Churchille

-A w ogóle. Jaką pogodę najbardziej lubisz?-Zapytała Harmony, gdy dotarli nad jeziorko. ((Tak. Ale później już nie będzie można))

-Nie jestem pewna, czy powinnam wnikać, co znaczy ,,to'', ale nie będę na wszelki wypadek.-Powiedziała.

-A dlaczego? Sądzę, że taka moc jest fascynująca.

-Bardzo ciekawe. Znam bardzo mało osób z taką mocą. Ja mam moc powietrza.-Powiedziała.

-Och, chętnie tam pójdę. A z innej beczki. Jaką masz moc?-Spytała.

((Tak))

-Fajnie. Gdzie lubisz chodzić?-Zapytała.

((Można powiedzieć, że jest po lekcjach)) Harmony wyszła z klasy i zaczekała na Enigmo. Kiedy już przyszedł, zapytała-Hej, wyjdziemy na miasto?

Harmony weszła do klasy i usiadła w ostatniej ławce. Czekając na początek lekcji chciała wyjąć zeszyt do rysowania.-Musiałam go zostawić. Trudno.-Wyjęła zeszyt od magii.

Zadzwonił dzwonek Harmony pobiegła do klasy zostawiając zeszyt na ziemi.

Harmony obserwowała wszystko dokładnie. Wyjęła z plecaka zeszyt i zaczęła coś rysować.

Przesunęła się trochę w stronę Enigmo i zapytała.-Czytałeś regulamin? Długi jest.

Harmony wyszła i usiadła niedaleko Enigmo nie odzywając się ani słowem.

Wszyscy nauczyciele poprowadzili uczniów na salę gimnastyczną, na apel. Na podest wyszła dyrektorka szkoły i zaczęła mówić.-Drodzy uczniowie! Na początku roku pragnę przedstawić wam reguły naszej szkoły. Wiem, że starsze klasy mogą je znać, ale kilka razy się zdarzyło, że ktoś ich zapomniał, więc powtarzamy to co roku. Zasada pierwsza: Uczniowie mogą spędzać przerwę na lewym i środkowym holu, a także przed szkołą. Zasada druga: Nie można nikomu szkodzić magią. Zasada trzecia: Każdy uczeń jest zobowiązany przestrzegać pełnego regulaminu, który znajduje się w każdym pomieszczeniu. Wszystko jasne?-Dzwonek zadzwonił i uczniowie wyszli na przerwę.

-No więc tak.-Powiedziała i weszła do szkoły.-Tam po prawej są klasy, a po lewej wszystkie inne. Wszystkie inne, to znaczy sala gimnastyczna, stołówka, pokój nauczycielski itp. A tam na wprost są szafki.-Pokazała i poszła w tamtym kierunku.-Każdy uczeń ma swoją.-Nagle zadzwonił dzwonek.-Jak widać musimy się tu pożegnać.-Wzięła plecak i poszła w kierunku sali klasy szóstej.

-No dobrze. Oprowadzić Cię po szkole?-Zapytała.

-Spokojnie, naprawdę nic Ci nie zrobię. Chodzę tu od sześciu lat, pokazać Ci, gdzie co jest? I mam jedno, malutkie pytanie. Dlaczego tak się mnie boisz?

-Nie bój się, nic Ci nie zrobię.-Powiedziała z przyjaznym uśmiechem na ustach.

((Tak)) -Przestraszyłam Cię? Nie chciałam. Ja jestem Harmony. Do której klasy chodzisz?-Zapytała.

Harmony rozejrzała się i zobaczyła chłopaka, na oko 11-letniego, który stał pod ścianą. Podeszła do niego i zagadała.-No cześć, jak masz na imię?-Zapytała.

((Jednak nie trzeba czekać, aż zostanie się wpisanym. Zaczynajmy!))

To gładki boczek.

Mówisz do siebie.