Swift Hoof: Bizony z Enceset [Oneshot] [Violence] [Adventure]

[Kosmo]

Dobry Wieczór.
Chciałbym podzielić się swoim pierwszym fanfikiem.
Opowiada on o pewnym ogierze który to przybywa do pewnego miasteczka

w celu rozwiązania pewnego problemu. Problemu bizonów atakujących Enceset.

Świat został delikatnie zmodyfikowany bowiem akcja dzieje się w czasach kiedy to

Equestria nie była jeszcze zjednoczona będąc podzielona na pomniejsze państewka.

Fanfik zawiera przekleństwa i sceny walki więc nie jest dla każdego.

 

Link do fanfika
https://docs.google.com/document/d/1dcD9uY8qJhavTUeRfscXbUUOJnRj4UJFt5f9dAlu7ms/edit?usp=sharing
 

[Ziemniakford]

Witam!

 

Dawno nie dawałem tyle sugestii co dziś. Ogólnie standard, brak myślników, Harry Potter i Zaginione Przecinki i tego typu rzeczy. Poza tym bez tragedii. Jedynie dziwi mnie rozmiar czcionki. Czemu 16? 14 to już by było dużo.

 

Ogólnie jest to całkiem znośny fanfik przygodowy. Mamy tu historie o miasteczku, które ma problemy z bizonami. Nasz bohater, pegaz imieniem Swift Hoof, zostaje wysłany przez władze kraju, by pomóc w tym palącym problemie. Nic odkrywczego, ale  czyta się przyjemnie. Wszystko ma jakiś sens, chociaż nie powiem, dość długo zastanawiałem się nad walką ciastami, ale ostatecznie stwierdziłem, że ma jakiś sens.

 

Klimat jest także typowy dla tego typu opowiadań. Nie jest to więc opowiadanie ciężkie, a raczej do przeczytania w chwili wolnej.

 

Głowna postać, choć wiemy o niej dość nie wiele, jest całkiem wiarygodna i nie jest zbyt OP, a to też plus. Reszta postaci wypada też całkiem dobrze.

 

Poza tym… bo ja wiem? No jest to całkowity standard. Jeśli ktoś szuka jakiejś w miarę krótkiej, trzymającej się kupy przygodówki, to jest to nie najgorszy wybór, chociaż znajdą się na forum lepsze fanfiki. Umiarkowanie mogę polecić.

 

Pozdrawiam.

[Kosmo]

Dzień dobry, po otrzymaniu różnych recenzji, tu i na discordzie, postanowiłem napisać fanfik od nowa, będzie mieć więcej opisów a postacie będą mieć więcej logiki. Fanfik będzie gotowy do końca czerwca jak nie wcześniej. 

[Obsede]

Swift Hoof: Bizony z Enceset to debiut autora i jeśli jest to prawda, to wcale udany. Nie powinien on, jednak zasypiać na laurach, nad wieloma rzeczami trzeba popracować.

 

Pierwszym, co się rzuca w oczy to uwagi Ziemniakforda na akapitach. Autor powinien je zaakceptować lub odrzucić, bo większa część tekstu jest… amarantowa, ale i tutaj nie mam pewności, czy jest to właśnie ten kolor.

 

Drugą zauważalną cechą utworu jest kolor stron. Nie jest on biały, ale wyblakły żółty. Widywałem już fanfiki napisane wprost w tematach, a nie w plikach google doc. ale z tego rodzaju pomysłem zetknąłem się chyba po raz drugi, jeśli w ogóle. Być może miało to sugerować czytelnikowi, że tekst pochodzi z odległych czasów i strony, na których został on zapisy pożółkły ze starości? Mam pewne podstawy, by tak sądzić. Sądzę jednak, że dla czytelnika podobne zabiegi nie mają znaczenia i można sobie podobne udziwnienia darować. Zaburza to bowiem w jakiś sposób estetykę.

 

Po trzecie, czcionka jest duża, 16 nadaje się na tytuły podrozdziałów, ale w całości dokumentu nic nie wnosi. Wygląda po prostu dziwnie. Jeśli autor chciał sztucznie zwiększyć objętość tekstu, wystarczyłaby wielkość czcionki 12 i interlinia 1,5. Całość wyglądałaby przyjemniej dla oka.

 

Nie koniec na tym uwag o stronie formalnej. Nie będę wspominał o przecinkach, które Ziemniakford tak pracowicie porozstawiał. Wspomnę natomiast o tym, że dialogi kończy się kropką po didaskaliach!

 

Cytat

 

– Słucham? Dlaczego miabym cię okłamywać? – wypluwając część herbatki, którą miał już prawie w przełyku, po chwili ksztusząc się

 

 

 

Literówki i nieprawidłowy zapis powinien za nas rozwiązać edytor tekstu. Oczywiście musimy mu w tym pomóc i kliknąć na podkreślone czerwonym wężykiem słowo. Aby uniknąć tych błędów polecam skorzystać z licznych, dostępnych bezpłatnie programów sprawdzających ortografię i interpunkcję. Uchroni to nas przed najbardziej oczywistymi błędami.

 

Wspomniałem, że kolor stron może mieć znaczenie. Sądzę tak dlatego, że sposób w jaki mówią postacie jest nieco stylizowany archaizmami.

 

Cytat

 

Wilcy uformowali szyk, taką formację ażeby w sytuacji kiedy to pewny siebie łowca zaatakuje jednego wilka, inne rzucą się z lewa i z prawa i wykrwawią niedoszłego bohatera na śmierć.

 

 

 

 

Nie zawsze to jednak czyni konsekwentnie i czasami przeskakuje z XIX wieku do okresu międzywojennego:

 

Cytat

– Myśliwi korzystają z broni dystansowej, a ja specjalizuje się w walce wręcz. Korzystam co prawda z paru sztuczek myśliwskich, starannie się zakradam czy inne takie bajery, ale w moim odczuciu miano poszukiwacza przygód bardziej pasuje. Wcześniej byłem na wielu wyprawach, ale dopiero tutaj odnalazłem regularny pewny zarobek.

 

Niektóre fragmenty, zwłaszcza na początku są nieporadnie napisane:

 

Cytat

 

Dotarł do celu swej podróży. Enceset, największe miasteczko na południu księstwa. Liczne, drewniane domki, zabudowania. Nie znał tu nikogo, a po za tym chciał nieco odpocząć i może się czegoś napić, coś zjeść. W związku z tym zaszedł do pobliskiej karczmy.

 

– Witajcie karczmarzu, co macie w swej ofercie? – przywitał się.

 

 

Ogólnie jednak, fanfik ma jakąś fabułę, prostą, bo prostą, ale mniej więcej zrozumiale poprowadzoną. Motywacje bohaterów są proste, a oni sami zarysowani pobieżnie, ale wystarczająco, aby pokazać różne charaktery. Opisy walki są całkiem w porządku. Zakończenie sugeruje zaś, że powstaną kolejne części. Jeśli popracować nad stroną formalną i konsekwentnie trzymać się przyjętej stylistyki językowej to autor może osiągnąć zupełnie przyzwoite rezultaty. Moim zdaniem, przynajmniej w Swift Hoof: Bizony z Enceset, włożył on to minimum wysiłku, żebym nie uważał czasu spędzonego z tym fanfikiem za stracony.

 

Edytowano 9 godzin temu przez Obsede