(stico) Poszukiwanie...

[PumpkinWave]

Pehios stał osłupiały na placu. Artyści zaczęli grać inny utwór, lecz nie zwracał na to uwagi. Wiedział że te słowa nie mogą być przypadkiem. Musiał się dopytać tych śpiewaków o szczegóły tej pieśni...

[stico]

Porzuciłem krążące w mojej głowie myśli i biegiem ruszyłem w kierunku sceny. Drogę ciągle mi przysłaniał kolorowy kordon rozszalałych kucyków, które w jednym rytmie kłusowały jeden za drugim. Dotarłem w końcu do sceny i nie wiedząc co robić dalej przyglądałem się, dziwnemu w moim mniemaniu przedstawieniu.

[PumpkinWave]

Nagle zdałeś sobie sprawę że to wcale nie były kuce, pomimo pierwszego wrażenia. Może było to z przyzwyczajenia, może przez targające tobą emocje, lecz w tym momencie dopiero zauważyłeś swój błąd. Były to Zebry. Nie miałeś zielonego pojęcia co one tu robią, lecz ważniejsze bylo w tym momencie poczekanie aż zakończą występ i rozpoczęcie z nimi rozmowy.

[stico]

Popychany co rusz przez innych uczestników zabawy, udałem się wolnym krokiem na skraj estrady. Korzystając z chwili spokoju pozbierałem myśli i zacząłem wypatrywać miejsca gdzie mógłbym zaczepić schodzących ze sceny śpiewaków.

[PumpkinWave]

Gdy występ się skończył, artyści zaczęli się powoli zbierać, aby ruszyć w dalszą podróż.

[stico]

Wydawało mi się, że oczekiwanie trwało wieczność. Targające mną emocje nie ustąpiły nawet w najmniejszym stopniu. Zauważyłem w końcu grupę zebr udających się do jednego ze stojących nieopodal wozów. Podbiegłem szybko i śmiałym ruchem trąciłem jedną z kuriozalnie ubranych postaci.

- Przepraszam, czy to Wy śpiewaliście tą balladę o różowym jednorożcu?

[PumpkinWave]

- Tak, nazywa się "Różu kochany", co chciałbyś wiedzieć o tej pieśni? - zapytał się koordynator całego zespołu.

[stico]

Pierwsze wrażenie nie wzbudziło we mnie zaufania do artysty.

- Witaj, szanowny przybyszu. Musisz mi pomóc! Sądzę, że wiesz coś więcej na temat bohaterki tej pieśni. Spotkaliście ją w lesie, prawda? Chciałbym abyś opowiedział mi tą historię...

[PumpkinWave]

- Ja osobiście jej nie spotkałem, niestety. Spotkał ją mój przyjaciel Growl, który napisał tą pieśń, więc jeśli chcesz mieć informacje z pierwszej ręki, musiał byś spotkać się z nim. Z tego co wiem, to jeszcze przez tydzień będzie przebywał w Manehattanie, w hotelu Bison Steve, który jest jedyny w swoim rodzaju... - powiedział tym samym lekkim tonem zebr(a).

[stico]

Skinąłem głową na znak zrozumienia. Sięgnąłem do kieszeni po skrawek papieru, na którym mógłbym zanotować usłyszane informacje, jednak wciąż czułem, że rozmówca nie chce mi wszystkiego powiedzieć.

- Kim jest Growl? To jakiś podróżnik?

[PumpkinWave]

- Można tak powiedzieć. Jest dosyć ekscentryczny, lecz który bizon taki nie jest? Zresztą niewiele "szanujących się" kucyków zatrzymało by się w hotelu, w którym nie pracuje nawet jeden ich rodak...

[stico]

W tej chwili nie słuchałem już wypowiedzi artysty, skupiając się jedynie na tworzeniu zapisków tępym ołówkiem.

- Serdeczne dzięki za tą informację! Chciałbym jeszcze znać twoje imię, na które mógłbym się powołać.

[PumpkinWave]

- Powiedz mu że przysyła go Pasior, zrozumie... - powiedział.

[stico]

- Tak. - odburknąłem pod nosem, kierując swój wzrok na leżącą stertę plakatów, zapowiadających występ w kolejnej miejscowości.

- Zatrzymam jeden, dobrze? Jestem twoim dłużnikiem, może w jakiś sposób mogę Ci się odwdzięczyć?

[PumpkinWave]

- Jak chcesz, mozesz polecić nasze występy znajomym, ale nie jest to konieczne. W tych czasach warto sobie pomagać. - uśmiechnął się, po czym odszedł w stronę zwijającego się obozu muzyków.

[stico]

Osamotniony stałem jeszcze chwilę w jednym miejscu przyglądając się krzątaninie zespołu. Wyruszyłem w kierunku szpitala, aby podzielić się z żoną nadzieją na odnalezienie Shyit.

[PumpkinWave]

Wszedłeś do jej sali. spojrzała się na ciebie i jak gdyby nigdy nic zapytała:

- Cego się dowiedziałeś?

[stico]

- Kochanie, ty mówisz? - Zapytałem zdziwiony nagłą poprawą stanu Nysetii. Nie usłyszawszy odpowiedzi podszedłem do łóżka i obejmując ukochaną, opowiedziałem rozmowę ze śpiewakami.

- Nie wiem co o tym sądzić. Przez te lata poszukiwań byłem kilka razy w Manehattanie i nie spotkałem tam nikogo, kto doświadczył tej historii.

[PumpkinWave]

- Podróżnicy. Bez stałego domu. - powiedziała krótko Nysetia, po czym znów zamilkła.

[stico]

- Tak, racja! - Powiedziałem po chwili zastanowienia. - W takim razie jutro z rana wyruszę do Manehattanu...

[PumpkinWave]

Następnego dnia, gdy przyszedłeś na dworzec, było dosyć pusto. Jedynym stworzeniem poza tobą, był gryf w kucharskiej czapce i z kręconym wąsem.

[stico]

Widząc pustkę na dworcu myślałem, że przegapiłem swój pociąg.

- Czy poranny pociąg do Manehattanu już odjechał? - Zapytałem ukrytego za gazetą gryfa.

[PumpkinWave]

- Jeszcze nie przyjechał, też na niego czekam. - odpowiedział z mocnym akcentem gryf, kręcąc swoim fantazyjnym wąsem.

[stico]

- Aha, dziękuję. - Powiedziałem, przysiadając się na ławce z lewej strony. Po chwili zapytałem się:

- Jest Pan może z Manehattanu? Zna Pan niejakiego Growla?

[PumpkinWave]

- Tak... bizon. - powiedział z lekkim niesmakiem. - Kojarzę go, i o dziwo jak na bizona nie jest aż taki zły. - widać było że nie darzy tej rasy zbyt wielkim szacunkiem. - Nawet niezły z niego kucharz, ponoć odwiedził każdy zakątek świata i opanowywał lokalne przepisy... to by tłumaczyło aż tak egzotyczny smak jego potraw... - powiedział, pogrążając się w monologu na temat sztuki kulinarnej.