Władcy i lordowie [Oneshot][Sad*][Multiverse]

[Mordecz]

Kolejne opowiadanie stworzone z myślą o drugiej edycji "Mojego Małego Fanfika". Ponieważ tematem przewodnim jest "Powrót Pana Kleksa" postanowiłem się trochę pobawić i przyspieszyć proces wydawania niektórych opowiadań. Mam poważny problem z tagiem opowiadania, dlatego ograniczyłem się do Sadu (dość zabawnie to brzmi).

 

Tagiem Multiverse chciałem zaznaczyć złożoność gatunków, ponieważ wedle standardów (być może źle zinterpretowanych) opowiadanie zawiera w sobie całą trójkę gryźliwych gatunków - TCB, Crossover, Human. Ponadto całość łączy ze sobą kilka wątków już istniejących (m.in. "Szkatuły", "Dwóch takich, co pluli w siebie jadem" oraz garść niepublikowanych)

 

Manepheus, władca domeny snów, wzywa z Niebytu, sfery wydalenia istot nieśmiertelnych, dawnego kompana i sojusznika, samozwańczego Władcę Wyobraźni. Ma on pomóc Władcy Snów w rozwiązaniu enigmy, która przekracza zdolności istot wszechmogących.

 

Link do GoogleDocs i MLPFiction

 

Pozdrawiam

[Ziemniakford]

Witam serdecznie.

 

Mam bardzo dziwne odczucia odnośnie tego fanfika. Nie ambiwalentne, ale bardzo bliskie temu stanu.

 

Zacznijmy od tego, że opowiadanie jest celowo częściowo chaotyczne. I ma to sens. Ale przez te pomieszanie z poplątaniem, królujące absolutnie wszędzie, ciężko mi z tego wydobyć jakiś konkretny klimat.

 

Technicznie jest okej, głównie znów myślniki musiałem dawać. Styl… cóż, wróćcie do poprzedniego akapitu. Z jednej strony są tu opisy bardzo ładne i ciekawe, z drugiej czasami chciałoby się jakiegoś dopowiedzenia. I kurczę, chyba jest to celowe.

 

Fabularnie mamy tu do czynienia z bardzo poplątaną opowieścią. Władca Snów wzywa do siebie innego Władce, by ten pomógł mu z problemem, który zgłosił mu jeden ze sług. A przynajmniej tak się wtedy wydawało, bo wszystko bardzo szybko eskaluje. Do tej strony nie mam jakichś zastrzeżeń, wszystko jest, plus minus, wspólne.

 

Postacie… tu też mam pewien problem. Z jednej strony częściowo znam te postacie, nawet z innego fika autora, ale ciężko mi uszczknąć choćby cząsteczkę z ich charakteru. Niezbyt można, te wprowadzone, lubić. Jedyne co na pewno mogę powiedzieć, to to, że Władca Snów jest bezwzględny i zbyt zabetonowany w swych poglądach. To nawet nie jest poziom polskiego betonu politycznego! Przy nim nasi politycy to ostoje innowacyjności i łagodności!

 

W każdym razie, tag Sad niezbyt tu pasuje. Nie dziwie się wątpliwościom autora. Smutny fragment historii jest przedstawiony w taki sposób, że nie idzie się zasmucić.

 

Musząc wybrać między polecaniem a niepolecaniem, wolałbym nie wybierać wcale w tym wypadku. Opowiadanie nie jest długie, więc pod tym względem polecam, ale z drugiej strony jest tak dziwne w swej konstrukcji, a jednocześnie tak w niej uzasadnione, że ciężko się to czyta i ciężko cokolwiek, przynajmniej mi, z tego wywnioskować, poza tym, jest to opowiadanie z pewnym straconym potencjałem.

 

Pozdrawiam.