Ihnes

Łoooo... Tyle czasu minęło, odkąd tu pisałem.... I nadal sam xDDD Nie wiem jak to jest być w związku, ale póki co nie narzekam

Nieco speszony sytuacją zacząłem się rozglądać.
"Co robić? Co robić?"
Spojrzałem na jedno z pudełeczek, które leżały na podłodze. Przysunąłem je do siebie i zacząłem się zastanawiać, czy je otworzyć.
- Pinkie... Nie chcę, żeby ktokolwiek tu umierał. Dlaczego ktoś MUSI umierać? - Szybko uświadomiłem sobie, że sam sobie zaprzeczam, skoro wcześniej wspomniałem o tym, że ufam, iż Pinkie będzie trzymała się zasad. - Wybacz, ale nie udzielę Ci odpowiedzi na to pytanie. Jeśli Cię to urazi, to równie dobrze ja mogę być kolejną ofiarą. Zaryzykuję.

Kończąc wypowiedź, otworzyłem pudełeczko. Znalazłem w nim kwiat Czarciego Żartu. Zanim się zorientowałem, zdążyłem dotknąć go kopytem. Po krótkiej chwili mój róg zaczął trząść się jakby był z galarety, a głos stał się jakbym nawdychał się helu.
- Co do... - powiedziałem piszczącym głosem. - Skąd to się tu wzięło?

Obserwowałem wszystko, dziwiąc się, że to jeszcze nie moja kolej na odejście z gry. Cały czas miałem szansę przemówić do Pinkie. Nie chciałem uciekać.
"Może te kucyki nie są tak naprawdę martwe? Albo, jeśli to trucizna, to może mogę ją usunąć magią? Muszę wytrzymać tu do końca!"
- Myślę, że sama doskonale wiesz, co sprawia, że impreza jest udana. Zacznijmy od tego, że osoba, która urządza imprezę, robi to głównie dla swoich gości. Organizator imprezy bawi się dobrze wtedy, kiedy inni dobrze się bawią. Można bawić się samemu, ale co to wtedy za impreza? Taka zabawa jest niczym bez dobrego towarzystwa, a najlepszym są chyba... przyjaciele. Prawda, Pinkie?

Spojrzałem na Arcane i Glavanita.
"Chłopaki, igracie z ogniem"
Westchnąłem jakby nie chcąc ani uciekać, ani poświęcać więcej kucyków. Tak z resztą było. Spojrzałem tylko na Pinkie, starając się rozpoznać, ile ma jeszcze w sobie cierpliwości.
"Powiedzcie mi, że to tylko sen..." 

- Sens życia... Każdy musi go znaleźć osobno. Dla jednych sensem życia będzie zdobycie i przekazanie wiedzy, dla innych odkrycie czegoś niezwykłego, inni z kolei mają tak ważną funkcję, że w pewnym sensie muszą żyć, aby inni żyli. Spójrz na Lunę i Celestię! To dzięki nim mamy dzień i noc - zamyśliłem się na chwilę. - Pinkie, ty dajesz wszystkim śmiech! A w każdym razie dawałaś... Nie chciałabyś do tego wrócić? Spójrz na swój znaczek. Nie mów, że nie chciałabyś zrobić jakiejś wielkiej imprezy dla całego Ponyville! - krzyknąłem z uśmiechem i pełen nadziei, która w takiej sytuacji mogła wydać się niektórym aż nienaturalna.
"Pinkie... przypomnij sobie..."

Akcja z klapą była imponująca. Tak samo sposób, w jaki rozegrał wszystko Arcane. On może nam wszystkim bardzo pomóc. 

- Korzyść płynąca z samotności... Chyba najważniejsze jest to, że nikomu nie zrobimy krzywdy. Aczkolwiek wady samotności są bardzo straszne. Wiesz... samotność to spokój i może nawet bezpieczeństwo, ale nikomu nie życzę całkowitej samotności. I mimo tego, jak nas traktujesz, to nie życzę jej również tobie.

8 minut temu Bronysław1994 napisał:

Pisząc "od 5. sezonu", miałem na myśli, że zacząłem oglądać nowe odcinki od piątego sezonu. Poprzednie cztery obejrzałem w grudniu zeszłego roku.

Oooo.... No chyba, że tak  Tak, czy inaczej - baw się tu dobrze

Kolejne dwa kucyki upadły na ziemię. W momencie kiedy uświadomiłem sobie, że zabijać nas może coś, co jest w nas, poczułem się... jak jakaś marionetka. Skoro zabicie nas jest takie proste, to co możemy zrobić? Tylko dlaczego Pinkie za każdym razem musi wyjść do innego pomieszczenia? Jak ona to robi?

- Pinkie, nie wiem jak ty postrzegasz szczęście, ale ja uważam, że nie osiągniesz go w samotności. Ja jestem szczęśliwy, mogąc zrobić coś dla innych lub robiąc to, co lubię. W moim przypadku jedno wynika z drugiego. Jeżeli mogę poświęcić się swojej pasji i jednocześnie dać tym radość innym, to czego mi więcej trzeba? Jestem naprawdę szczęśliwy, kiedy inni się dobrze bawią. Ale jest różnica między zabawą, a krzywdzeniem innych... - spojrzałem na leżące na podłodze kucyki. - Dlaczego jest to ważne? Bo bycie szczęśliwym wiąże się z poczuciem spełnienia. Poza tym, jesteśmy akceptowani wśród innych. Pinkie... Czy ty jesteś szczęśliwa?

Odpowiedź oczywiście znałem. Znałem prawdziwą Pinkie i wiem, kiedy jest szczęśliwa, ale musi sobie uświadomić czym jest szczęście. Po chwili spojrzałem na Arcane. Podszedłem do niego i szepnąłem:
- Widziałeś coś? Ja nie bardzo. Pamiętasz jak się tu znaleźliśmy? Byliśmy nieprzytomni. Mam złe przeczucia.

Witam!
Bronysław, MLP wciągnęło Cię, a oglądasz od 5 sezonu? Ładnie, ale według mnie to pierwszy i drugi sezon były najlepsze. Polecam się zapoznać

Wystraszyłem się, kiedy jeden z kucyków padł na ziemię. Zrozumiałem wtedy, że Pinkamena nie żartuje.
"Dlaczego to robisz?" - pomyślałem. Wolałem jednak nie mówić tego na głos. Przyjrzałem się dokładniej kucykowi na podłodze. "Dlaczego nic nie powiedziałeś?"

Po chwili podszedł do mnie Arcane Whisper. Chciał, żebym rozglądał się przy uruchamianiu pułapek. Nie chcąc odmawiać mu współpracy, skinąłem głową potakująco. Jednak myślę, że można to rozwiązać inaczej. Podszedłem do niego i powiedziałem krótko:
- Przeżyjemy to.
Spojrzałem potem na jedzenie. Postanowiłem wziąć to, co pozostawią inni. Nie jestem głodny... Może trochę spragniony, ale mogę wytrzymać. Niech wszyscy wezmą ile potrzebują. Nie wiem skąd mam ten zwyczaj. Zastanawiały mnie jedynie te skrzyneczki... Nie potrzebujemy niczego poza jedzeniem i piciem. Stanąłem przy jednej i przytrzymywałem ją kopytem, pozostawiając zamkniętą.

Potem wysłuchałem kolejnego pytania Pinkameny.

- Przyjaźń to rodzaj miłości. Przyjaciel, to osoba, dla której jesteś w stanie zrobić niemal wszystko, bo wiesz, że ona zrobi to samo. Przyjaciela nie zostawisz w potrzebie, bo on nie zostawi ciebie. Nie ma z tego korzyści materialnych. To jest osoba, która wywołuje u nas uśmiech i daje poczucie, że nie jest się samemu. Dlatego ciężko nazwać kogoś prawdziwym przyjacielem. Musimy temu komuś ufać. Mówisz, że przez zaufanie czeka mnie szybka śmierć, a ja myślę, iż warto spróbować. Wiesz... mógłbym podawać ci masę przykładów, po czym poznać taką osobę, ale może ujmę to tak... Przyjaciel, to osoba, dla której pieczesz babeczki.

Cześć wszystkim nowym! I tym, którzy wrócili na forum!  Bawcie się dobrze

Nieco zdezorientowany rozejrzałem się po pomieszczeniu, w którym się znalazłem... nie wiem jak. Czemu spałem? A w sumie... co za różnica? W pewnym momencie usłyszałem głos Pinkie. Wyglądała dość... nietypowo. Po chwili zacząłem kojarzyć fakty, a przynajmniej tyle, że powinienem odpowiedzieć jej na pytanie. Rozmyślanie nad położeniem nie wiele mi teraz pomoże. A może to sen? Nawet jeśli, to może fajnie będzie iść dalej w tej grze? Sny są dziwne...

- Myślę, że nasze zaufanie zależy od osób i sytuacji. Ufamy innym bezgranicznie, bo czasem musimy podzielić się tym, co nosimy w sobie. Zawsze jest ktoś, kto przynajmniej spróbuje to zrozumieć. Kiedy ktoś wie, że mu ufamy, to sprawiamy mu tym radość. - zamyśliłem się na chwilę - Czasami od zaufania może zależeć nasze życie. Skoro jestem tu uwięziony i od ciebie zależy co się ze mną stanie, to muszę ci zaufać, że będziesz przestrzegać zasad i dasz mi szansę na ukończenie tej gry.

Patrzyłem na różową klaczkę, czekając odpowiedzi. Dyskretnie obserwowałem też każdego z uczestników tej... "gry", znajdujących się tu razem ze mną.

Ja też się chcę bawić
Renard - jednorożec

Nie "postaram się", tylko "codziennie będę się uśmiechał panie Zeber"

Z opisu już Cię lubię
Witaj na forum i baw się dobrze!  Masz się dużo uśmiechać - będę tego pilnował ^^ Brohoof 

Kirara! Jasne, że Cię pamiętamy!  Chyba każdy po jakiejś przerwie chce tu zajrzeć  Moja przerwa skończyła się wczoraj, a wcześniej też były, heh...
Hmmm... Dawno nie miałem okazji tego zrobić:

Witaj z powrotem na forum! Baw się dobrze i życzę duuuużo uśmiechu

Zgadzam się. Rozumiem, że może wymagać to czasu, ale chciałbym się zorientować ile to może potrwać. 

No cóż... Wygrywa eragon  
Ekhem... Efei, skąd Ci się ta szarfa wzieła? xD

Ihnes, nie czepiaj się dziewczyny.
Po prostu chciała wyjść z rutyny.

No doooobra... Ale ja tak lubię się czepiać :3 Wracając do gry - teraz opiszcie Słodki Szmer. Zecora... Skąd ty bierzesz te rośliny....?

Wracamy do zabawy, po kolejnej przerwie  Zatem BiPu dostaje tą maskę!!! Teraz... Kolejna wędruje do...?
 

Gotowe

Późno, bo poźno, alee.... Gotowe ^^

Ja mam bardzo realną wyobraźnie i czasami się jej boję...

Znam Twój ból Do tej pory potrafię sobie coś podświadomie ubzdurać. >.<

A u mnie w domu wierzyło się w Zębową Wróżkę. Oczywiście mam na myśli siebie i brata. Jak nam wypadały zęby to chowaliśmy je pod poduszkę i rodzice mówili, że Zębowa Wróżka coś nam przyniesie. No i przynosiła ;3 

Też tak miałem. I tak mnie to nie uspokajało, jeśli chodziło o wyrywanie zębów xD

Też kiedyś wierzyłam w Zębową Wróżkę. Nie mówiąc nic rodzicom, włożyłam ząb po poduszkę, a rano, rzecz jasna, nie było tam nic. Zęba też nie, pewnie gdzieś spadł. Strasznie wtedy byłam zła. "Dlaczego Wróżka zabrała mój ząb i nie dała pieniążka!?!"

Ja miałem odwrotnie. Ząb powędrował mi jakoś koło nóg (dałem go gdzieś indziej zamiast pod poduszkę i zapomniałem o nim xD). Na drugi dzień poszedłem pościelić łóżko i znalazłem banknota tam, gdzie ząb leżał. Utwierdziło mnie to w przekonaniu, że wróżka istnieje, jak nic innego xD

Pudelełku - gotowe

Ja zawsze miałem Mikołaja i Gwiazdora ;_; 

Uzupełniając kwestie robaków - 
Uwielbiałem słodycze, więc mówiono mi również, że robaki legną się w zębach albo w brzuchu. :c

Co mogę od siebie dodać...

Jak zabijesz pająka, to będzie padał deszcz. Bardzo znane, ale jakoś tak mi przyszło to do głowy.

Jako dzieciak uwielbiałem oglądać kreskówki (damn... nadal jestem dzieciokiem). Spędzałem przy telewizorze baaardzo dużo czasu. Zaczęli mi mówić, że od tego się robaki w głowie lęgną. ;_;

Albo taki klasyk. Nie wierzę, że jeszcze nikt o tym nie powiedział........... grzeczne dzieci dostają prezenty od ŚWIETEGO MIKOŁAJA ;_; A także od Gwiazdora, Zajączka Wielkanocnego, hajs od Zębowej Wróżki... Heh...

Rozumiem, że mam Cię dopisać?