anioły" L St. Crow - "Zew księżyca" P. Briggs - "Wilkołak: Dlaczego Ja?" i "Wilkołak: Czarny księżyc" S. Feasey - "Bale maturalne z Piekła" - "Oryginalny dziennik wampira Hrabiego Drakuli" - "Zew nieśmiertelności" A.Frasier - "Nocna zmiana" S. King - "Stwory światła i ciemności" R. Zelazny

https://www.facebook.com/profile.php?id=100001076312450 To ja też się dołączę xd