Krótka chwila [Sad] [Slice of Life] [Oneshot]

[Sakitta]

Nic tak nie boli, jak pustka po miłości. Sterylny zapach sali szpitalnej i ona, moja żona, od lat przykuta do łóżka. Lecz może... może jednak jest nadzieja, aby ją ocalić...

LINK

 

[Foley]

Cóż... Tagi mówią mi "precz, to nie dla ciebie!", ale brak komentarzy motywuje, żeby jednak rzucić okiem.

 

Przeczytane.

Co mogę powiedzieć? Krótkie, jednak dosyć przewidywalne. W zasadzie mam dylemat, jak to ocenić. Z jednej strony jest to całkiem dobre, pozbawione błędów opowiadanie, chociaż pomysł raczej mało oryginalny i (jak już wspomniałem) przewidywalny. Z drugiej jednak jakoś mi się nie spodobało (nie ma się co dziwić, nie przepadam za [Sad]), przeczytałem, bo przeczytałem i tyle. Żadnych refleksji, żadnego przywiązania do bohaterów, w zasadzie żadnej reakcji.

Obiektywnie rzecz biorąc: dobre.

Subiektywnie: niezbyt interesujące.

[Ziemniakford]

Witam!

 

Sakitta, pisarz kontrowersyjny. Obok całkiem niezłych fików, jak Sąd nad Sędzią, ma takie coś, a czasem jeszcze coś gorszego.

 

Nie do końca wiem czemu, ale opowiadanie choruje na konkursoze, ale bez konkursu. Czyli w sumie samą oze. Mniejsza. No jest krótkie, ma masę treści, którą chcę przedstawić, ale średnio mu to wychodzi przez niedokończenie i drobniutkie niedoróbki.

 

Fabuła jest o małżeństwie, żona jest w śpiączce, a mąż odwiedza ją codziennie w szpitalu od 4 lat. Jednak ma wątpliwości, czy robi to z miłości...

 

Techniczne jest spoko, zaledwie dwa potknięcia zauważyłem, no i coś dziwnego dzieje się z czcionką, ale może dlatego, że czytałem na telefonie. Styl, chociaż ma trochę czasu, nie kreuję też atmosfery.

 

Nie znamy dobrze tych postaci, sama historia tego, jak żona została w śpiączce to zaledwie parę zdań. Serio, jak mam się przejąć losem postaci, skoro, na litość, nie mam z nimi żadnej więzi?

 

Nie mogę polecić tego opowiadania. Nie wzbudza ono żadnych uczuć i emocji.

 

Pozdrawiam.