SnuJ

- Lepiej agrafką. Jeśli jest tam coś kruchego, to po uderzeniu siekierą może się zniszczyć.

Nick podbiega truchtem do niego, śmiejąc się - No, brawo... Znalazłeś "Czarną Perłę"!

- Poważnie...? - Spojrzał z wyraźną zdziwioną miną. - Arrrghh... Dobra, przypilnuje tego.

- Jasne... I tak nie zamierzam od nowa przechodzić znów tej samej przygody w dziczy i potykać się o śmierć... Too... Pomóc ci w czymś? - Spojrzał na Woody'ego.

Nick, dochodząc do obozu, podszedł do jeszcze nie znanemu mu mężczyzny - Hej, widziałeś gdzieś.... eeee.... Ethana? Myślałem, że tutaj będzie. - Spojrzał w dzicz. - A tak przy okazji. Jestem Nick. - wyciągnął w jego stronę dłoń.

- Ale co mi innego pozostało?! Jestem na tej wyspie... Wszystkie ważne rzeczy właśnie poszły się miziać, a ja nie mam kontaktu ze światem! Tak! Po prostu świetnie! Normalnie jestem w raju! - Poddenerwował się trochę. - Kim jestem? Cóż. Jestem tylko kretynem który musiał wsiąść do tego pieprzonego samolotu i lecieć do Europy, by zająć się budową! - Wykrzyczał Nick. [EDIT: omg, trochę za późno xd]

- Cholera jasna... Ty nawet nie wiesz ile przeżyłem i co spotkałem! - Powiedział Nick ruszając za Jonathanem. - Tak w ogóle... Kim jesteś? Kolejnym pieprzonym rozbitkiem? - Zaśmiał się spoglądając na nieznajomą.

- Mnie?! To was gdzie posiało? Zaraz... Kto to? - Wskazał na dziewczynę - No cóż, mniejsza z tym, co wam do cholery tak długo zeszło?! Pilnowałem tej... dziewczyny z pontonu, ale nikt nie przychodził, więc sam postanowiłem was poszukać. - Tłumaczył się Nick.

- Hę? Co do... - Nick spojrzał w dół. Ułożył dłonie w daszek, by lepiej widzieć. - Nie no, ja już chyba mam halucynacje. - Zaśmiał się, po czym poszedł poszukać zejścia z klifu.

Nick szedł wzdłuż długiej rzeki, aż w końcu mógł wyłapać fragment, gdzie jest na tyle płytko, by mógł bezpiecznie przejść. Jego strój był w strzępach. Po chwili marszu doszedł do niezwykłego miejsca, do wodospadu, a dokładniej kilkaset metrów od niego. Nick widząc to padł na kolana i spojrzał w dół by ocenić jaka jest wysokość. Chwilę spoglądał w ten teren po czym podniósł głowę i wykrzyczał - Dlaczego ja?! Dlaczego to k***a musiałem być ja?! - Głos rozniósł się po lesie.

Nick, idąc przed siebie spotkał się z małą przeszkodą. Była nim rzeka. Nie wiedział jak głęboka była, ani czy żyją w nim piranie. Wskoczył na kamień, który był niedaleko i znów zaczął rozmyślać. - Cholera. - Powiedział, po czym rozejrzał się, ale nie było nikogo widać. Krzyknął kilka razy wcześniej, ale słyszał tylko echo. Nick tracił już nadzieję na znalezienie towarzyszy, ale znów krzyknął.

- Cholera... Gdzie ich wcięło? - Powiedział do siebie. - Może lepiej pójdę ich poszukać... - spojrzał na Emily, która wciąż spała. - Z drugiej strony, może jej się coś stać.. - Rozmyślał Nick. Kilkanaście faktów później Nick wyciągnął z kieszeni swój scyzoryk i ruszył w busz, by znaleźć resztę.

Nick nie widząc jak Ethan i Woody wracają poszedł i usiadł na przeciw sflaczałego pontonu, obserwując plażę. Nie myślał teraz o swojej pracy, ani mieszkaniu, tylko jak przeżyć na tej wyspie.

Nick obudził się i podniósł głowę. Założył na oko swój monokl i rozejrzał się wokół. Zszedł z pontonu zaspany i zastanawiał się, dlaczego ten Pacyfik jest taki nierówny. Zamoczył twarz w wodzie i ruszył w stronę lądu. Wtedy dopiero padł na ziemię i ułożył się jak muzułmanie do swych modłów. Po chwili wstał i ruszył w stronę reszty stojącej na ziemi. Podchodząc zadowolony do reszty lekko zaspanym głosem powiedział - No, więc jesteśmy na lądzie. Będziemy mogli dłużej przeżyć.

- Jeden z nas powinien być na nogach. Znaczy się, tak mi się wydaje. - Westchnął. - Ja powiosłuje jeszcze trochę. - Powiedział wiosłując. [ Daj timeskipa ( ͡° ͜ʖ ͡°) ]

- A ty jesteś? - Spojrzał na Ethana nie pewnym wzrokiem. - Ja ci się zwierzam, a nawet nie znam twojego imienia. - Powiedział.

- Jestem z Oklahoma City. Z zawodu jestem inżynierem. Czasami tworzę coś z niczego. - Rozejrzał się jakby szukał lądu.

- No dobra, niech już i tak będzie. - Zmienił miejsce i zaczął wiosłować.

- A wiesz... A może nie wiesz... - wyciągnął monokl i zaczął go wycierać. - Coś mi jest. Ale co? Tego nawet sam nie wiem. - Uśmiechnął się Nick.

- Obiad? OBIAD?! - prawa powieka zaczęła Nickowi lekko drgać. - Ja ci pokażę, co to obiad! - wyciąga z tylnej kieszeni zgniły kawałek mięsa. - TO jest obiad!! A raczej był. - Schował z powrotem do kieszeni. - Huh, muszę się uspokoić... 1, 2, 3, 4, 5.. 6... - Odliczał sobie po cichu.

- No, niezłe znalezisko. Ale teraz jedno pytanie... Na co niby ma się nam przydać? - Spojrzał na Ethana niepewnym wzrokiem.

Nick spojrzał na taflę wody i od razu podniósł wzrok. Chwilę po tym musiał wydać z siebie głos. - Jasny szlag... Jakbyśmy nie mogli rozbić się na lądzie... - Przewrócił oczami - Tak w ogóle... to co wam zajęło tyle czasu? - spojrzał na Ethana.

- Sprawdź, czy ktoś tam mieszka! - Krzyknął Nick z uśmiechem.

- Eeee... Coś mi się wydaje, że to nie jest wyspa... - stwierdził Nick przyglądając się czarnemu punktowi.

Nick odbiera przedmiot i prawie skacze ze szczęścia. Z wyraźnym uśmiechem na twarzy zakłada na oko. - A tak dokładnie to... Wiecie może gdzie jesteśmy?