Sowenia

Problem z królikiem rozwiązał się. Póki było wystarczająco ciepło to sobie po balkonie hasał całą dobę, a potem jak wrócił do domu to sam z siebie przestał w nocy hałasować. Także chociaż tyle. Czasami wstaję bardzo wcześniej. 7:00 na przykład. I rzeczywiście nie czuję się wtedy śpiąca i zamulona, ale prędzej czy później dopada mnie to otępienie, które teraz czuję niemal bez przerwy. Ale w sumie co mi szkodzi. Spróbuję.

Jak czuje się magik po utracie pracy? Rozczarowany.

O ile to jest ta Emily to ona miła była i w ogóle taka fajna. Pasuje mi do Hufflepuffu

Ej, teraz sobie przypomniałam, że ja przecież grafikiem jestem

No z nas tutaj obecnych to BiP najbardziej dostał w kość

Do tej pory uważałam, że dobrze, że nie nalicza postów w offtopie. Ale...no do tej pory. Tera to bym chciała Nie no, żartuję. Chcę odzyskać swoją liczbę postów, ale nie kosztem spamu. Niech te posty mają chociaż minimalny sens.

Reputacja to w sumie pół biedy. Mili użytkownicy forume pomogą ją odzyskać. Gorzej z postami. No bo mimo wszystko nie zamierzam wbijać do wątków i spamować byle czym żeby tylko te ~4000 postów nabić

Teraz już 7. Pomagacie dobić moje 1400?

Byłoby super. Nawet gdyby trza było zaokrąglić w dół to 1400 repek wygląda znacznie lepiej niż 2

Przenieś pliki do załą wtf

Tak na poważnie to chyba nigdy się tu nie żaliłam. I szczerze to nie sądziłam, że poczuję potrzebę by się swoimi smutkami dzielić na publicznym forum. Więc czuję się dziwnie. Trwa to już dobrych kilka miesięcy, bo zaczęło się gdzieś tak pod koniec maja i od tego czasu stopniowo nasila. Najpierw było to okropne zmęczenie wszystkim. Szkołą, udzielaniem się na forum, zajmowaniem zwierzakami, rysowaniem...wszystkim. W nocy nie mogłam się wyspać. Królik dobijał bo gryzł klatkę i nic nie mogłam na to poradzić, a spać przy tym nie potrafię. Przekładało się to na zaniedbywanie studiów. Studia też zaczęły mnie męczyć. Wpakowali mnie w specjalizację, której nie chciałam i wiele przedmiotów było z nią związanych. Zaczęłam się tam czuć źle. Wakacje jak nigdy prawie całe przesiedziałam dosłownie nic nie robiąc. Pod koniec na moment nieco się polepszyło gdy uznałam, że muszę zmienić kierunek studiów. Zrobiłam to, pochodziłam miesiąc i...nagle stało się to. Apogeum beznadziejności. Obecnie czuję się tak jakbym miała dość życia, ale zarazem wcale o tym nie myślę. Nie mam sił na naukę. Ciągle jestem zestresowana. Ciągle jestem smutna, no, prawie ciągle. Nic mi się nie chce. Prawie całe dnie śpię, a rano nie chcę wstawać więc śpię dalej. W domu już prawie się nie odzywam. Boję się...nawet nie wiem czego. Każdej nocy przed zaśnięciem chce mi się płakać. Do tego rodzice dają w kość, ciągle na mnie narzekając i trując dupę jak to rodzice. Zaczęłam się do nich wrogo odnosić. Nie wiem co robić...

Przeczuwam czarny scenariusz, ale żywię jeszcze nadzieję... Czy te "zniknięte" konta zostaną odzyskane? Cholernie szkoda mi starego konta gdzie była data odkąd jestem na forum oraz reputacja i liczba postów, które jednak pokazywały mniej więcej w jaki sposób udzielam się na forum. Czy aktywnie, czy moje posty się ludziom podobały. Pracowałam na to kilka lat, a teraz tego nie ma i przyznam szczerze, że ciężko mi to ścierpieć ;__;

A ja wam powiem, że to fałsz. Nie jest białe ^^

Też bym chciała się znaleźć na tej liście.

Moim zdaniem Bronym jest ta osoba, która ma bzika na punkcie kucykowego stuffu. Nie musi to być serial, wystarczy właśnie twórczość fanów. Oczywiście uważam, że należy się z serialem zapoznać, niekoniecznie oglądając całość, ale chociaż kilka odcinków by wiedzieć co i jak. Za to osoby, które już się kucami nie interesują, serialu nie oglądają, fanficków nie czytają, a i za grafikami jakoś specjalnie się nie oglądają, ale nadal gadają z ludźmi z fandomu moim zdaniem Bronymi nie są, a po prostu dalej Bronych lubią.

Do pomocy babci to typuję @Airlick A bo czemu nie?

@Ziemowit No w sumie pasuje. Strącanie jabłek zap to poważne zajęcie, godne opiekuna działu AJ

Jeśli nie zapomnę to dam znać. Ja osobiście zombie nie lubię

Wzięłam się za książkę, którą kupiłam jakieś półtora roku temu "Światło, które zabija" Meistera. Przeczytałam dopiero jakieś 50 stron więc wiele o tej książce powiedzieć nie mogę. Na razie wygląda to jak jakaś powieść akcji z tajemniczą bronią, ale kilka razy padło słowo duch więc może to jednak horror jest.

Mi się najbardziej Noche podoba

Właśnie włączyłam Battle.neta. Pobiera się aktualizacja do Overwatcha, mam nadzieję, że to Sombra ^^

Większości też im nie mówię. Jedynie to, co wiem, że przełkną, albo po prostu jak wymuszą ode mnie rozmowę bo niestety bywa i tak, że jak odmawiam rozmowy z nimi to zaczynają się drzeć

Tu masz rację @FrozenTear7 Zdaję sobie sprawę, że jak ktoś jest słabszy to się może załamać i zniechęcić przez taki brak wiary ze strony innych, ale w moim wypadku to działa raczej odwrotnie. Odkąd pamiętam mam tak, że jak wpadnę na jakiś pomysł, który bardzo chcę spełnić, ale słyszę od rodziców same "nie" czy "ale ty głupia jesteś" to tylko jeszcze bardziej chcę to zrobić by pokazać im, że nie mają racji. I tak jest też teraz. Osiągnę swoje cele, spełnię marzenia i jeszcze zobaczą!