Elizabeth Eden

Aurora odnalazła kota. Delikatnie go pogłaskała i powiedziała cichutko

-Idź do Lisy... jest w salonie. Napewno się pogodzicie. Jej jest bardzo przykro. Później będziesz mogła wyjść do ogrodu.

Patrzyła się na nią takim spojrzeniem że można było powiedzieć że widzi jej duszę.

Aurora zatrzymała się.

-Napewno się dogadają  - rzuciła.

A później popatzryła na dziewczynę

-Susan jest jednym z ochroniarzy - powiedziałą i wbiegła po schodach na górę jakby to co powiedziała było najzwyklejszą rzeczą na świecie.

-To nie do mnie tylko do Jasona. On tu rządzi jeśli chodzi o ochronę - powiedziała z uśmiechem.

-Nie wiem gdzie teraz jest ale możesz go poszukać. A teraz przepraszam - rzuciła Katariinie spojrzenie w stylu ,,Pilnuj-By-Nic-Nie-Ukradła'' i wyszła z kuchni.Ufała ludziom, była wyrozumiała, tolerowała każde stworzenie które ją nie atakowało, ale nie chciała by coś stało się z jej i tak małym dobytkiem. Swoje kroki skierowała na poszukiwanie Candy.

Oh oczywiście. A na jakim stanowsku chcesz pracować? - dodała już spokojniej popijając herbatę i zapraszając kobiety by usiadły.

Kobieta zamrugała.

-Ale.... u mnie pracuje dużo ludzi. Nie mam funduszy. Nie mam miejsca na dobudówkę nowej sypialni... -  powiedziała lekko speszona.

-Oh tak napije się..  -powiedziała do córki. - Paniom tez zrób.

-Tak?

Zapytała patrząc z zainteresowaniem na Katariinę

-Zgoda -powiedziała spokojnie Aurora patrząc na umytego kota. Kłócił się z córką...

Podeszła pod drzwi i narzuciła kilka prostych zaklęć uniemożliwiających zwierzętom przejście. Ale ludziom już tak.

Po chwili wróciła do kotka. Pogłaskała go i powiedziała.

-Jak będziesz grzeczna przez 2 godziny to wyjdziesz. - później mrugnęła pocieszająco do Lisy i weszła do kuchni.

ORTOGRAFIA!!!!!

Aurora weszła do kuchni. Z góry dobiegały podejrzany krzyki.... Lisa kąpie Candy.

W kuchni zobaczyła lokaja przez chwilę stała zamurowana perspektywą tego że ktoś tak wcześnie wstaje a potem powiedziała:

-Zrób śniadanie  - I wyszła zmierzając do łazienki by wspomóc swoje dziecko.

Zamknięte.

-Alohomora - wyszeptała

Kiedy weszła zobaczyła ubłoconego kota.

-Matko Boska.... Nie wypuszcze jej stąd dopóki nie będzie czysta i pachnąca.

Stanęła w drzwiach niczym strażnik obserwując zmagania córki.

Mam 122 powiadomienia. Zaraz zabieram sie za czytanie stron  tymczasem....

 

DZIEŃ (nie będę czekać wieczności.....)

 

Aurora wstała, przeciągnęła się i zadzwoniła dzwoneczkiem na lokaja ubrała się a następnie zeszła do kuchni.

Pawlex już jesteś XD Nie chciałam tracić na ciebie metrów kwadratowych XD

 

 

Edit:

 

Dobra zlitowałam się XD

Ok....  uznajmy że osoby kóre nie napisały są w MIEŚCIE!!! W hotelu, na imprezie. Gdziekolwiek.

 

Night Time!!!

 

Aurora popatrzyła na krajobraz za oknem. Ściemniało się. Powoli zeszła do kuchni. Zrobiła sobie lekką kolację i poszła do łóżka. 

Liczyła na kolorowe sny....

 

 

DZIEŃ BĘDZIE GDY WSZYSCY OPISZĄ JAK POSZLI SPAĆ... INNYMI SŁOWY, DZIEŃ NASTĄPI JAK WSZYSCY ZASNĄ BĄDŹ DADZĄ DŁUGI OPIS SWOJEGO NOCNEGO ŻYCIA [WAMPIRY LUB INNE]

Stojąc na wejściu Aurora zrezygnowała. Jest panią domu. Nie może sobie tak po prostu wyjść. Przemaszerowała do swojego pokoju i padła na łóżko.

Kobieta siedziała w kuchni radując się błogim napojem. Po chwili zdecydowała się przejść nad jedyne bezpieczne miejsce w lesie które znała. Jezioro.

 

 

 

(Imprezo nadchodzę!)

[Walony wampir ze strychu gdześ spieprzył ale wróci.. czuję to w powietrzu]

Aurora nagle się przebudziła. Zaskoczona tym że zasnęla, poderwała się i pobiegła do domu. Weszła do kuchni i zrobiła sobię kawę....

 

 

[Noc i następny dzień będzie kiedy WSZYSCY coś choć RAZ napiszą]

Aurora przez chwilę patrzyła na Katariinę a później wyszła. Poszła za dom do ogrodu i położyła się na leżaku. Zasnęła.....

-Chyba był głodny - powiedziała w drzwiach patrząc na Katariine. - No ale to ty się znasz na wampirach, nie ja - usmiechnnęła się ciepło.

Aurora zeszła do kuchni i uśmiechnęła się do siedzącej tam Katariiny. 

-Witaj... coś cię trapi? - zapytała i podeszła do komody.

Po chwili zastanowienia dodała.

-Wiesz... dzisiaj na podwórku prawie zeżarł mnie jakiś wampir co niby mieszka na strychu i myślałam że dla bezpieczeństwa nauczę córkę Patronusa. Wampiry są niebezpieczne... nie to co ty - dodała po chwili - tobie ufam - powiedziała z uśmiechem i zrobiwszy sobie kanapakę wyszła do ogrodu.

Hedwiga oczyściła piórka z sadzy. Co się stało? Powoli zaczęła wznosić się w powietrze i rozglądać dookoła.

Popatrzyła się na towarzyszy ze znudzoną miną i zaczęła krążyć nad głową podmieńca.

Aurora otworzyła drzwi pokoju córki z tacką w ręku. Podeszła do jej łóżka i położyła kanapki i herbatę na rogu łóżka. Popatrzyła się na kota i powiedziała:

-Powiadom mnie jak się obudzi.

Aurora uśmiechnęła się na widok leżącej córki. Pogłaskała kota pokazując mu że panuje nad sytuacją a później Podeszła do Lisanny i wzięła ją na ręce a potem zaniosła do jej pokoju i położyła na łóżku. Pocałowała ją w czoło i wyszeptała:

-Jestem z ciebie bardzo dumna. Teraz sobie odpocznij bo jesteś bardzo wyczerpana. Nawet ja nie wyczarowałam patronusa za pierwszym razem - uśmiechnęła się, wyjęła swoją różdżkę z ręki córki i zeszła na dół. Przygotowała kanapki i herbatę które na tacce zaniosła do pokoju córki.

 

(Sorry za takie edity, ale jak sie nagle wylogowują :o)

-Bardzo dobrze - pochwaliła ją matka - Ale myślę że powinnaś nauczyć się czegoś poważniejszego. Jest wiele zaklęć obronnych.Naprzykład na wampiry - powiedziała akcentując ostanie słowo.

[Postanowiłam że skoro nie ma tu dementorów zaklęcie Patronusa będzie na wampiry ^^]

-Zaklęcie Patronusa - powiedziała wesoło i  odebrała dziewczynie różdżkę.

Musisz pomyśleć o czymś szczęśliwym. Czymś BARDZO szczęśliwym. Musisz też się skupić. - Zaczęła tłumaczyć a po chwili zamknęła oczy i głośno i wyraźnie wypowiedziała słowa:

-Expecto Patronum - Z jej różdżki wystrzeliła srebna sarna która zaczęła krążyć po pokoju a po chwili znikła.

-Teraz wydaje się niegroźna, ale wampir by się jej wystraszył - powiedziała z satysfakcją.

Podała córce różdżkę.

-Masz spróbuj - zachęciła

Kobieta weszła do swojego pokoju. 

-Przepraszam że kazałam czekać - mrukneła.

Nie powiedziała dziecku o wampirze. Nie chciała go martwić. Jeszcze by w nocy nie usnęło.

-A więc... jak wiesz... Tylko dorosłe czarownice mogą używać różdżki. Niepełnoletnie czarują bez, choć nie daje to takich efektów. Ja pomyślałam że skoro i tak nas nikt nie kontroluje a ty jesteś prawie dorosła to mogę nagiąć przepisy - uśmiechnęła się a potem podała jej swoją różdżkę - No... pokaż mi na początek co potrafisz - zachęciła

Aurora jeszcze przed uczeniem córki odnalazła Jasona i powiedziała mu o ataku wampira i o tym by zajął się strychem. Usatysfakcjonowana wróciła na górę.