Szeregowa WW

Astra zaczęła głaskać lisa lecz nagle przerwała śpiew. -Dastanie mam doskonały słuch.-mruknęła nie odwracając się.-Dobrze wiem że tu jesteś.

[Astralna ? Poważnie?] Astra położyła się plecami do góry na trawie tuż obok wody. Wciąż śpiewała, a jedna z wiewiórek przycupnęła jej na ramieniu. Reszta zwierząt wciąż słuchała.

Astra wstała o świcie. Wszyscy jeszcze spali. Postanowiła się przejść. Wzięła broń na wszelki wypadek i wyszła. Poszła nad rzekę gdzie zawsze przebywała gdy chciała mieć chwilę dla siebie. Usiadła na kamieniu i zaczęła śpiewać. Część zwierząt przyszło w tamto miejsce, bo od razu rozpoznały jej głos.

-Dobranoc.-mruknęła.-Jak nie śpicie to lepiej mieć się na baczności. Zasnęła...

-Racja. Może przyjdzie.-powiedziała. Astra wróciła na miejsce, po czym zjadła swój kawałek. Znów położyła się na ziemi tym razem opierając głowę o swoją torbę i zamykając oczy. -Jak coś będzie nie tak, dajcie znać.-mruknęła próbując zasnąć.

-Hmm... Czekajcie chwilę.-powiedziała wstając i wychylając się z jaskini.-Jax... Chodź. Już jest upieczony.

-Dziękuję.-powiedziała biorąc jeden z kawałków i uśmiechnęła się ciepło do podróżnika. Usiadła obok.-Smacznego.

-Nie szkodzi. Ale walczysz pewnie dobrze.-odparła z uśmiechem.-Zapewne będziemy mieć jakieś warty nocne więc na pewno się przydasz. -Ale jeśli jesteś chętna do wykonania zadania, to mów po prostu.-powiedziała. -Dastanie. Jak tam dzik?-zapytała.-Jestem głodna... I to bardzo...

-Trzeba było mówić.-powiedziała uśmiechając się do niej.-Oczywiście że możesz się przydać. Tylko na czym się znasz?

-Dziękuję.-powiedziała do Dastana po czym zwróciła się do Jaxa.-Dobrze. "Tylko uważaj żebyś nie rozwalił sobie łba"-pomyślała i zaśmiała się. -Alice? Wszystko w porządku?-zapytała widząc, że się czymś niepokoi.

Astra zdjęła z siebie całe uzbrojenie i położyła się na ziemi. Była tak zatłoczona myślami, że miała dość. -Macie jakiś plan?-zapytała.-A ty Dastanie pomożesz nam?

-Billie...-zaśmiała się Astra gdy razem z Alicją wróciły do jaskini.-Jasne że nie będziecie jeść korzonków. Ja już o to zadbam. Wbiła cztery drągi wokół ogniska i nabiła na nie dzika. Po czym usiadła na kamieniu. -Nie przesadzaj z tym wiankiem.-odparła uśmiechając się. -I od razu uprzedzam pytanie. Nie ja zabiłam dzika.-mruknęła krzyżując ręce na piersi.

-A co? Nie lubisz?-zapytała.- Spokojnie... Jest z innego lasu. A poza tym nie ja go zabiłam. Widziałam jak ktoś strzela w jego stronę, więc tam pobiegłam. Było jednak za późno. Więc go wzięłam.

[ona już wyszła] -Nie uraziłaś mnie.-powiedziała z uśmiechem.-Ymm... Nie wiem. Ale od młodości wmawiano mi, że jestem dzieckiem lasu. O... Poczekaj chwilę... Zaraz wracam. Astra weszła do małej chatki, a gdy wróciła niosła w ręce dużego dzika (już bez futra) i cztery długie drągi. -No... Myślę że się ucieszą.-powiedziała jeszcze bardziej się uśmiechając.

-Walczyłam... Dla mojego ojca, który zginął próbując mnie chronić gdy byłam mała.-powiedziała.

[słodziak :3] Astra otarła łzy. -Nie szkodzi.-odparła na słowa Alicji.-W moim przypadku wygląda to tak, że mało przebywam z ludźmi. Chyba że na wojnie. To co innego.

Astra słysząc to poderwała się na równe nogi. -Nie wiem czy wiesz, ale ja rozmawiam ze zwierzętami. To moi jedyni przyjaciele, od kiedy zmarła moja matka.-krzyknęła na Jaxa a po policzku polały jej się łzy.-Nie zniosę cierpienia żadnego z nich.-mruknęła po czym dodała: -Mam zwierzynę ale z innego miejsca. Idę... I wyszła.

Astra popatrzyła na Dastana takim wzrokiem jakby chciała go porządnie uderzyć. -O nie mój drogi. Nie będziesz tu polował. Nie ma mowy.-powiedziała.-Ale mogę iść do domu i coś przynieść. W sumie to niedaleko.

-Ale czujnym trzeba być.-powiedziała Astra uśmiechając się pod nosem. Teraz odwróciła głowę ku Alicji.-Alicjo. Skoro ci się tak podoba, możesz się nim zaopiekować. Oczywiście jeśli ty i on się na to zgodzicie. Pod warunkiem, że dasz mu wolną wolę. Bo to w końcu dzikie zwierzę. Nagle ogień się rozpalił, Astra wstała i usiadła obok Dastana.

-Zwierzęta tego lasu słuchają się mnie.-powiedziała sucho Astra wchodząc do jaskini.-W każdej chwili mogę je poprosić o pomoc. Więc macie pewność, że one wam nic nie zrobią. Kucnęła na ziemi i rozłożyła gałęzie. Zaczęła uderzać kamieniem o kamień z których tryskały iskry.

10. Dobrze by było zakazać tego kompletnie, bo w końcu są ludzie którzy po czymś takim dostają ataku szału. Sama byłam świadkiem czegoś w stylu "rozwalenie klawiatury" przez głupiego linka. Ale jest też opcja by ostrzegać innych. To czasem nie wiele daje. Na własnym przykładzie mówię, że nie każdy czyta to co się do czegoś takiego podpisuje (coś typu "najpierw działaj, potem pytaj"). Najlepiej zakazać.

Astra chwyciła rękę Dastana i wstała na równe nogi. -Masz rację. Chyba nas wołają.-powiedziała podnosząc wcześniej zebrane gałęzie z ziemi.- Jest już ciemno, a ja jestem zmęczona.

-Racja. Ale nigdy nie wiesz czy można komuś ufać.-odparła.-Dlatego to jest takie trudne...

-Tak... Ale rozumiesz... Brakuje mi kogoś, kto mógłby tu być przy mnie.-westchnęła patrząc Dastanowi w oczy.-Są zwierzęta. Ale to nie to samo co ludzie.

-Tak... Spokojnie...-mruknęła.-Tak pusto... Dla mnie to codzienność. Przyzwyczaiłam się do takiej ciszy. Samotności...