Marchewkowa Mogiła [Oneshot][Sad][Violence][Poezja]

[Mryle]

Witam
Zważywszy że wczesniej nie zdażyło mi się publikować czegokolwiek, ufam iż nie pomyliłem działów forum, oraz czegokolwiek innego.
Również wracając do tematu prezentuję swoje... chyba najlepiej ocenić to jako zbiór wierszy, jednakże chyba spełnia wystarczająco wymogów. (jeśli nie to poradźcie, pytałem się kilku osób, którzy nakierowali mnie na forum i nie stwierdzili nic specjalnego)
 
Marchewkowa Mogiła

W dużej mierze inspirowane dawną piosenką fanowską, której słowa zresztą znalazły się w przedstępie.
Historia przedstawia wyobrażenie dawnego Ponyville, z punktu widzenie jednej z klaczy.

Edytowano Maj 16, 2015 przez Dolar84

[Dolar84]

Przeczytane.

 

Bardzo mi się spodobało. Napisane jest w sposób, który powoduje, że człowiek odruchowo bierze się do recytacji (Verlax świadkiem bo mu trułem na TS ). Czy jest idealnie? Tego bym nie powiedział, niektóre rymy mogłyby być nieco subtelniejsze czy bardziej finezyjne, ale to głównie kwestia gustu. Natomiast czytanie wszystkich sprawiło mi naprawdę dużą przyjemność.

 

W sumie to chciałbym się zwrócić z prośbą o pozwolenie na nagranie recytacji rzeczonych wierszy i wrzuceniu ich tutaj ku torturze innych czytelników .

 

Edit: Sugerowałbym dodanie tego [Poezja]

[Mryle]

Spokojnie, możesz nagrać.

[Madeleine]

Muszę przyznać, że bardzo mi się to podobało.

 

W sumie ubolewam nad tym, że poezja w fandomie tak cienko przędzie. Sama za nią nie przepadam, ale kurczę, klecenie rymów jest formą sztuki, którą warto promować, bo jednak trzeba mieć talent, umiejętności i pomyślunek, żeby zrobić to tak, by miało ręce i nogi, a w przypadku braku kończyn - chociaż rytm i fabułę.

 

Tutaj ewidentnie mamy do czynienia z dziełem, który odznacza się wszystkimi należnymi poezji przymiotami.

 

Autor przede wszystkim bardzo dobrze operuje słowem. Nie wszystko było idealnie, czasami rytm się nieco rozjeżdżał i tak, jak zauważył Dolar - miejscami rymy były nieco, jak by to eufemistycznie ująć, wydumane. Niekiedy musiałam się mocno skupić, żeby zrozumieć, co autor miał na myśli, bo zdanie było podzielone w specyficzny sposób (ach, te przerzutnie, ratują rytm, ale i tak są solą w oku recytujących, dlatego ich nie lubię; jednak tutaj jest ich, dzięki bogom, niewiele)... jednak ogólnie - jest bardzo, bardzo dobrze. Jestem osobą, która z poezją trochę się w swoim życiu babrała (nie wiem sama, czy się chwalę czy żalę), więc umiem rozpoznać, kiedy autor ma predyspozycje do tego typu aktywności. Ty masz. Zdecydowanie. Rymy są w znakomitej większości przypadków kunsztowne i nieoczywiste i mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że gdyby tekst doszlifować - czytałoby się to równie dobrze co tradycyjny trzynastozgłoskowiec. Brawo.

 

Fabuła, umówmy się, to w tym dziele rzecz drugorzędna. W ogóle w poezji tym, co wysuwa się na pierwszy plan, jest forma, bo rzuca się od razu w oczy... Nieważne. Dążę do tego, że tak czy siak podoba mi się niezmiernie, że w tym wierszydle jakaś fabuła występuje - mamy dobrze opowiedzianą historię z bohaterką, która jest dość rzadko spotykana w fikach. Doskonale się to czytało - liczne opisy były barwne, można było wszystko łatwo sobie wyobrazić, potem dochodziliśmy powolutku do dość dramatycznych wydarzeń... No i ładne podsumowanie całości. Nie no, wykonałeś kawał dobrej roboty, możesz być z siebie dumny. Gdyby nie fakt, że poezja cieszy się taką małą popularnością, namawiałabym cię do pisania więcej tego typu tekstów, bo masz do tego talent. Jednak nie chciałabym, żeby dobre utwory wisiały bez komentarzy, więc może tym razem spróbujesz prozy?

 

Pozdrawiam serdecznie,

Madeleine