KougatKnave3

- To strzałeczka - powiedziałem, po czym wyszedłem do drużyny. Kiedy koło nich stanę powiem.

- Capo, jesteś proszony do pokoju rozmów - powiedziałem po czym zrobię mu tak samo jak on mnie. Popchnę go w stronę drzwi.

- Dobrze - powiedziałem robiąc szatański uśmieszek.

- Można odejść?

- Tak - powiedziałem sarkastycznie.

- Jeśli się zgodzą, to chętnie prześpię się w stodole. Nie potrzebuję wielkich wygód.

- Dobra.

- Eee... Chodzi mi o to że lubię zapachy pochodzące z farmy. Wychowałem się tam, i tam mam zamiar umrzeć.

- Chodziło mi o to że, ona jest tak jakby moją nauczycielką, a ja jej uczniem który się szkoli fachu.

- Nie mogę się doczekać wizyty u Cheerilee, korci mnie pytanie "Czy ona coś do mnie czuje". A nawet jeśli tak, to przyznaj dziwnie by to wyglądało.

- Dzięki AJ, na ciebie zawsze mogę liczyć.

- To nie dobrze. Co z tubylcami?

< Hehehe >

Za krzaków widzisz brązowego kucyka, o zielonej grzywie, koniec kopyt miał zakończony szponami. Cały czas płacze.

- Wtedy nie wiedziałem że zemną zerwie.

- Uuu, tu dla mnie będzie problem. Widzi pani, ja się wychowałem na wsi i tam mieszkałem do tego trzęsienia ziemi. Miejski zgiełk jakoś mnie denerwuje.

- Jeśli można się spytać, wiadomo kiedy będzie następne?

- Mhm, czyli tutaj utknęliśmy z oddziałem?

- Więc słucham.

- Jestem żołnierzem US Marines, walczyliśmy z organizacją terrorystyczną PRL w Iraku w prowincji As-Sulajmanijja. Po pewnym czasie walki, dostaliśmy rozkaz wspomóc oddział Szajbus 1-3 i ewakuować rannego. Udało nam się go wynieść w jednym kawałku, i doprowadzić do HQ, jakieś półgodziny później mieliśmy wyruszyć, lecz rozpętało się trzęsienie ziemi, i straciłem przytomność. Obudziłem się z oddziałem w jaskini, wyszliśmy i zobaczyliśmy chodzące w te i wewte kuce. Ruszyliśmy naprzód, potem spotkaliśmy błękitnego ku... pegaza o tęczowej grzywie, i nas tutaj przyprowadził. Jakieś pytania?

- Miło mi, jestem Allan Johnson, ale przyjaciele wołają na mnie Joker.

- Siemanko, przybywam w pokoju! - krzyknąłem, pokazując znak pokoju.

Po chwili stał przed tobą hologram Sarena.

- Kamil, podaj status.

Powoli podchodzę do nich, by później wejść do pomieszczenia.

- Jest tu kto? - powiedziałem, kładąc rękę na schowanym pistolecie, by w razie czego szybko go wyjąć.

Nagle czujesz czyjąś obecność za sobą.

< Powrót zmory >

Kiedy podchodziłeś bliżej zacząłeś słyszeć płacz.

< Pożartować trochę >

- Mam złe przeczucia - powiedziałem, po czym powoli zacząłem podchodzić do środka sali.