Diamond Sound

-Niestety takie są przepisy. -odpowiedziałam negując jej prośbę. -Nie mogę pani wypuścić jeszcze ze szpitala -mówiłam spoglądając na usztywnione i zabandażowane skrzydło by zapobiec jakimś komplikacją gdyż skrzydło wyglądało na lekko opuchnięte. -Gdyż regulamin wyraźnie to określa. Gdy będę pewna że jest pani wstanie spokojnie opuścić szpital wówczas wypiszę panią w jak najszybszym czasie niestety nie prędzej. -powiedziałam delikatnie uśmiechając się w geście pocieszenia. -Dla lekarza nie ma nic bardziej ważniejszego niż zdrowie jego pacjenta i ja biorę sobie tą regułę do serca. -powiedziałam powoli odchodząc. Tuż przed wyjściem odwróciłam się mówiąc -Co do spotkania będzie mi naprawdę miło lecz mam nadzieję, że następnym razem w milszych okolicznościach. -kończąc ciepłym tonem. Po czym wyszłam i zamknęłam drzwi od pomieszczenia, w którym znajdowała się Blue Cut.

- Ekwipunek? - zapytałam. Po chwili przypomniało mi się że znalazłam przy niej torbę zawierającą jakąś książkę i lunetę. - Jeżeli chodzi pani o torbę jest schowana w depozycie gdzie czeka bezpiecznie na ciebie. Pani Cut co do pani wyjścia ze szpitala musi pani zostać na co najmniej jedną noc na obserwacji. - powiedziałam stanowczo w geście obawy o jej stan.

Udało mi się uzyskać pomoc w transporcie mojego już teraz pacjenta. Nieoczekiwanym było to że pomocne kopyto podał mi mój stary przyjaciel. Po przyniesieniu klaczy pozwoliłam mu odejść by spokojnie zająć się nowym pacjentem. Podczas ponownego sprawdzania jej stanu zauważyłam niewielką ranę, którą niezwłocznie zbadałam i odkaziłam by nie wdała się infekcja. Zabandażowałam ranę i podłączyłam ją do aparatury sprawdzającej oddech oraz tętno. Poszłam później zarejestrować ją jako kucyka poddanego obserwacji. W międzyczasie usłyszałam wołanie więc pobiegłem sprawdzić co się dzieje. Podbiegłam do klaczy. -Witam panią, jak miło że się pani obudziła. Nazywam się Cotton Pon i jestem lekarzem, który tu panią przyprowadził i sprawuje teraz nad panią piecze.-powiedziałam uprzejmie. -Jak się pani czuje, czy coś panią boli lub ma pani jakieś mdłości?-zapytałam niezwłocznie w trosce o jej stan. Wyglądała na zmęczoną ale i zasmuconą choć nie dziwię się po tym co przeszła. W ciągłym rozmyślaniu o dzisiejszym poranku oczekiwałam na odpowiedź.

Dzień jak co dzień. Poranek wydawał się dla mnie dziś bardziej odmienny. Podczas rutynowej przechadzki zobaczyłam 2 kucyki wbiegające do ciemnej alejki. Poszłam to sprawdzić gdyż wydawało mi się to bardzo podejrzane. Gdy wbiegłam do alejki ujrzałam tam klacz, która po zawołaniu o pomoc natychmiastowo zemdlała. Podbiegłam by sprawdzić jej stan. Klacz wydawała się zapaść w chwilowy letarg lecz jej tętno i oddech były prawidłowe. Starałam się ją zanieść na grzbiecie do swojej klinik lecz był to dla mnie zbyt duży ciężar. W mojej tułaczce miałam nadzieje na pomoc jakiegoś przechodnia lecz o tej porze ciężko było o znalezienie jakiegoś silnego ogiera.

Jak dla mnie było fajnie. Pogoda trochę świrowała ale było fajnie połazić i pogadać z ludźmi i pyknąć se parę foteczek ;p