nie ma przeznaczenia Festung Celestia [NZ][Alternate Universe][Crossover][Human][Random][Dark]

[Dr Blankflank]

Sequel niezakończonego (!) Fallout Equestria: Nie ma przeznaczenia - zawiera spoilery (również zakończenie).

 

Oświadczenie:

Ze względu na treść opowiadanie nie jest przeznaczone dla osób wrażliwych. Wszelkie wydarzenia opisane w opowiadaniu są fikcją, a ich podobieństwo do zdarzeń rzeczywistych jest przypadkowe.

 

Reader discretion is advised.

 

Z ostrożności procesowej informuję, że zdaję sobie sprawę, że nie jestem kucykiem. Opowiadanie to jest fikcją dziejącą się w świecie Terra, zaś doświadczenia bohaterów są wymyślone (w szczególności ich interakcje z kucykami i innymi wyimaginowanymi postaciami) i nie oddają doświadczeń autora. Występujące na Terze kucyki mają często znaczenie symboliczne bądź humorystyczne.

 

 

Format oryginalny:

https://gitlab.com/fallout-equestria/festung-celestia-pl/

 

 

Google Docs:

Wprowadzenie

Prolog

 

Uznanie autorstwa:

Opowiadanie zawiera (częściowo zmienione) fragmenty polskiego tłumaczenia Fallout Equestria (autorka oryginału: Kkat). Z tej powieści (oraz z Fallout Equestria: Project Horizons autorstwa Somber) pochodzi znaczna część świata Equestrii odmienna od przedstawionej w serialu Mój Mały Kucyk: Przyjaźń to Magia.

Serial ten, stworzony przez Lauren Faust dla Hasbro, jest również moją inspiracją. Pochodzi z niego wiele postaci i/lub imion ludzi w świecie Terry.

Sunshine jest, o ile mi wiadomo, postacią stworzoną przez DawnSomewhere, występującą między innymi w Where Are We: You Need Variety.

[Sun]

Przeczytałem i... i mam w sumie mieszane uczucia. Miałem wrażenie jakbym czytał fika z 2012 czy 2013 roku (pegazorożce, selfinsert?, główny bohater jest mężem Twilight?). To samo w sobie nie jest nic złego. Po prostu ma swój taki, nostalgiczny vibe. 

Sama historia jest krótka (na razie). Najpierw prolog, pobieżnie nam mówiący, że na świecie doszło do zagłady przez megazaklęcia i balefire. I tak nastał Fallout Equestria. Trochę inaczej niż w tłumaczeniu Poulsena, ale nie przeszkadza mi to. 

Rozdział pierwszy opowiada z kolei o ostatnich chwilach w laboratorium, zanim próba tworzenia alikornów skończyła się powstaniem, jeśli dobrze pamiętam, Goddes. Pomysł fajny. Wykonanie... w sumie, pierwsza część jest spoko. Dobrze oddana Twilight i Trixie, czuć klimat laboratorium. Nie obraziłbym się może na więcej opisów i wydłużenie sceny, ale domyślam się, że to miało służyć tylko wprowadzeniu bohatera i jego relacji z Twilight. I w sumie ta relacja mi się jakoś nie podobała. Tak po prostu. Jakoś mi nie leży, nie czuję jej i tyle. Mogę zgadywać, że ta relacja będzie miała jakiś wpływ na bohatera w przyszłości, ale dalej mi nie leży. 

A skoro już przy bohaterze jesteśmy, to też mam pewne zastrzeżenia. Jego imię mi kompletnie nie pasowało do kontekstu. Przynajmniej do końcówki gdzie, jeśli dobrze zrozumiałem, wyszło, że przybył z innego świata. Bez informacji dlaczego, skąd i w ogóle. Jakoś mi to nie pasowało do fallouta.  

 

Cytat

-- Ratuj swoje dzieci -- wyszeptała, po czym ugięły się pod nią nogi i osunęła się bezwładnie na podłogę. -- A ja... Ja... Ja sobie tutaj spokojnie umrę...

Cudowne zakończenie. Mocno się uśmiałem. 

 

I jeszcze kwestia formy. Pierwsze wrażenie nie jest najlepsze. Brak akapitów (wcięć), brak justowania, a zamiast półpauz są dwa myślniki. Muszę przyznać, że to kreatywne rozwiązanie problemu braku półpauzy, ale dalej niepoprawne. Zagłębiając się w tekst, widzę sporo powtórzeń i brak płynności. Albo po prostu ja nie mogłem złapać flow.

Z drugiej strony nie zauważyłem literówek, a do tego mamy poprawne i estetyczne odstępy między akapitami.

 

Podsumowując... nie porwało mnie to. Nie jest to zły fik, ale po prostu... nie powalił. Ale może komuś innemu się spodoba.

[Dr Blankflank]

Dzięki za informację zwrotną.

 

On 12/13/2025 at 10:04 PM, Sun said:

Dobrze oddana Twilight i Trixie, czuć klimat laboratorium. Nie obraziłbym się może na więcej opisów i wydłużenie sceny, ale domyślam się, że to miało służyć tylko wprowadzeniu bohatera i jego relacji z Twilight. I w sumie ta relacja mi się jakoś nie podobała. Tak po prostu. Jakoś mi nie leży, nie czuję jej i tyle. Mogę zgadywać, że ta relacja będzie miała jakiś wpływ na bohatera w przyszłości, ale dalej mi nie leży.

Niezupełnie.  To sequel, którego prolog jest zarazem epilogiem Fallout Equestria: Nie ma przeznaczenia.  To reset, odcięcie equestriańskiej przeszłości Pawła.  Twilight Sparkle pozostała w Equestrii, a jej los wydaje się być przesądzony.

 

 

On 12/13/2025 at 10:04 PM, Sun said:

A skoro już przy bohaterze jesteśmy, to też mam pewne zastrzeżenia. Jego imię mi kompletnie nie pasowało do kontekstu. Przynajmniej do końcówki gdzie, jeśli dobrze zrozumiałem, wyszło, że przybył z innego świata. Bez informacji dlaczego, skąd i w ogóle. Jakoś mi to nie pasowało do fallouta.

Twoje odczucia są zrozumiałe, ponieważ brakujący kontekst znajduje się w prologu i pierwszym rozdziale FoE:NMP.  Istotne też, że to nie jest Fallout Equestria.  To jest Nie Ma Przeznaczenia, będące alternatywną linią czasową zarówno do FiM, jak i do FoE (w tym FoE:Project Horizons - wątek o zdradzie i aborcji).  Przykładowo 

Spoiler

tu Twilight Sparkle i Trixie (i Paweł) zaprzyjaźniły się jeszcze przed wojną, stąd żart o słabej głowie Pawła.

 

Miałem podobne odczucia, gdy czytałem FoE:War Never Changes bez przeczytania Fallout Equestria - wielu rzeczy zwyczajnie nie rozumiałem.

 

On 12/13/2025 at 10:04 PM, Sun said:

Brak akapitów (wcięć), brak justowania, a zamiast półpauz są dwa myślniki. Muszę przyznać, że to kreatywne rozwiązanie problemu braku półpauzy, ale dalej niepoprawne.

Ciężko mi się odnieść do tego, o czym piszesz, ponieważ nie mówisz, który format czytałeś.  Odniosę się więc do formatu oryginalnego, ponieważ Google Docs są dołączone wyłącznie ze względów formalnych (wymóg regulaminu forum).

Markdown jest prostym formatem tekstowym, w którym tekstu się nie justuje, zaś akapity są zaznaczone prawidłowo (podwójny znak nowej linii).  Podwójny minus (--) jest znacznikiem z formatu LaTeX, używanym przez Kkat w Fallout Equestria, zatem nie jest to ani błąd, ani kreatywne rozwiązanie, tylko wzorowanie się na formie utworu będącego inspiracją.

 

Jeszcze raz dzięki za poświęcony czas, to dzięki czytelnikom chce się pisać dalej.

Edytowano 15 Grudzień przez Dr Blankflank

[Sun]

57 minut temu, Dr Blankflank napisał:

Niezupełnie.  To sequel, którego prolog jest zarazem epilogiem Fallout Equestria: Nie ma przeznaczenia.  To reset, odcięcie equestriańskiej przeszłości Pawła.  Twilight Sparkle pozostała w Equestrii, a jej los wydaje się być przesądzony.

To sporo tłumaczy, bo nie czytałem ,,nie ma przeznaczenia". Nie wiem, czy przeczytam. Może kiedyś w przyszłości.

 

58 minut temu, Dr Blankflank napisał:

Ciężko mi się odnieść do tego, o czym piszesz, ponieważ nie mówisz, który format czytałeś.  Odniosę się więc do formatu oryginalnego, ponieważ Google Docs są dołączone wyłącznie ze względów formalnych (wymóg regulaminu forum).

Markdown jest prostym formatem tekstowym, w którym tekstu się nie justuje, zaś akapity są zaznaczone prawidłowo (podwójny znak nowej linii).  Podwójny minus (--) jest znacznikiem z formatu LaTeX, używanym przez Kkat w Fallout Equestria, zatem nie jest to ani błąd, ani kreatywne rozwiązanie, tylko wzorowanie się na formie utworu będącego inspiracją.

Akurat czytałem google docsa. I mówiąc szczerze, do dziś nie wiedziałem, czym jest ten cały markdown. Za to LaTeX niestety kojarzę (i uważam dziś za mało praktyczny, ale to może przez moje niewielkie i raczej nieprzyjemne doświadczenia z nim). Jednak, jeśli dobrze pamiętam (popraw mnie, jeśli się mylę), po wygenerowaniu PDFa w LaTeXie, te podwójne minusy są zamieniane na półpauzę, tak samo jak /e jest zamieniane na ę (jeśli dobrze pamiętam, że to było coś takiego). Więc w mojej opinii, Kkat też w tym miejscu robi błąd. Ale tu pewnie warto by zapytać kogoś, kto umie pisać poprawnie po angielsku. 

Jeśli już jesteśmy przy gogole docs, to poprawnym jest, by tekst był wyrównany do obu krawędzi (wyjustowany), każdy akapit zaczynał się wcięciem, a dialogi były zapisane z wykorzystaniem półpauzy, lub pauzy (nie wszyscy będą czepiać się pojedyńczego myślnika). W mojej opinii, warto dodać odstęp przed lub po akapicie, równy połowie rozmiaru czcionki, albo standardowy dla google docsa

[Dr Blankflank]

16 hours ago, Sun said:

To sporo tłumaczy, bo nie czytałem ,,nie ma przeznaczenia". Nie wiem, czy przeczytam. Może kiedyś w przyszłości.

Teraz masz dobrą okazję, ponieważ fanfik FoE:NMP jest jeszcze krótki i niestety nie mam kiedy go kontynuować.  A jeszcze muszę zrobić retcon żeby dodać cameo Eisenhufa (AKA Iron Hoof - to OC, którego z przyczyn osobistych koniecznie chcę tam umieścić).

 

Jeśli chodzi o LaTeX, jest dobry do skomplikowanych wzorów i prostych tekstów, w których skupiasz się na treści (jak np. fanfik), pozostawiając ogarnięcie szczegółów formatowania maszynie.  Schody zaczynają się, gdy chcesz uzyskać konkretny efekt wizualny, albo gdy w rozwinięciu makr pojawi się błąd.

 

Tak, -- w LaTeX to n-dash, zaś --- to m-dash.  Nie znam warsztatu Kkat, ale bardzo możliwe, że oryginalnie pisała w LaTeXu, a na fimfiction.net wrzuciła tekst w podobny sposób, jak ja wrzucam do Google Docs, i LaTeXowe -- pozostało jako artefakt.  W każdym razie u mnie pełni ono jeszcze dodatkową rolę: zapobiega zamianie dialogów w listy wypunktowane (w Markdown pojedynczy minus to znacznik elementu listy i musiałbym pisać \-, co w edytorze tekstowym wygląda znacznie gorzej niż --.  Dodatkową zaletą stosowania -- jest możliwość szybkiej konwersji do LaTeX (gdybym np. kiedyś chciał to wydać jako książkę), można też szybko podmienić -- dowolnym znakiem (n-dash, m-dash itp.)

Nie robię tego głównie ze względu na oszczędność czasu - ważniejsze dla mnie jest zachowanie spójności Google Docs z Markdownem (teraz znów się rozjechały, ponieważ na Gitlabie jest już początek drugiej części prologu: Masakra w Littlehorn, podczas gdy na Google Docs jest pierwsza część (Dzień Zagłady) jako cały prolog.  Uspójniać będę, gdy tylko skończę drugą część prologu - dam wtedy również znać tutaj.

 

Natomiast tak jak mówiłem: Google Docs traktuję jako dopust pegazorożców i po macoszemu.  Wolę napisać kolejny akapit w Markdown, niż bawić się formatowaniem - a niestety mam teraz bardzo mało czasu...  Zresztą sam widzisz, o której Ci odpisuję zamiast udać się na audiencję u Królowej [sic] Luny;).

[SPIDIvonMARDER]

No hej. Dawno tutaj niczego nie czytałem, lecz nasza rozmowa na privie zdecydowanie mnie do tego zmotywowała.

Zacznę od tego, iż podoba mi się tytuł. Nie tylko wychwytuję tu pewne odniesienia historyczne, do dziejów brutalnych, ale i ciekawych, leżących w kręgu moich zainteresowań. Ponadto samo słowo "Festung" zawsze robiło na mnie pewne wrażenie estetyczne.

 

Od razu przyznam się do swego ambiwalentnego stosunku do uniwersum FoE, który niesamowicie cenię za wkład w rozwój fandomu, wyobraźnię autorki i niesamowite wprost tempo powstawania oryginału, lecz miałbym wiele uwag do samej treści. Być może z tego powodu mogłem być zbyt krytyczny do Festungu już na wstępie, jakoż został umieszczony w tym uniwersum. Rozumiem jednak, jak atrakcyjne ono jest i jeśli kogoś inspiruje do działania, no to zawsze plus.

 

To może najpierw kwestie techniczne i stylistyczne. Oprócz tego, co na szybkiego podejrzałem w recenzji Suna, dodałbym jeszcze:

-małą, wręcz laboratoryjnie małą ilość opisów

-dialogi będące listą kwestii niczym w skrypcie filmowym, bez wtrąceń narracyjnych. One są bardzo ważne! Dają czytelnikowi wgląd w emocje bohaterów. Przecież jak my rozmawiamy, to każde kolejne zdanie potrafi zmienić nasza temperaturę. A w serialu kucyki fantastycznie sygnalizują emocje uszami  Bardzo polecam, abyś w przyszłej twórczości częściej przerywał kwestie dialogowe lub rozdzielał je od siebie opisami, co dzieje się z bohaterami w trakcie.

-wiem, że Fallout to brutalne uniwersum i niczego innego nie należy oczekiwać po jego fanfiku, lecz osobiście mam trochę alergię na nadmierne szastanie śmiercią. Chodzi mi konkretnie o fragment :

"W hali spadały kawałki sufitu, niektóre zabijały kucyki,"

I to się wydarzyło... tak po prostu. Bohaterowie są świadkami masakry, a potem Twilight wyznaje niewierność. Być może tutaj przeszedłbym do ogólnej wątpliwości, czy te rozdziały powinny być aż takie krótkie. Może to nasycić? Dodać więcej opisów przeżyć wewnętrznych? Wprowadzić/przypomnieć czytelnikowi, czym były falloutowe figurki i czemu są tak ważne, że w chwili tragedii bohaterowie się na nich skupiają? I w ogóle trzymali w robocie przy sobie? Wszystko dzieje się tak szybko...

Okej, dość czepiania się. Ciekawi mnie motyw pochodzenia głównego bohatera. Domyślam się motywu broniacz->w Equestrii, a także umiejscowienia fabuły w okolicach tragedii, a nie wiele lat po (jak w oryginalnym FoE). Miło też zawsze dojrzeć w tekście słowa i rozwiązania przypominające, że bohaterowie są kucykami.  Mają chrapy, przedmioty chwytają zębami itd.

 

Sama fabuła również ma potencjał na rozwinięcie się w sporą i intrygującą historię.

 

Cytat wymieniony przez Suna też mi się podobał.

 

Pochwalę również wyczuwalną kucykowa pasję w tekście. I to w ogóle po prostu fajne, że tworzysz. Oby tak dalej!


Mały disclaimer: nawet, jak zasugerowałem gdzieś coś cokolwiek słowem "powinno się" czy podobnym, to jednak nie jest to żadna prawda objawiona, ani nakaz. Uważam, że w sztuce nie ma zasad i robienie czegos po swojemu czy też wbrew przeciętnym rozwiązaniom może dobrze smakować. A niejedno wielkie dzieło właśnie to zrobiło.

Wszystkie elementy recenzji są czysto subiektywne.

 

Pisz dalej! :)