My OC - Paschazja

[Leah]

Witam wszystkich. 
Ocetków jest od groma, większość to tandeta napisana na szybko. Starałam się stworzyć coś oryginalnego, ale nie mnie oceniać czy wyszło.
Klacz ta bierze udział w bardzo fajnej sesji z działu RD (Sztandar Chwały).
 

Imię: Paschazja
Rasa: kuc ziemny
Wiek: 17
Wygląd: Zastanawiam się nad kolorami, ale żadne mi nie pasują...

Charakter: cierpliwa, wierna rodzinie i przyjaciołom (mogłaby oddać za nich życie), spostrzegawcza, odważna. Nieufna, czasem wredna, łatwo się irytuje, najpierw robi, potem myśli.

Historia: Dalecy przodkowie rodziny Paschazji należeli do górskiego plemiona pustelników, z biegiem lat zeszli jednak w dół osiedlając się w środku wielkiego lasu, nad strumykiem. Tam właśnie wychowywała się Paschazja. Nie wychodzili z lasu, byli całkowicie samowystarczalni, najważniejsze było dla nich to, że mają siebie.
         Mała wychowywała się z rodzicami, dziadkiem i dwójką rodzeństwa - starszym bratem Tako i młodszą siostrą Reekad. Tako lubił czytać oraz był mądry. Marzył o opuszczeniu lasu i poszukiwaniu przygód wśród innych kucyków. Reekad, była zaś małą, energiczną klaczką o talencie plastycznym. Rodzice starali się wychować dzieci na zaradne, i dzielne kucyki. Dziadek uwielbiał opowiadać dawne legendy i rzeźbić w drewnie. Cała szóstka mieszkała w drewnianym domku, wystarczająco dużym by ich pomieścić, ale zarazem zgrabnym i nietrudnym w ogrzaniu zimą.              
         Paschazja trochę przypominała chłopczycę. Nie lubiła żadnych "kobiecych" zadań, wolała towarzyszyć ojcu przy wyprawach do lasu, zwiedzać okolicę, obserwować zwierzęta... Razem z ojcem zbierali jedzenie dla całej rodziny. Jej siostra nie lubiła takich wypraw, a brat pewnego dnia porzucił życie w lesie i wyjechał daleko, do jakiegoś miasta. Młoda klaczka tęskniła za bratem, ale rodzice nie zgadzali się na spotkanie.
         Paschazja uczyła się wielu rzeczy. Matka nauczyła ją czytać, pisać, liczyć oraz drobnych prac domowych, a ojciec - rozpoznawania roślin nadających się do jedzenia, orientacji w terenie, sztuki przetrwania oraz łucznictwa. Było bardzo przydatne jako obrona przed niebezpieczeństwem oraz do ćwiczenia oka i celowności. Młoda klaczka wciąż czekała na swój znaczek...
         Pewnego dnia, w dzień jej dwunastych urodzin dostała najpiękniejsze prezenty swojego życia. Specjalnie dla niej tata wstał o świcie i porozwieszał w okolicy domu wiele tarcz, mniej lub bardziej ukrytych, o różnym poziomie trudności. Paschazja lubiła spać, więc gdy późnym rankiem zwlekła się z łóżka zobaczyła, że wszyscy już są na kopytach. Doprowadziła się do porządku, zaplotła długą grzywę w warkocz i poszła na dół, gdzie już zebrała się cała rodzina. Gdy tylko podeszła do stołu, wszyscy po kolei złożyli jej życzenia i rozdali prezenty. Dziadek wystrugał specjalnie dla niej piękny łuk wraz z 20 strzałami. Wcześniej strzelała tylko z łuku taty, który był duży i niewygodny. Oniemiała klaczka podziękowała i odłożyła cudowny prezent. Od ukochanej siostry dostała pięknie ozdobiony kołczan oraz laurkę. Strzały od razu wylądowały w kołczanie a laurka na pamiątkę zawisła nad łóżkiem Paschazji. Od mamy dostała nową szczotkę do włosów i serwetkę na szafkę nocną a od taty praktyczną myśliwską kurtkę. Od razu po śniadaniu, uradowana prezentami wybiegła na dwór, gdzie zobaczyła ogromną ilość tarcz. Zmierzyła z nowego łuku do pierwszej z nich i strzeliła. Trafiła w sam środek! Skakała z radości, było to niewiarygodne. Z łuku taty nigdy nie osiągała takich rezultatów. Zaczęła strzelać w coraz wyższe i coraz lepiej ukryte tarcze. Za każdym razem trafiała w środek. Podeszła do wysokiego drzewa i zobaczyła wysoko na sobą tarczę, mniej więcej wielkości jabłka. Powoli namierzyła środek tarczy. Puściła strzałę, a ta z głośnym świstem poleciała i trafiła przebijając cel na wylot. Wtedy Paschazja zrozumiała, że strzelanie z łuku to jej talent i tak długo wyczekiwany znaczek pojawił się jej na boku. To był najpiękniejszy dzień jej życia.
 
Teraz Paschazja ma 17 lat i bardzo chce spotkać ukochanego brata z którym nie widziała się już od wielu lat. Czeka tylko na to aż będzie dorosła i będzie mogła sama o sobie decydować. Wtedy opuści las i zobaczy Tako.
 
 
 
Mam nadzieję że się podoba. Proszę o komentarze!

Edytowano Grudzień 10, 2013 przez Leah

[Poranny Kapitan Scyfer]

OC niezły, zwłaszcza w porównaniu z innymi - historia napisana całkiem przyjemnie i z sensem, brak supermocy, typowego smęcenia o zamordowanej rodzinie tudzież och-jak-ciężkim-życiu-nieśmiałego-i-wyśmiewanego-emo-kucyka. To wszystko na plus.

 

Co mi się nie podoba? Fakt, że wrzuciłaś OC w gruncie rzeczy niedokończone (brak wyglądu). Ja rozumiem, że "padasz na twarz", ale należało w takim razie wyspać się porządnie, dokończyć i dopiero potem wrzucić. Nikt nie lubi czytać niedopracowanych dzieł. Ponadto zmieniłbym tagi, bo te robią raczej złe wrażenie

 

I nazwa tematu - aż kusi, żeby złośliwie przyznać jej rację.

[Leah]

Dziękuję za komentarz.

Problemem jest to, że nie ma funkcji zapisania posta (na poprzednim silniku forum była) a dopiero potem wrzucenia go. 

Dodałam wygląd i zmieniłam nazwę tematu.

[Gość Nie sądzę]

Dość ciekawa OC bez żadnych wydziwiań, które często się zdarzają. No i jest kucykiem ziemskim, które są raczej rzadko wybierane ^^. Historia też trzymająca się norm, jednak ciekawa. Strzelanie z łuku swoją drogą bardzo lubię, więc podoba mi się też talent Paschazji. Jedyne co w niej dziwne to imię, sama wymyślałaś ? Bo coś kojarzę, że gdzieś chyba mówiłaś kto je wymyślił... W sumie oceniam pozytywnie.

Edytowano Luty 27, 2014 przez Cuddly doggy

[Airlick]

łatwo się irytuje, najpierw robi, potem myśli.

cierpliwa

Eee, to w końcu cierpliwa, czy nie?

Poza tym zarzutów brak, niezły OCek.

[Leah]

Chodziło mi o to, że jest cierpliwa w dążeniu do czegoś, lub w kontaktach z innymi. Mimo to łatwo ją wkurzyć.

Dziękuję za komentarz