Voltiur2

- Jesteś dziwny. Strzelasz w głowę, a później wskrzeszasz...

<Wolfgang wyjął papierosa i ruszył w głąb tuneli.>

-Czas znaleźć duchy Simona i Anastazji, w końcu mam nowy stołek do objęcia. 

- Zastrzel, kogo tylko chcesz. Poza mną oczywiście i Redem

<Powiedział chłodno oficer patrząc jak Jack ucieka z jaskini.>

- Synku, nie wiem z jakiego jesteś wymiaru i co spadło Ci na głowę. Jednak uważam, że poza mózgiem masz jeszcze problem z oczami. 

<Wolfgang wskazał na Luizę.>

-Nawet ona z jednym okiem widzi lepiej ... Jak byś nie dowidział, to ona ma moją broń, dałem jej z własnej woli. 

<Oficer podszedł do Luizy i ustawił się za nią, podniósł jej rękę w której trzymała pistolet i spokojnym chłodnym tonem oznajmił.>

- Widzisz czy jesteś do końca ułomny i wyrwany z kontekstu sytuacji?  

- Ktoś mi powie co to za dziwak? 

<Oficer SS patrzył z zdziwieniem na kogoś, kogo widzi po raz pierwszy. "Śmiesz mi grozić robaczku?" zapytał sam siebie w myślach po czym zwrócił się do dzieciaka.>

- Schowaj ten scyzoryk, bo sobie krzywdę zrobisz. 

- Nie przeginaj pały kotku ...

<Rzucił wściekle oficer i wziął nóż od Reda. Spojrzał mu prosto w oczy i skwitował.>

- Ja nie gubię cudzych rzeczy, a ty lepiej oszczędzaj nogę bo zgubisz za dużo krwi. Nie po to dałem Ci dar, abyś się teraz wykrwawił. 

<Wolfgang spojrzał na kogoś, kto wyrósł niczym z ziemi.>

- Ty to kto? 

- Woda

<Powiedział Wolfgang wyciągając rękę w stronę Luizy odpinając kaburę od pistoletu i wyciągając pistolet obrócił go w stronę, jednookiej dziewczyny.>

- Idziesz przodem.

- Przestań mi prawić komplementy, bo się w zruszę.

<Powiedział ironicznie do Luizy, kończąc obwiązywanie nogi rannego Reda. Z lekko obróconą głową w stronę Ziemowita, oficer wyjął papierosa i odpalił.>

- Szansa, ze tak się stało, jest raczej bliska zeru. Gdyby to było tak proste, to sierściuch powiedział, by "Zabijcie go kulą i po problemie" Poza tym ciesz się, ze nie byłem w stu procentach słowny, bo Luiza miała by właśnie łeb przy samej dupie ukręcony.

<Wyprostował się i spojrzał na irytującego go chłopaka.>

- Znaj łaskę Pana, chłopcze bo kiedyś się skończy...

Ban, bo jesteś noob  

- Haha! Masz rację, jesteś odrobinę zabawny. Masz tylko postrzał w nogę, a krzyczysz jak by ci ją urwało i miał byś umrzeć.

<Wyśmiał słabość Reda, kiedy wyjmował mu bandaż z plecaka, po czym ze stoickim spokojem, zaczął opatrywać mu krwawiącą ranę.>

<Wolfgang zbliżał się do ciała anioła, kiedy do jego uszu dotarły słowa Reda. "Psychol powiadasz ... Zaraz Ci pokażę psychola ..." skwitował w myślach i zawrócił w ich stronę. Podchodząc do Red Taila przykucnął nad nim i położył jedną rękę na zapięciu od kabury.>

- Ja jestem psycholem? Hehe ... Nie wspomnę kto cię właśnie postrzelił i czyja to koleżanka, która jest na dobrej drodze, aby skończyć jak ta suka Anastazja ... 

<Drachenfels spojrzał z ukosa na Ziemowita.>

- Masz do niego jakiś problem, ze swoją nową ladacznicą? Gdyby nie zażył serum, to był by martwy za maks czterdzieści osiem godzin ... 

<Jego oczy następnie powędrowały na dziewczynę z karabinkiem.>

- Ślepa jesteś? Podobno strasznie czujna, a pozwoliłaś, aby podszedł nas wróg. Eh ... na sam wasz widok mam niestrawność.

<Oficer podniósł się z ziemi i podszedł do Luizy, która działała mu na nerwy bardziej niż ktokolwiek z tu obecnych. Objął delikatnie jej głowę dłońmi i kciukami zaczął masować policzki, patrząc jej cały czas w oczy.>

- Jesteś problemem, który trzeba wyeliminować ... Dopatrujesz się wroga tam gdzie go nie ma ... Chciał bym Ci dać jeszcze jedną szansę ... 

< Delikatnie przejechał po jej powiekach, jeden raz, drugi, trzeci ... aż w końcu wbił jej kciuki z całych sił w lewe oko.>

- Ciesz się, że tylko jedno oko, a nie życie ...

<Powiedział odpychając dziewczynę w bok, w taki sposób, że ta poleciała na Ziemowita. Po tym spektaklu czystej przemocy, Wolfgang podszedł do Reda.>

- Osłaniaj mnie i powiedz, czy masz gdzieś jakiś bandaż. 

- Gratuluję! No kurwa gratuluję! 

<Krzyknął wściekle oficer wyrywając pistolet dziewczynie i uderzając ją z otwartej ręki w twarz.>

- Jak nie umiesz się posługiwać bronią, to po nią nie sięgaj! Mała polska ...

<Urwał zdanie obracając się wściekle na pięcie i ruszył w kierunku wyjścia. "Mam serdecznie dość tej bandy debili! Ja pierdole, zajebie kiedyś tego gówniarza i tą głupią sukę!" pomyślał wściekle oficer SS zmierzając w kierunku wyjścia. "Obyś zdechł!" skierował ostatnią myśl w stronę Ziemowita, wyciągając papierosa.> 

<Wolfgang zrobił podszedł do zgromadzonych i położył dłoń na głowie Ziemowita, nachylając się do w jego kierunku.>

- Dla ciebie, jak już to Pan von Drachenfels. Poza tym nie przypomnę, kto łamał szyfry ... Zamiast bezsensownego śpiewania.

<Wyprostował się i zaczął powolnym krokiem obchodzić zgromadzonych, aż zatrzymał się nad Redem.>

- Odpręż się, a nie siedzisz spięty, jak ofiara przed egzekucją ...

<Powolnie zaczął grzebać w kieszeniach płaszcza i wyjął małą ampułkę oraz nową igłę wraz z strzykawką. Przykucnął obok polaka i spojrzał w jego kierunku.>

- Sam sobie podasz czy znów mam się z tobą szarpać? Raczej nie chcesz poznać efektów odstawienia ...

<Wolfgang, przeładował pistolet i spokojnie czekał, aż anioł sam się wyłoni po czym strzelił mu prosto w głowę. Kiedy martwe ciało upadło na ziemię, oficer odpalił papierosa i patrzył obojętnym wzrokiem na stygnące powoli ciało. "Żałosne ..." - pomyślał kucając nad martwym i przyglądając mu się uważnie. Przeszukał ciało zabierając, to co może mu się przydać i ruszył w głąb jaskini. Gdy dotarł do reszty zgromadzonych stanął  kilka kroków przed nimi, patrząc to na Reda, to na kogoś innego. Milczał obserwują kompanie, z którą przyszło mu współpracować, tylko ręka trzymająca papierosa wędrowała do jego ust, aby za chwilę opaść na wysokość klatki piersiowej.>

- Masz.

<Powiedział Wolfgang i rzucił nowemu Simonowi ołówek. Podszedł do obróconego Reda i położył mu dłonie w skórzanych rękawiczkach na barkach. Nachylił usta na wysokość uszu Taila i powiedział spokojnie.>

- Swoje przeżyłeś? Doprawdy? Czułeś ciepło kobiecego ciała obok siebie, gdy zasypiasz? Słyszałeś płacz swojego nowo narodzonego dziecka? Hmmm?

<Wolfgang poklepał go po ramieniu i odszedł kilka kroków.>

- Dobra kotku ... pobawię się w twoją grę ... 

<Niebieskooki podszedł do Charlsa i spojrzał mu w oczy.>

- Wystarczy, że będziesz mądry, jak twój brat, a nie oberwiesz w głowę jak ta nowa koleżanka tego tam polaka.

<Wskazał na Ziemowita i uśmiechnął się chłodno do rozmówcy.>

- Red. Nie podnoś mojego poziomu irytacji swoją przećpaną gadką ... Nikogo nawet nie zabiłeś, co najwyżej rzuciłeś się na jednego anioła, a nie trzy. 

< Rzucił Wolfgang wychodząc z jaskini i mijając Reda.>

- Poza tym nie ładnie jest celować w kogoś, kto może przedłużyć twoje życie o następne kilka dni. Jeżeli oczywiście się nam uda ... Jednak jak widzisz, nasz pan przestrzelone kolano i jego nowa koleżanka robią problemy.

<Oficer zatrzymał się kilka kroków później i obrócił w stronę Reda i tej dwójki, wdychając leniwie dym do płuc.>

- Nie wiem czemu uważasz się za strażnika, ale wydaje mi się, że masz po prostu dziury w mózgu od narkotyków, a teraz bądź grzeczny, to zyskasz następne dni życia.  

- Ja prowokuję awantury?!

<Krzyknął na całe gardło.>

- To te głupie szczeniaki mają jakiś kompleks! Eh ... szkoda, że Simon nie żyje. Był jedynym wartościowym osobnikiem tej wyprawy. Z którym dało się pracować ...

<Wolfgang obrócił się na pięcie i wyszedł zostawiając dzieciaki. Przeszedł kilka kroków po opuszczeniu jaskini i zatrzymał się wyciągając papierosa. "Cholerne gówniarze, gdyby nie moja pomoc to nigdy by nie złamali szyfrów">

- Hahaha! 

<Zaśmiał się parszywie oficer i chwycił dziewczynę za szyję ściskając, aby lekko ją poddusić. Jednocześnie uderzając z pięści w twarz. Zerwał jej torebkę po czym kopnął ją podkutym butem w brzuch, aby odepchnąć jak najdalej od siebie i wyją swoją własność. >

- Teraz zajmiemy się sprawami bieżącymi, a później prywatnymi. Jeśli jeszcze raz weźmiesz, coś co należy do mnie lub mnie oplujesz, to ukręcę Ci ten łepek przy samej dupie.

<Warknął Wolfgang chowając pistolet do kabury i zapinając pasek. Odrzucił różową ozdobę gdzieś w bok i zwrócił się do Ziemowita.>

- Lepiej jej pilnuj, bo skończy jak twoja niedoszła dziewczyna... To pierwsze i ostatnie ostrzeżenie.

 

- Walnąć to ja mogę zaraz ciebie idiotko z pistoletem bez amunicji.

<Wysyczał przez zęby oficer SS. Opluwając ja krwią z własnych płuc. "Scheiße!" krzykną w myślach, kiedy kolejna fala kaszlu i bólu przeszła przez jego ciało. Puścił rękę dziewczyny, cofając się kilka kroków, zgięty w spazmatycznym kaszlu. Metaliczny posmak ciepłej krwi wypełnił usta Siegfrida, a drobna stróżka krwi zaczęła mu wypływać z kącika ust. >

- Jak tam Red? Kaszelek już się pojawił? 

<Zapytał wyciągając z wewnętrznej kieszeni płaszcza nabitą strzykawkę z żółtawym płynem. Wbił koniec igły w tętnicę szyjną i zaaplikował sobie zawartość.>

 

- Ty dowodzisz? Kto niby mianował cię dowódcą?

< Zapytał oficer w czarnym mundurze. Podchodząc jednocześnie do Luizy i nachylając się, aby spojrzeć jej prosto w oczy.>

- Oddaj co nie twoje.

<Rzucił lodowato w jej kierunku i chwycił ją za rękę zaciskając mocno dłoń na jej przedramieniu.>

- Chyba nie chcesz skończyć jak inna nieroztropna przedstawicielka twojej płci?

<Szepną do niej cicho, aby nikt inny nie mógł go usłyszeć poza nią.>  

-Ehhh ...

<Rzucił grymaśnie Siegfried i wyrwał kobiecie swój pistolet. "Cholerni smarkacze ..."  pomyślał gniewnie, poprawiając oficerską czapkę na głowie. "Jak umierać, to z klasą!">

-Vorwärts, Landser!

<Krzyknął, jak by sam do siebie rzucając się do biegu. Biegł przed siebie, byle jak najdalej od wraku, cały czas przeklinając w myślach nieroztropne  zachowanie młodej kobiety.> 

 

Powracam!  

Imię: Walter Smith

Wiek: 31

Płeć: mężczyzna

Wzrost: 180

Wygląd: Dobrze zbudowany mężczyzna o ciemnych bląd włosach ichłodnym niebieskim spojrzeniu. Nosi włosy średniej długości zaczesane na prawy bok, a tył i boki głowy są podgolone tak, aby gładko przechodziły z krótkich w dłuższe na górnej części czaszki. Zawsze starannie ogolony, przywdziewa czarny garnitur z płaszczem i kapeluszem w tym samym kolorze.

Charakter: Spokojny i uprzejmy mężczyzna, który świetnie wie jak zachować się w towrzystwie. Można by wnioskować, że jest ostoją spokoju ale czy na pewno? Przyjemność zdobycia tej wiedzy mieli tylko, ci którzy weszli z nim w konflikt.

Ekwipunek: P08 Parabellum z dwoma magazynkami na amunicję 9 x19, 300 ml buteleczka z lekarstwem i strzykawką z igłą, portfel z pieniędzmi(300), mała butelka wody i dwie kanapki.

(Pewne drobnostki mogą ulec zmianie po kontakcie z MG.)

Świeży pamiętaj o serum, które ochoczo płynie w Twoich żyłach

Piękna praca Świeży  w skrócie MZO.

Ban, za marudzenie. 

Ban, za kopiowanie   

Ban, bo walczysz po przegranej stronie.