Przeszukaj forum
Pokazywanie wyników dla tagów 'śmiech'.
Znaleziono 3 wyniki
-
W temacie tym, możemy polecać (lub nie) gry, które z założenia mają nas rozbawić, są tak fatalne, że aż śmieszne czy pełne absurdalnych odniesień i "easter eggów". Jeśli są darmowe, zamieszczajcie linki do pobrania. Znam kilka tytułów, ale ten, który kupiłem na trwającej jeszcze przecenie pobił wszystkie. Mowa o Deadpool. Wyobraźcie sobie Spidermana, który ma na wszystko "wygwizdane". Co więcej, bohater wie, że "występuje" w grze. Bardzo często w tle słychać głos "reżysera kina akcji", z którym spiera się nasz "heros". Czwarta ściana jest łamana non stop, a teksty "mściciela" rozkładają na łopatki. Niestety, gra ma poważne problemy "natury technicznej". System walki jest bardzo dobry, ale sterowanie woła o pomstę do nieba. Czy autorzy widzieli kiedykolwiek klawiaturę? Mimo to - polecam. Warto się pośmiać, żeby zagrać... To znaczy odwrotnie Napisałbym jeszcze o Goat Simulator, ale zostawię to innym.
-
Śmieszna strzelanka - Saints Row. To też, ale jest jeszcze bardziej porąbana. O ile SR3 wyśmiewa "gangsta stajl" i GTA, czórka... jak zagram to dopiszę, to MH nabija się z całej branży - "nowej generacji" gier (i nie tylko). Fabuła? Matt Hazard, super bohater gier od czasów 8 bitowych (Contra), przez kultowe FPSy (Duke Nukem 3D) aż do współczesnych (Bioshock) zostaje zesłany na dno przez porażkę jaką były wyścigi kartów. Postanawia wrócić. "It's Hazard Time"!!! - reakcja pewnej postaci Na swojej drodze spotyka kobietę - niebieski hologram (Halo? Halo? Kojarzycie coś?), która mówi że jego save'y zostały wykasowane, a ktoś majstruje przy poziomach. I tu się zaczyna cyrk. Misja 1. Z jakiegoś niewytłumaczalnego powodu zaczynamy w chińskiej dzielnicy. Po ścianie tekstu, której raczej nikt nie zdąży przeczytać, Corta... ekhm "Babe" skraca ją do "Kill everything that moves". W samouczku Matt stwierdza, że po 20 latach pracy w zawodzie uczą go jak strzelać W połowie misji następuje gwałtowna zmiana klimatu. Trafiamy do świata westernu, po chwili chłodni, baru ze striptizem, rosyjskiego laboratorium z filmu Golden Eye. Przeciwnicy nie znikają do swoich światów. Ramię w ramię walczą ochroniarze klubu, rewolwerowcy, kucharze... mało? W budynku pada śnieg. A biegnąc od osłony do osłony Matt krzyczy "don't shoot, don't shoot!" (lub do gracza - "Tu się umiera, zrób coś!") Sama gra, od strony technicznej nie powala, ale w małych dawkach rozbraja i sprawia, że przepona ma co robić. O ile jesteście graczami. Coś dla fanów jRPG (lekki spoiler]
-
Wiem że zaczęłam tworząc dwa naprawdę kiepskei OC, ale postanowiłam pokazać że nie jestem w tym aż tak beznadziejna jak się wydaje. Stworzyłam więc jeszcze jednego kucyka nad którym naprawdę się postarałam. Imię: Freya Wiek: 16 Rasa: jednorożec Płeć: klacz Rodzina: Matka: Różowy pegaz z ciemno-fioletową grzywą. Ojciec: Fioletowy pegaz z jasno-fioletową grzywą. O kucyku :Freya(czyt.Freja) mieszka z rodzicami w Manehatten. Często denerwuje się że nie może swobodnie latać po mieście. Nie znosi gdy ktoś jej rozkazuje. Jest kucykiem miłym ale dość nerwowym, wkurza się za każdym razem gdy coś jej nie wychodzi. Historia: Kiedy Freya była mała, mieszkała z rodziną w Cloudsdale. Uwielbiała patrzeć jak inne pegazy szybują po niebie, ale sama bardzo bała się latać i nie wierzyła że może jej się to udać. Rodzice zawsze zachęcali ją do nauki latania, mimo wszystko odmawiała. Pewnego dnia gdy bawiła się poza domem, zauważyła że kilka starszych od niej kucyków śmieje się z małego pegaza któremu nie udał się lot. Postanowiła stanąć w jego obronie, ale nic to nie dało. Starsze pegazy powiedziały że przestaną go wyśmiewać jeżeli tylko udowodni im że potrafi dobrze latać. Freya uznała że mu w tym pomorze, bo choć sama nie latało to czytała mnóstwo instruktarzy. Udało jej się, nauczyła go bardzo dobrze latać. Ale kiedy postanowili już zaprezentować śmiejącym się z niego pegazom jak wspaniale lata, stchórzył. Powiedział że nie da rady lecieć jeśli Freya też nie spróbuje. Nie była przekonana do tego pomysłu, ale w końcu wzięła się w garść i spróbowała. Jak się okazało nie było tak strasznie jak jej się wydawało. Choć pierwszy raz wzbiła się w powietrze, to wyglądała jak zawodowa lotniczka. Tego też dnia przestano się śmieć z jej nowego przyjaciela a na jej boku pojawił się znaczek przedstawiający skrzydło. Niestety nie mogła cieszyć się długo nową umiejętnością, gdyż razem z rodzicami przeprowadziła się do Manehattenu, gdzie jej ojciec dostał lepszą posadę.
