Horse_Wars: Niewolnicy (by PiekielneCiastko)

[Ohmowe Ciastko]

Nie wiedziałem co dalej robić. Położyłem się tuż przy źrebaku z chęcią zastanowienia się nad tym, co powinienem zrobić, ale chęć snu była silniejsza. Momentalnie zasnąłem.

[Nightmare]

Kiedy się obudziłeś, zobaczyłeś obok Kate z dwoma mieczami świetlnymi. Jeden z nich był twój.

- Prezent na dzień dobry - powiedziała i podała go tobie.

[Ohmowe Ciastko]

Moje oczy prawie wyszły z oczodołów i przeszły się obejrzeć miecz. Taki wytrzeszcz oczu zrobiłem.

-Gdzie...-zaniemówiłem-Gdzie ty je znalazłaś?

[Nightmare]

- Kiedy ty sobie chrapałeś, zrobiłam małą wycieczkę do wraku statku. Były rozłożone na części, ale całe.

[Ohmowe Ciastko]

-To tutaj był wrak? Nie wiedziałem-nagle coś mi zaświtało w głowie- Nadajnik! W statku musi być jakiś nadajnik awaryjny! Szybko zaprowadź mnie do niego-odwróciłem się do źrebaka. Chciałem go obudzić jeśli mój krzyk jeszcze tego nie zrobił.

-Młody, wstawaj. Jest możliwość ucieczki.

[Nightmare]

- Wrak był daleko, nie mogłam zasnąć, więc poleciałam tam na gryfie. W tę i z powrotem zajęło całą noc. - Kate schowała swój miecz pod skrzydłem. Maluch wstał i zaczął gryźć obrany fioletowy owoc.

[Ohmowe Ciastko]

-To teraz się trochę prześpij. Nie sądzę, by gryf był zdolny do kolejnych godzin lotu. Jutro się do niego wybierzemy i nadamy sygnał SOS-odwróciłem się do źrebaka- Dzień dobry i smacznego.

Włączyłem miecz świetlny i zakreśliłem ostrzem kilka kółek w powietrzu. Napawałem się dźwiękiem przy tym wydawanym.

[Nightmare]

- Znalazłam jeszcze coś, co mogłam tam wykorzystać. - zdjęła liść z grzbietu. Po ranie nie było śladu. - Napoje zdrowotne pakuje się do pancernych skrzynek.

[Ohmowe Ciastko]

-A jak wygląda kabina pilotów? Zostało z niej coś?

[Nightmare]

- Jedno słowo. Pył.

[Ohmowe Ciastko]

-A niech to draconequus-zacząłem powoli i głęboko oddychać. Po chwili znowu byłem spokojny-Ech, większość statków zazwyczaj ma jakieś zapasowe. A jeśli nie ma, to mi wystarczy zwykły komunikator, długa, prosta antena i źródło prądu.

[Nightmare]

- Nie przeszukałam wszystkich pancernych skrzyń, więc może coś jeszcze zostało.

[Ohmowe Ciastko]

-Wytrzymasz wraz z gryfem ponowny lot? Nie będę was przemęczał. Jakby się nie spojrzeć nie pali się.

[Nightmare]

- Wytrzymamy, znalazłam kilka zastrzyków adrenaliny. Dosłownie. - wbiła strzykawkę w bok śpiącego gryfa. Stworzenie obudziło się i wyglądało na gotowe do lotu.

[Ohmowe Ciastko]

-Nie radzę ich używać. Nie wiadomo, jak będzie działać na zdrowe serce-zacząłem przygotowywać wszystko do lotu- Przecież nie dla żartu używa się ich, gdy trzeba pobudzić "uśpione" serce. Z tego, co mi wiadomo, to może spowodować nawet zawał-odwróciłem się do źrebaka- No, młody, szykuj się do drogi.

[Nightmare]

Maluszek wskoczył na gryfa.

- Właź, Black. Polecę obok - powiedziała Kate.

[Ohmowe Ciastko]

Wszedłem na gryfa.

-Dziwnie tu trochę-powiedziałem do źrebaka- Tak jakby luźniej się zrobiło-po chwili się przeraziłem. Nie chciałem Kate o nic oskarżać. Po prostu bez tego jednego kuca zrobiło się więcej miejsca- Jednak ten jeden kuc mniej, nieważne jak niewielki, robi różnicę-miałem nadzieję, że udała mi się ucieczka od niebezpieczeństwa. Pamiętałem, co się działo z urażonymi sith'kami. To nie były miłe wspomnienia.

[Nightmare]

Po chwili ruszyliście. Kate zawsze była choć trochę przed gryfem, o ile nie więcej. Po trzech godzinach nieustannego lotu dotarliście do czegoś, co kilka dni temu było statkiem seponytystów. Przednia część była zupełnie zmiażdżona, z tylnej jeszcze coś zostało. Wszędzie były rozrzucone pancerne skrzynki, w tym dwie otwarte i puste.

[Ohmowe Ciastko]

Zszedłem z gryfa.

-Kate. Radziłbym ci wziąć gryfa i pójść odpocząć-powiedziałem do Kate, po czym odwróciłem się do źrebaka- Chodź młody. Zobaczymy, jakie niespodzianki są w tych skrzynkach.

Skierowałem się do najbliższej skrzynki.

[Nightmare]

Kate wyjęła swój miecz i otworzyła skrzynkę. W środku były cztery laski dynamitu.

[Ohmowe Ciastko]

-Dobrze ci radzę: połóż się i odpocznij. A najlepiej prześpij. Nie wiadomo, kiedy ten twój brak snu objawi się. A jeśli będzie to podczas niebezpieczeństwa?-powiedziałem do Kate. Czy ona tak bardzo o siebie nie dba? Czy po prostu nie rozumie niebezpieczeństwa wielu godzin bez snu. Ile to już nie śpi? A niech to draconequus! Nawet nie wiem.

Podszedłem do najbliższej skrzynki i przygotowałem miecz świetlny. Zacząłem próby otwierania. Dla pewności najpierw samymi kopytami. Nie chciałem wpakować miecza do skrzynki wypełnionej np. nitrogliceryną. Dla bezpieczeństwa wolałem unikać nawet najmniejszych zmian temperatury. Nie myśl tak, bo ci nie wychodzi. Skoro te skrzynie wytrzymały lot przez atmosferę i taką kraksę, to otworzenie ich mieczem wiele im nie zrobi Skarciłem sam siebie. Zacząłem otwierać skrzynię tak jak Kate, uważając, by nie uszkodzić niczego, co potencjalnie jest w skrzyni.

[Nightmare]

Zamek pękł i ujawnił zawartość skrzynki, a mianowicie dwie apteczki. Tymczasem Kate znalazła trochę prowiantu i piłę.

[Ohmowe Ciastko]

Gdy spojrzałem na piłę przypomniała mi się gra, w którą grałem jako źrebię.

-Mmm, więc jesteśmy przygotowani na portal do piekła-powiedziałem do siebie, po czym odwróciłem się do Kate- Dużo tych skrzynek. I jakby co zaklepuję piłę!

Zabrałem się do otwierania kolejnych skrzynek.

[Nightmare]

(zwykła, nie łańcuchowa)

Po godzinie wreszcie znalazłeś nadajnik. Tymczasem mieliście już kilkanaście apteczek, kilka lasek dynamitu i skrzynię granatów. Prowiant już leżał na drzewie.

[Ohmowe Ciastko]

Już mi robiłaś nadzieję.

---

-Znalazłem!-podniosłem do góry nadajnik. Już miałem go uruchomić, gdy o czymś pomyślałem- A jeśli jest on ustawiony na statki separatystów? Musimy się przygotować-powiedziałem do reszty.