Upadek, czyli dzień z życia Tej Złej [Oneshot][Dark][Slice of Life]

[Bodzio]

Czas od ogłoszenia wyników: tydzień.

Ilość mniejszych i większych zmian: wciąż za mało.

Zajęte miejsce: N/A

 

Oto i jest! Jedyne i niepowtarzalne opowiadanie ze specjalnej edycji konkursu literackiego, które przy okazji można uznać za mój debiut. Ach, te emocje, błysk fleszy, ryk tłumów...! Ekhm...

 

Upadek, czyli dzień z życia Tej Złej

Wersja (mam nadzieję) poprawiona

 

 

Komentarze jak najbardziej mile widziane, nawet te niezbyt uprzejmie wytykające błędy. Miłej lektury.

[SzymonL]

Szkoda że oneshot, bo piszesz stylem który czyta się bardzo przyjemnie. Jest szansa na jakąś kontynuację?

[Bodzio]

Cóż, Skyfall to postać tak naprawdę stworzona jedynie do tego oneshota (któremu naprawdę powinienem przyprawić opis), podobnie jak cały koncept Loży, który w dłuższym opowiadaniu pewnie posypałby się z tego czy innego powodu. Z przykrością więc muszę powiedzieć, że nie ma co liczyć na bezpośrednią kontynuację, choć bohaterowie trafią do mojego schowka i może kiedyś zostaną ponownie wykorzystani.

 

Wkrótce być może zbiorę się w sobie i napiszę jakieś mniej spontaniczne opowiadanie, więc można ewentualnie czekać właśnie na nie, choć proszę, nie z niecierpliwością, bo dość mocno nie lubię zawodzić czyichś oczekiwań. Kto wie, może nawet wysmażę coś na obecną edycję specjalną Konkursu, o ile tylko uda mi się tam upchać wystarczająco wiele patriotyzmu.

 

Ach, no i dziękuję za pierwszy komentarz. To zero swą niebywałą okrągłością potrafi dość niekorzystnie działać na ego autora, jeżeli tylko nie ma towarzystwa innych liczb.

[StyxD]

Bardzo ciekawe opowiadanie.
Nie tyle pod względem fabuły (bo, prawdę mówiąc, niewiele się tu dzieje), ale ze względu na bardzo subtelną charakteryzację głównej bohaterki.

Narracja ukazuje myśli i uczucia bohaterki, ale czasami przyjmuje nieco inną perspektywę i zwraca uwagę na rzeczy, których nie zauważa (albo woli nie zauważać) egocentryczna Sky. Jak dla mnie: majstersztyk, choćby dla którego samego warto było przeczytać to opowiadanie.

Co prawda, na samym końcu bohaterka wydaje się choćby po części zdawać sprawę z tego, jaka się stała, co ujmuje odrobinę subtelności, ale jest konieczne, żeby pokazać że miotanie się Sky jest celowym zabiegiem.

W ogóle, narrator jest tu dość nietypowy. Mam wrażenie, że tekst lekko sugeruje, że narratorem jest brat głównej bohaterki (tylko u niej i u niego opisane są wewnętrzne przemyślenia, a w pewnym miejscu jest wspomniane, że Sky zwierzała się bratu ze wszystkiego); jeśli dobrze myślę, to trochę szkoda, że nie zostało to przekazane całkowicie jednoznacznie. Zwłaszcza, że w pewnym momencie

Moon pada nieprzytomny na łóżko

- to można było wykorzystać do dalszego zamieszania w narracji, ale to się nie stało.

Poza przemyśleniami i charakteryzacją bohaterów nie ma tu wiele więcej wyróżniających się punktów, ale opisy przedstawiające zdarzenia są bardzo płynne i naturalne; całość czytałem z przyjemnością, bez żadnych problemów czy przestojów.

No i na końcu pozostałem względem bohaterki mocno skonfliktowany, trochę było mi jej żal, a trochę miałem ochotę strzelić ją w pysk. A umiejętność wzbudzania mocnych emocji u czytelnika, oraz kreowania niejednoznacznych postaci, to zawsze atut.