Nightmare

AJ odwzajemniła pocałunek.

(przecież była mowa, że wyrwane resztki spłonęły na popiół) - A to, że zabraliście nam planetę! - krzyknął rozjuszony Spyro.

- Żadnego celu. Każdy ma prawo do życia, no może oprócz łowców niewolników. Ja? W twoją "zmianę"? Taki głupi nie jestem.

- Po pierwsze, Skylanderzy to nie moi pupile. Po drugie, miałam tu być, tylko aby je odradzać. Nic do ciebie, ani do Zwiastunów nie mam. Ale Skylanderzy do Zwiastunów mają.

- Takie nie do końca, że jestem na ich planecie i pomagam im przylatywać tu oraz odradzać się. Teraz wejdźcie grzecznie na boisko, abyśmy mogli przenieść się na przygotowaną arenę.

- To raczej się nie uda. - za wami zmaterializował się Kevin - Tak mi odpłacasz za pomoc? Za ratunek? Pokemona, do kapsuły. - pegazica nagle została teleportowana.

- Ty decydujesz. - uśmiechnęła się i spojrzała przez okno. Na zewnątrz gwiazdy wróciły do wyglądu maleńkich plamek na niebie.

- Jeny, tacy tępi... Spyro, możesz im wyjaśnić? - zapytała zwracając się do smoka. - Wszyscy się pojedynkujecie! Bez dwóch zdań! Wszyscy Skylanderzy mają z wami do pogadania! - rogi Spyro wydłużyły się w ogniu.

Ona również się zarumieniła.

- Ech, to się zabieracie, czy trzeba was popchnąć? - zapytała Pokemona. - Walka nie może czekać! - krzyknął smok, a jego rogi zaczęły płonąć.

AJ uśmiechnęła się do ciebie i pocałowała

- Jak chcesz, to oki. - uśmiechnęła się, a jej zez zrobił upiorne wrażenie.

oki. - Nie, jeszcze się nad tym nie zastanawiałam...

- Skoro jest duże na dwa kuce, to możemy spać razem. - uśmiechnęła się.

Bawiliście się tak. Nagle zobaczyłaś niedaleko postać w kapturze. Wystawał spod niego zakrzywiony róg.

Zwierzak po chili wrócił z obślinioną piłeczką w pyszczku.

Maluch zaczął machać ogonem. Szczeknął kilka razy, po czym rzucił się na piłkę.

- Strona się nie liczy, wszyscy mamy uczucia! - zaśmiała się.

- Nie, ja na kanapie.

Zwierzak pobiegł za tobą.

Wilczek prawie pochłonął karmę. Wylizał miskę do czysta i podbiegł do niej.

Maluchy zaskrzeczały i rzuciły się na owoce. Ten, którego trzymałeś wyrwał się i dziobnął cię w nos.

Maluch ziewnął i wstał. Już nie śnił.

Stworzenia wciąż wyżerały jedzenie, a jeden z nich zaskrzeczał na ciebie.

Kropelka odsunęła coś i do tunelu wpadło światło pochodni. Ona i Pikuś powoli wyszli z tunelu.