Przeszukaj forum

Królestwo Perglande, miasto Jorio. Niewielkie miasteczko, na drodze do jednej z największych bibliotek w kraju znajdującej się w stolicy kraju, Albionie. Podróżowałaś w tym kierunku od kilku tygodni, głównie z powodu usłyszenia pogłosek o szansie na odkryciu informacji na temat potężnej zapomnianej magii. Bo w końcu jak nie Ośnieżone ulice miast, białe dachy budynków, no i oczywiście wszechogarniające zimno. Tak prezentowały się realia zimy w Perglande Poszukiwanie potęgi zmuszało cię do podróżowania po świecie, to no i oczywiście bycie bezdomną. Ale taką właśnie wybrałaś ścieżkę, teraz było już zbyt późno, żeby zawrócić. O pięć lat za późno. No ale nie zamierzasz przecież teraz wracać, prawda? Ranki były raczej ciemne, co było raczej oczywiste z racji tego, że była zima. Dlatego gdy obudziłaś się około siódmej, w wynajętym przez siebie pokoju w motelu, nie widziałaś zbyt wiele. Dopiero po kilkunastu sekundach twój wzrok przyzwyczaił się do panującej ciemności, pozwalając ci na obserwacje otoczenia. Za oknem padał śnieg. Główną rzeczą jaką czułaś był głód. W końcu była pora śniadaniowa. Do tego przez okno zaczęły powoli wlatywać pojedyncze promienie słońca. Utrudniając ponowne zaśnięcie, lądując bezpośrednio na twojej twarzy. W zasadzie to nie przeszłaś się jeszcze po mieście, więc w zasadzie nie wiadomo co możesz dziś zrobić. Było sporo możliwości.

"Jeszcze trochę... I będziesz płakać w pustce między wymiarami..." Echo tysięcy bezkresnych korytarzy labiryntu zbudowanego z tysięcy, nie... setek... nie... milionów półek wypełnionych tysiącami tomów, zwojów i papirusów każda. Labirynt wiedzy tak wielki, że całe milenia zajęło by chociażby przeczytanie samych tytułów. Podłoga z szarych cegieł różnych rozmiarów, ozdobione symbolami, runami tworzącymi nieznane ci słowa, wszytko to zatopione w bezkresnej czerni, w której to tylko gdzieniegdzie dostrzegałeś rzeczy przypominające kolorowe gwiazdy i mgławice, którą mogłeś dostrzec pomiędzy półkami, nad swoją głową i w tych krótkich momentach gdy przekraczałeś te dziwaczne mosty, na których półek nie było. Przechodzące przez całe rzeki płynących w dziwny sposób suchych i pożółkłych kartek z ksiąg. Dotarłeś do czegoś w rodzaju centrum, gdzie w komnacie mającej kształt koła, podłoga tworzyła gigantyczny krąg magiczny, nieznanego ci zaklęcia. Otoczony jeszcze większą liczbą ksiąg, teraz zauważyłeś, blade litery i runy lecące przez powietrze do centrum kręgu, gdzie na niewielkim ołtarzu była otwarta księga. Pokrywała się słowami, ale litery były tak drobne, że wyglądało to tylko jak czarny szlaczek na białych kartach. Niewielkie strumyki czarnego atramentu wypełniały żłobienia w kamiennym kręgu, wypełniając symbole, słowa, znaki, wzory. - Widziałeś kiedyś historię ukazaną jako starego człowieka? - stary, słabygłos dobiegał zza twoich pleców, odwróciłeś się tylko by dostrzec starego człowieka, odzianego w proste szaty, prawie łysego, z siwymi brwiami i brodą, zgarbionego i podtrzymującego się na lasce. - Z mądrością wypisaną na twarzy, ledwo bijącym sercem? Zgarbionego pod ciężarem przeżyć, podbierającego się sensem? - zrobił kilka kroków w twoją serce. - Historia taka nie jest - z drugiego korytarza dobiegł drugi głos, kobiecy, młody, silny, szybko dostrzegłeś też jego właścicielkę. Młoda, ale wyglądająca na doświadczoną przez życie kobieta - Taki jej geniusz. Jest wiecznie kwitnącą siłą, pełną ognia, gorejącym sercem i dziką duszą. Jak człowiek niedoskonała, jak człowiek piękna - zrobiła kilka kroków w twoją stronę. - Chciałeś wiedzy. Jest przed tobą. A jednak nie zdołasz jej pojąć, pozostaje szlochać, między wymiarami - głos dobiegł bezpośrednio zza twoich pleców i poczułeś jak chude palce oplatają twój kark, jak ciernie wbijają się w twoje ręce, pnącza idą w górę, ku głowię. - Zdechniesz... - Lub przetrwasz. - znowu odezwał się mężczyzna a uścisk osłabł. - Będziesz walczył. - odezwała się kobieta. - Lecz polegniesz - głos który był bezpośrednio za tobą znowu zacisnął palce na twojej szyi. - Uwolnij się - staruszek. - I udowodnij żeś wart - kobieta. - Poddaj się... - głos. - Albo dołącz do mej kolekcji, cała twoja wiedza i umysł kolejną kartą w historii - czwarty głos. Młody, męski i pewny siebie. - Co wybierzesz? Czy zdołasz? Zobaczymy - zaśmiał się a kamienna posadzka zaczęła pękać pod twoimi stopami. Rzuciłeś się do ucieczki, biegłeś, ale spadające w bezkresną otchłań kamienie, księgi i niszczejąca za tobą podłoga ścigały cię jak szalone. Była szybsza, coraz szybsza. Aż wreszcie w otchłań wpadłeś i ty. Słysząc tylko echo paskudnego śmiechu w swojej głowie. * * * * * Nazwanie tego przyjemną pobudką było by paskudnym kłamstwem. Byłeś zlany potem, zmęczony i obolały. Najgorsze jest to, że czułeś jak coś zaciska ci palce na gardle, ale gdy próbowałeś się ich pozbyć, nie było ich tam. Słońce powoli zaczęło wdzierać się do środka przez zabrudzone szyby motelu w którym się zatrzymałeś. Łóżko nie było najwygodniejsze, ale wciąż lepsze od ziemi. Było ciepło i sucho. No, gdybyś nie był spocony było by bardziej sucho, ale tak też było okej. Zwlekłeś się z łóżka z wyraźną niechęcią. Ale jak tak pomyśleć, dotarłeś do Magnolii, miasta w którym jest jedna z najbardziej rozpoznawalnych gildii magów na świecie. Fairy Tail. Chociaż miała w swojej przeszłości kilka... dziwnych problemów (w tym bycie zdelegalizowaną), i tak była marzeniem dla wielu magów. Może tutaj by ci pomogli. Ale wpierw, musiałeś się przebrać. Wypadało by też coś zjeść. Podstawowymi rzeczami zająłeś się najpierw. Potem śniadanie, motel był bardziej czymś w rodzaju karczmy, bo na dole dało się zwyczajnie zjeść. To nie był absolutnie żaden problem. Po tych wszystkich, nic nie znaczących rzeczach, zabrałeś swój ekwipunek i ruszyłeś ulicami w kierunku budynku gildii. Poranne słońce zdążyło już wstać, ale wciąż było przed ósmą rano, ulice były stosunkowo puste, ale powoli z domów wychodzili ludzie, czy to w drodze do pracy, czy to do szkoły w przypadku tych młodszych. Wreszcie stanąłeś przed wielkimi drewnianymi drzwiami budynku gildii. Chociaż nazwanie ich drzwiami nie oddawało tej wielkości. To było bardziej jak brama zamku, wielkie drewniane wrota. Popchnąłeś je i przed twoimi oczami ukazało się główne pomieszczenie, wypełnione stołami, na przeciwległym końcu stał barn. W zasadzie całość wyglądała jak trochę większa tawerna. Z tym, że wnętrze było stosunkowo puste. Kilka osób przy tablicy ogłoszeń, jedna barmanka. Nie była to co prawda Mirajane Strauss (która teraz była już kobietą po czterdziestce), chociaż dziewczyna stojąca była do niej łudząco podobna. Zwróciła na ciebie swój wzrok ale się nie odezwała. Była oczywiście najlepszym źródłem informacji. Temu podszedłeś i zapytałeś o mistrza gildii. Kazała ci tylko poczekać i poszła gdzieś na zaplecze. Wróciła prawię po drugiej kobiety. Też była około czterdziestki, albo trochę starsza, brązowe włosy, z lekkim siwiejącym paskiem z boku, brązowe oczy. Ubrana elegancko. Przyjrzała się tobie uważnie. Dopiero po chwili rozpoznałeś w niej Cane Alberone. Mistrzynię Gildii. - Ty coś ode mnie chciałeś? - zapytała.

Witam wszystkich fanów Fairy Tail postanowiłem założyć ten temat gdyż lubię to anime, ale lubię także zadawać masę nie zawsze do końca przemyślanych pytań. W każdym razie zacznijmy zabawę. Na początek tak dla urozmaicenia niech każdy wybierze jakąś postać którą będzie jakby hmm... wcielał w tej zabawie. Myślę, że postacie mogą się powtarzać. Lecz wierzę także, że będziecie na tyle kreatywni by tego unikać. (Zobaczymy czy to się przyjmie) Ja na ten przykład będę reprezentantem Natsu Dragneel'a. Z miejsca się napaliłem! Tak na rozgrzewkę pierwsze pytanie. Ilu znamy świętych magów i jak mają oni na imię?