Lorelei

Każdy człowiek jest dob­ry. Na­wet jak coś zro­bi bar­dzo złego, to na pew­no dla­tego, że był nieszczęśliwy.

Jes­tem sa­molub­na, niecier­pli­wa i trochę niepew­na siebie. Po­pełniam błędy, tracę kon­trolę i jes­tem cza­sami ciężka do zniesienia. Ale jeśli nie pot­ra­fisz znieść mnie, kiedy jes­tem naj­gor­sza, to cho­ler­nie pew­ne, że nie zasługu­jesz na mnie, gdy jes­tem naj­lep­sza.

Bóg umarł, Nietzsche umarł i ja też nie czuję się za dobrze.

Gdy nie ma się już ocho­ty żyć ak­tywnie, człowiek chro­ni się w mu­zyce, tej opat­rzności abulików.

Tak więc gdy in­ni nie­szczęśni­cy od­dają się niena­syco­nej po­goni za am­bicja­mi i krótką chwilą władzy, ja wy­ciągam się w cieniu i śpiewam.

Ludzie, którzy nie pot­rze­bują in­nych ludzi, pot­rze­bują in­nych ludzi, by im oka­zywać, że są ludźmi, którzy nie pot­rze­bują in­nych ludzi.

I have spread my dreams under your feet; Tread softly, because you tread on my dreams.