OjtamOjtam

No wszystko fajnie, mądrze piszesz, zgadzam się, tylko między taką teorią a faktyczną rozmową, której zadaniem jest pocieszenie konkretnego umierającego, albo kogoś w żałobie, jest długa droga. I tu właśnie wchodzi między innymi psychologia, o której wspomniałeś. Bo te trzy rzeczywistości, które tak pięknie podsumowałeś na początku, przenikają się wzajemnie.

Osobiście Duszę rozumiem tak, jak Kościół Katolicki. Koncepcję Platona akurat znam, ale przyznam się bez bicia, że z filozofii orłem nie jestem

I dziękuję za zaliczenie mnie do grona lekarzy, aczkolwiek dalej nie wiem dlaczego według ciebie boją się mówić o śmierci. Moje doświadczenie w tym środowisku jest zupełnie inne.

Cytuj

Moje doświadczenie w tym środowisku jest zupełnie inne.

A, jeżeli masz doświadczenie, to przyjmę twoją stronę. Ja dużego doświadczenia w tej osnowie nie mam.

Ja osobiście Duszę rozumiem w kontekście hebrajskim.

Nefesz to esencja życia, która sprawia, że każde żywe stworzenie pragnie w sposób instynktowny kontynuować swoje życie, że chce trwać – żyjąc, że odbywają się w nim ciągłe procesy przemiany materii. Nefesz odpowiada więc np. za kiełkowanie nasion, za ucieczkę ptaka przed drapieżnikiem i za pogoń drapieżnika za ptakiem, za rykowisko jeleni i za to, że człowiek dąży do zdobycia jedzenia i napoju oraz że jego organizm potrafi je przetworzyć. Nefesz to wymiar biologicznego istnienia, ale to także samo istnienie – dlatego człowiek nie tyle „ma” nefesz, ile jest nefesz.

Drugim wymiarem człowieka jest – w wyraźnym kontraście do pozbawionych go innych istot żywych (zwierząt i roślin) – jego obszar emocjonalny i intelektualny. Ten pierwszy to ruach; ten drugi – neszama. 

Ruach wyraża się emocjami: ambicją, żądzą, pragnieniem, zazdrością, zawiścią, współczuciem, litością itd. Neszama rządzi intelektem i do pewnego stopnia duchowością – potrafi bowiem kontrolować żądze i inne emocje.

Dopiero te trzy elementy – nefesz, ruach i neszama – składają się na wyjątkowy twór, którym jest dusza człowieka w takim rozumieniu, w jakim słowo „dusza” funkcjonuje w języku polskim. Dusza, czyli to, co odróżnia go od innych żywych istot, których istnienie rozgrywa się wyłącznie w obszarze nefesz.