wiej007

Niestety... gdyby była piąta kość miałaby małego strita ale to i tak za mało by pokonać karetę. Po chwili zabrałem kości.

-Niestety Rainbow...ja wygrałem tą partię. Mówiłem... Niewielu pokonało Łupieżcę. Przykro mi.

-Wygląda na to że nie mamy wyboru... chodź Arrow. -powiedziałam idąc za Luną.

Uśmiechnąłem się sam do siebie... czułem że wygraną mam w kieszeni. Teraz Rainbow musiałaby wyrzucić wyższą karetę by wygrać. Czekałem na jej ruch.

-Udało mu się opętać na chwilę naszą informatorkę dzięki czemu udało mu się uciec z więzienia, zabił jednego z nas by wskrzesić/uwolnić swoją towarzyszkę. Moim zdaniem jego moc jest porównywalna do Elementów Harmonii... albo nawet silniejsza...

-No dobrze... Łowcy to oddział złożony z 3 kucyków którzy służą Veritasowi Dark... alicornowi z dawnych czasów. Veritas posiada brata zwanego Ignis... uwięził go, samemu się przy tym kryjąc. Niestety teraz został uwolniony a Veritas zniknął. Ignis to niszczyciel... żywy ogień. Przed tym chcemy was ostrzec.

Sięgnąłem po kości... w pełnym skupieniu rzuciłem nimi... nie wiedziałem co może się stać... wiedziałem że teraz albo przegram albo wygram.

Wiej ponownie wytworzył huragan który leciał na próżnie by ta przestała istnieć. Po chwili zaczął się kręcić i sam zmienił się w tornado które wędrowało po arenie miotając mniejszymi tornadami.

Wiej zagwizdał a ptaki które były na krawędziach areny szybko do niego podleciały i uniosły go.

-Powietrze moim przyjaciel... oraz wszystko co w nim szybuje. Ale teraz pokaże ci coś co powstaje w powietrzu.

Po wylądowaniu w bezpiecznym miejscu ptaki ponownie uciekły a Wiej wyzwolił błyskawice.

-Nie żebym był zły ale uważaj jak rzucasz kości... gdyby chociaż jedna z nich się zgubiła dostałbym chyba załamania nerwowego. -powiedziałem lekko rzucając kości.

Wiej robiąc obroty unikał kul...

-Wiatru nie ujarzmisz... możesz mu jedynie ustąpić lub mu się poddać. - po chwili stuknął w kopytka, jego róg się zaświecił i powstał wielki huragan który leciał wprost na śmierć.

-Kurcze...-powiedziałem szybko się schylając w celu znalezienia kości, nigdy nie lubiłem kiedy chociaż jedna jest gdzieś indziej. Nie martwiłem się co na niej wypadło ze względu na to że ja miałem karetę... nawet gdyby wypadła czwórka to i tak byłaby to jedynie trójka.

-Nie martw się... może kolejna runda będzie lepsza... ale teraz, twój rzut. -Powiedziałem z uśmiechem.

-Wiele rzeczy widziałem... ciemność też...- Wiej się niczym piasek i pojawia sie w innym miejscu, po krótkim czarowaniu wokół niego zebrało się kilka żywiołów powietrza- BIERZCIE GO CHŁOPCY!

-To będzie przyjemność... -mówi z uśmiechem, pod jego nogami wydobywa się tornado które go oddala od przeciwnika po czym z tornada na którym teraz jest wychodzi kilkanaście mniejszych tornad które lecą na przeciwnika.

Na drugim końcu areny pojawia się małe tornado które robi mały zamęt lecz po chwili tornado znika a w jego miejscu pojawia się młody śmiałek w szarym płaszczu. Na głowię ma coś w rodzaju korony z piór. Podchodzi na środek areny za pomocą kilku kolejnych tornad. Kiedy stoi spod jego płaszcza wylatuje masa ptaków różnego gatunku które siadają na końcach areny i przyglądają się swojemu panu. Uśmiechnął się trochę szaleńczo.

-Ja czekam już tylko na sygnał...

Westchnęłam z zdjęłam niewidzialność  z Arrowa.

-Oto moje odpowiedzi: Przyszliśmy cię ostrzec. Sami tu weszliśmy przez kanały... To Arrow mój przyjaciel a jesteśmy Łowcami. Czy teraz mnie wysłuchasz?- powiedziałam ze spokojem.

-Ech... zgoda... tylko proszę cię... zanim cokolwiek zrobisz, błagam cię wysłuchaj co mam ci do powiedzenia.- zdjęłam z siebie niewidzialność ale z Arrowa już nie, wołałam mieć ubezpieczenie, wyszłam na środek komnaty.

-Zgoda...- po chwili zaczęłam rzucać czar.

-Oh... trójka... tą runę wygrałaś.- powiedziałem biorąc kości po czym nimi rzuciłem.

-Domyślam się, ale przynajmniej trudniejsza część za nami. Co powiesz na to by poskracać się po zamku by odnaleźć Księżniczkę Lunę?

Pomogłam wstać Arrow'owi po czym zaczęłam ostrożnie chodzić po komnacie

-Wygląda na to że nam się udało Arrow.

Lekko się zaśmiałam

-A gdzie się tak śpieszysz?- powiedziałam żartobliwie podając przyjacielowi kopytko by pomóc mu wstać. Przy okazji się rozglądałam.

Dwie pary... nawet dobrze.

-Teraz twoja kolej- powiedziałem z uśmiechem, wręczając jej kości.

-Też tak sądzę... -powiedziałam zamykając magią drzwi.

Postanowiłam za pomocą magii rozświetlić to miejsce chociaż miałam złe przeczucia.