Melancholia [Oneshot], [Poetry], [Equestria Girls], [Sad]

[Youkai20]

Witajcie!
Udostępniam Wam moją pracę na konkurs Oratio Vincta 3, którą jakoś zapomniałem wrzucić w osobnym temacie po jego zakończeniu. Jeśli z "Melancholią" nie mieliście styczności (bo np. konkurs was nie interesował/nie przeglądacie archiwum itp.), a lubicie raczej smutne (mam nadzieję...) historie oraz niestraszne wam powyższe tagi, to zapraszam do lektury!

 https://docs.google.com/document/d/1JiVas4QFxB0VbTGNm7X89mBgbIuOL9f7SLpnBg7Iax8/edit?usp=sharing

[Cheerful Sparkle]

Nie bardzo wiem co mógłbym o tym napisać, żeby moja opinia nie zabrzmiała powierzchownie i banalnie, ale mogę za to podzielić się moimi subiektywnymi odczuciami podczas czytania tego tekstu. A były one zabarwione melancholią, poczułem tęsknotę za lepszym światem podmiotu lirycznego i rozumiałem jego (jej?) odczucia. Myślę, że ktoś, kto choć raz znalazłby się w Equestrii chciałby za wszelką cenę tam powrócić. Bądź co bądź to ulepszona wersja naszego, niedoskonałego, delikatnie mówiąc, świata. Najbardziej podobał mi się fragment, będący niejako krytyką ludzkiego postępowania - trafione w punkt. 

 

Piękna liryka, well done! 

[Youkai20]

@Cheerful Sparkle - serdecznie dziękuję Ci za jakże pozytywny komentarz. To pokazuje, że pisanie utworów tego typu ma sens, gdyż zawsze w świadomości mam wrażenie, że prawie nikt ich nie czyta, a już z pewnością nikt nie tworzy (na konkurs nikt poza mną nic nie przysłał). "Wszyscy" przecież chcą ogromnych i barwnych historii, akcji, humoru, pościgów, wybuchów... no takich rzeczy raczej. To bardzo miłe, że są osoby, które czasem zerkną na (i przede wszystkim skomentują!) krótką pracę z tagiem [Poetry]. Dzięki!. A co do samej "Melancholii" - zdradzę (bo nie jest to chyba oczywiste), że pisząc o ostatnich chwilach podmiotu lirycznego gdzieś tam w umyśle myślałem o Sunset Shimmer i jej życiu w ludzkim świecie. I tak sobie jakoś uświadomiłem, że na dłuższą metę nie można z ni... z nami  wytrzymać. A implikacje płynące z jej nieudanych prób powrotu do domu zdawały się idealną pożywką na pracę konkursową (temat mój bowiem brzmiał "Smutno mi Boże"). I aż szkoda, że praca ta nie jest dłuższa, ale już pisząc, sam wpadłem w wyjątkowo podły i melancholijny nastrój, jakbym paradoksalnie nie był twórcą tej pracy, a kimś do kogo jest kierowana. I ledwo miałem siłę, aby ją skończyć. W każdym razie udało się i to jest najważniejsze.
Co zaś się tyczy fragmentu z ludźmi - świetnie, że to jest mocny punkt, bo po głowie mi krążyło, aby wywalić ten fragment i napisać raczej coś o przeszłości głównej bohaterki.
Kończąc ponownie dziękuję za opinię, która pokazuje, że opłaca się tworzyć, bo zawsze znajdzie się ktoś, kto się z pracą zapozna... i podzieli się komentarzem.
Pozdrawiam serdecznie... i biorę się za pisanie pracy na konkurs @Dolar84 ... choć sam jeszcze do końca nie wiem, czym tym razem kolegę zaskoczyć.