Dark Rose

Zacnie, masz spory talent trzeba przyznać ^^. Popieram opinie innych. Może zaś przy okazji spytam o coś, jakim ołówkiem rysujesz?

Zwykłymi HB-kami, jeden do cieniowania od Bica, drugi z serii Black Lane - dobry do szkiców.

PS. Dziękuję za komplementy

Omnomnom, uwielbiam tworzyć przystojniaków o wąskich biodrach, podejmuję się zadania! Ino uprzedzam, że zajmie mi to pewnie nawet tydzień ale sporo roboty mam. Niemniej postaram się wywiązać jak najlepiej! A nad rewanżem jeszcze pomyślę, póki co pomysłów brak.

Chari, mam, ale to taki profil, ekhem, w sumie byle jaki, gdyż założony pierwotnie jedynie do favowania i zawalony starociami, ale: oto on

Lubi (a może to mało powiedziane) Derpy.

Chari, dziękuję bardzo, a słodzenie z kucykami dopiero zaczynam, może jutro pod wpływem szkoły na coś wpadnę Lust to taki średnio udany eksperyment zmiksowania anime z rzeczywistością, ale pocieszam się, że atrybuty ma na swoim miejscu Pooky, chętnie, jakieś specjalne życzenia?

Ostatnio wzięłam się za kuce, jeżeli idzie o utrwalanie na papierze. Z góry przepraszam za koszmarną jakość, ale nie posiadam skanera...

Nagash ep Pony, czyli ponyzacja jednej postaci z forum pewnego nabazgrolona na kartce z zadaniami z fizyki

Luna w fazie bycia smutnym szkicem i obecny stan rzeczy

a tu takie tam różne, żeby pusto w wątku nie było:

sowy z okładki ...oraz z tylnej strony tejże

szkic postaci z pewnego anime

perneński smok

bogini Nechbet

kartka świąteczna

podobizna przyjaciółki

Czyli jednak skaner? A warstwy - w Warstwach, ale nadal nie wiem jak je przestawiać

Lubię Twój styl, kucyki nieco "zaokrągliłaś", co jednakowoż nie odjęło im uroku. Btw, widzę, że programy graficzne masz dobrze opanowane, szacunek, mi nadal nie chce się z nimi bawić.

Matula ma obiekcje, ale ogranicza się do wymownych wyrazów twarzy. A na Mikołajki sprezentowała mi figurkę Fluttershy do kolekcji, więc nie jest źle. Zapewne ma na to wpływ moja miłość do kucyków, zaczynając od pierwszej generacji, już w fazie wczesnego dzieciństwa. Otoczenie różnie reaguje, z innymi fanami serialu mogę o MLP dyskutować zawzięcie, z kolei większość patrzy na mnie... jak na jeszcze większą osobliwość, cóż. Partner został poddany ponyzacji, jest już po tęczowej stronie Mocy.

Human polonistyczno-geograficzny w moim smutnym Ogólniaku, rzekomo najlepszej szkole w mieście. Nauczyciele wymagający, wręcz sadyści.

I jestem jedną z dwudziestu dziewczyn w klasie, mwehehe.

Podejrzewam, że marka anquisette, czyli coś w stylu "mojego" kucyka. Ewentualnie przedmiot związany ze sztuką, pisarstwem, ornitologią, teatrem bądź botaniką.

Collins bardzo dobrze gra na emocjach czytelnika, w Igrzyskach wielokrotnie skupia się na wewnętrznych przeżyciach bohaterów, co jest naprawdę dobry posunięciem. Często zastanawiałam się, co jest głównym tematem książki: człowieczeństwo, walka, bunt, wolność czy intryga. Wiele scen mocno porusza, a świat przedstawiony i fabuła są dobrze dopracowana, wiarygodne, tak samo jak bohaterowie. No i nie jest to, co ciężko dzisiaj osiągnąć, zmęczony materiał.

Asertywna

Pracowita

Przyjacielska

Lojalna

Emocjonalna

Jednoznaczna

Aparycja też godna uwagi!

Czuła

Krzepka

Trylogia składa się z trzech tomów:
- "Igrzyska Śmieci"
- "W pierścieniu ognia"
- "Kosogłos"

Pokrótce zapowiadając, cykl snuje opowieść o wydarzeniach w Panem, wyrosłym na gruzach starego świata, zniszczonego przez siły natury. Nad dwunastoma dystryktami sprawuje władzę Kapitol, co roku, aby przypomnieć o porażce powstania, które wybuchło w tychże, władze organizują tytułowe Igrzyska Śmierci, podczas których dystrykty muszą złożyć daninę, krwawą daninę, czyli młodego chłopaka oraz dziewczynę, i oddać ich na krwawą rzeź ku uciesze kapitolończykom.
W udział w siedemdziesiątych czwartych głodowych igrzyskach uwikłana zostaje, na skutek tragicznego zbiegu okoliczności, siedemnastoletnia Katniss Everdeen. Czy dziewczyna przeciwstawi się rywalom na arenie, zachowując jednocześnie swoje człowieczeństwo?

Czytał ktoś, a może film widział? Jeżeli to drugie, polecam trylogię, znacznie smaczniejsza. Polecam z czystym sumieniem.

Jeżeli o animację chodzi, Disney i Dreamworks uważam za najpewniejsze marki. Z Disneya zwłaszcza uwielbiam serię Króla Lwa, Dzwonnika z Notre Dame, Bambiego, Pocahontas, Zakochanego Kundla, Zaplątanych, z Dreamworks z kolei Mustanga z Dzikiej Doliny, Księcia Egiptu, Mojego brata niedźwiedzi i Drogę do Eldorado. Animacja sama w sobie jest w nich piękna. Do perełek zaliczam jeszcze Księżniczkę łabędzi od Columbii i Magiczny Miecz od WB. Z kolei polski dubbing jest w nich bez zarzutu. :nK2Q1:

Dashie ma nadpobudliwe poczucie humoru, bywa nieco zarozumiała, arogancka i butna, źle znosi porażki, ale, co widać w wielu momentach, to opiekuńcza, ciepła, inteligentna i odpowiedzialna klaczka. Nie chce bawić się cudzym kosztem, nie lubi, gdy innym dzieje się krzywda. Wie o swojej fizycznej przewadze, ale nie wykorzystuje jej z reguły do złych rzeczy, wszak tęczowe popisy to zupełnie inna kategoria. Bardzo lubię tego pegaza za jej ciepłe serce i słabość do tych, którzy okazali jej z kolei swoje.

Na chwałę Jej Mroczności Luny, pragnę złożyć najpiękniejszej z księżniczek hołd i dołączyć do grona jej wiernych wyznawców

@Kuoth: Kolorki są tylko dla ekipy

Oj tam, estetyczniej było!

Niepowtarzalny klimat filmów Burtona urzeka, szczególnie duże, przejedzone komercyjnym kiczem dzieci. Delikatnie sączący się zewsząd mrok, piękna a zarazem lekko upiorna sceneria, gotyckie smaczki, historie przyprawiające widza o lekki dreszcz. Muzyka, zwłaszcza Danny'ego Elfmana, uzupełnia intrygującą całość. Moje ulubione pozycje wyreżyserowane przez Tima: - "Sok z żuka" - "Edward Nożycoręki" - seria "Batmanów" - "Jeździec bez głowy" - "Gnijąca panna młoda" - "Miasteczko Halloween" - "Sweeney Todd" i oczekiwanie na rodzinkę Addamsów w jego wydaniu.

1.

z musicalu Notre Dame de Paris

2.

z widowiska Moulin Rouge

3.

geniusza Czajkowskiego

4. Mi distruggerai z włoskojęzycznego spektaklu Notre Dame de Paris oraz

(trudny wybór, nigdy nie mogę się zdecydować )

5.

Rammsteina

Gotką? Czy ja wiem, chyba już z tego wyrosłam i jestem po prostu sobą. A malować się muszę, coby mnie za piętnastolatkę nie brali. Poza tym czerń i czerwień to nadal jedne z moich ulubionych kolorów.

Tutaj miałam mały dylemat, ale, porównując moje dwa ulubione utwory... "Smile song" jest absolutnie pozytywna i ciężko, aby nie poprawiła człowiekowi w opresji humoru, zaś "This day aria" po prostu porywa. Głosując za sercem - wybieram Arię.

Wejście na własną odpowiedzialność: http://img33.imageshack.us/img33/8730/777pm.jpg

http://www.bronyland.com/pony-personality-test/?q=NTQ1N3w1ODEyMTA dominują Rarity, Rainbow i Twilight, jak widać, w sumie nie jestem specjalnie zaskoczona.

Ulubione postaci, cóż: - Geralt - uwielbiałam jego humorki, dąsanie sięm gadki na temat jego rzekomego wypaczenia emocjonalnego, a przede wszystkim głęboką miłość do Yen i Ciri, altruizm, szlachetność i człowieczeństwo. Jak można nie polubić tego siwka? - Yennefer - wredna zołza, wiedźma z kompleksem brzyduli i niespełnionej matki. Mimo wszystko jest to jedna z najbardziej złożonych psychicznie postaci, żeby ją polubić starczy zrozumieć. - Regis - poczucie humoru i dystans do siebie. Bezapelacyjnie. - Milva - tej hożej panny ciężko nie lubić, gdyż podbija serca... czy raczej klatki piersiowe, czaszki oraz inne części ciała. - Ciri - bo tak. Dziewuszka może i z zadatkami na marysójkę, ale sympatyczna. - Cahir - mam słabość do romantycznych głupków. Reszty nie będę wymieniać, gdyż Sapkowski stworzył tak wiele charyzmatycznych, wiarygodnych i sympatycznych postaci, że musiałabym pisać posta jeszcze z godzinę. Mistrzostwo reinterpretacji baśni, czarnego humoru, kreacji świata przedstawionego i sentymentalizmu.

Cykl jest specyficzny, bo Krzyś, co widać, uczył się pisać w trakcie tworzenia go. Pierwszy tom czuć świeżym pisarczykiem, drugi też. Dopiero od Najstarszego coś zaczęło się zmieniać, a ostatnią książką Paolini wręcz mnie zaskoczył. Brisingr, obie części, to najlepszy moment cyklu, bo autor mocno, od czasu napisania pierwszego, dojrzał, a książka nabrała całkiem znośnego smaku. Szkoda, że Krzyś tak mi obrzydził serię pierwszymi tomami, że za trzeci brałam się od niechcenia, gdyż nie lubię niedokończonych historii... Ogółem: polecam jako lekką lekturę do poduszki. Dla początkujących pożeraczy fantastyki jak najbardziej dobra.