Moje prace

[MagiMemNon]

Postanowiłem coś narysować z nudów. Taką oto Lunałke na księżycu. Rysunek wykonany w programie ibisPaint X.

 

Spoiler

 

Edytowano Listopad 22, 2018 przez MagiMemNon

[Dzidek Chan]

Na ogonie i grzywie "Lunałki" nie potrzebnie zrobiłeś te efekty świetlne, wydaję mi się, że bez nich byłaby lepiej wyeksponowana

Jak rysujesz takie kształty jak ten księżyc to staraj się, żeby linia była ciągła, bo taka przerywana jest nie estetyczna i wygląda kanciasto,

to samo się tyczy pyszczka, który jest dziwnie zniekształcony

No i odrobina szarych rumieńców księżycowi nie zaszkodzi

 

Poza tym, jest nieźle

Aura księżyca wyszła kozacko

Czekam z niecierpliwością na następne prace

[MagiMemNon]

Oto moja druga praca.

 

Spoiler

 

Edytowano Październik 16, 2018 przez Cahan

[Syrth]

Wow. Znacząca poprawa. To z jednego roku są prace?

Masz może jakąś stronkę gdzie je wstawiasz?

[MagiMemNon]

Wstawiam na aplikacji Equestria. Oraz Dewiantarcie.

[Syrth]

Podałabyś swoje dA?  

[Victoria Luna]

22 minuty temu, PervKapitan napisał:

Podałabyś swoje dA?  

Podpinam się.

 

Używasz przypadkiem MS Painta i GIMPa?

[MagiMemNon]

Mój deviantart link: https://www.deviantart.com/magimemnon

Choć dopiero dzisiaj założyłem więc nie ma tam za dużo. 

Korzystam z programu ibispaint rysuję na tablecie.

Czasem też tradycyjnie na kartonie.

Edytowano Październik 15, 2018 przez MagiMemNon

[MagiMemNon]

Narysowałem jeszcze 2 prace nawiązujące do wydarzeń ze Wzgórza Ognia eventu Samhain którego jestem czynnym uczestnikiem nie wiem który wyszedł lepiej. Gdy dodałem je na aplikacji Equestria zostały zablokowane ponieważ były nieodpowiednie i sprzeczne z tą społecznością.

 

Spoiler

 

 

 

Spoiler

 

Edytowano Październik 16, 2018 przez Cahan

[Victoria Luna]

Przyznam szczerze, nieźle się zapowiadasz

Prace są dobre- anatomia ciała w miarę zachowana, lecz nie bez niewielkich zgrzytów, cienie na tym etapie nie są potrzebne, jednak miło, że dodałeś delikatne światło ognia... Jedyne co rzuca się znacząco w oczy (według mnie) to mimika kucyków w drugim rysunku. Uważam, że powinno być tam nieco więcej emocji...

Edytowano Październik 16, 2018 przez Victoria Luna

[MagiMemNon]

Kolejny rysunek tym razem Discord. 

Edytowano Październik 21, 2018 przez PervKapitan
schowanie w spoiler

[Dzidek Chan]

Mi się na przykład w opór podoba twoje cieniowanie

Pomimo niedoskonałości w samym rysunku, postać wygląda wypukle i przez to cała praca prezentuję się o wiele lepiej

Chociaż polecam spróbować sobie wyobrazić (a nawet narysować podczas szkicowania), że w którymś miejscu jest żarówka/punkt świetlny i względem niego staraj się rysować cienie, bo w twojej pracy są one pod różnymi kątami... i jakoś tak dziwnie

Mogłeś je też umieścić na tronie, bo bez nich wygląda on nienaturalnie.

Co do reszty, to te linie nie dadzą mi spokoju

Kanciasto no... Ciągłe linie o wiele polepszyły by całokształt

W pracy z Luną gitarzystką wyszły nieźle i o wiele przyjemniej się na to patrzy.

 

 

 

[Victoria Luna]

Dnia 17.10.2018 o 19:33, Dzidek Chan napisał:

Chociaż polecam spróbować sobie wyobrazić (a nawet narysować podczas szkicowania), że w którymś miejscu jest żarówka/punkt świetlny i względem niego staraj się rysować cienie, bo w twojej pracy są one pod różnymi kątami... i jakoś tak dziwnie

Podpinam się. Światło odgrywa wielką rolę w rysunku, jeśli używamy cieniowania. Jeśli będą bez ładu i składu, cóż... mózg nam zwariuje

Co do samego rysunku... Niestety, nie obyło się bez rażących błędów. Jeden z nich- kielich. Kielichy powinno się trzymać za szyjkę a jeśli już- jak w tym przypadku -między palcami powinna być owa szyjka, tak, że palce dotykają główki (nie wiem jak inaczej to nazwać).

Kolejna rzecz- nogi. Wyglądają nieco nienaturalnie. Uważam też, że powinieneś delikatnie przesunąć nogę konia, tak by kostka w nodze jaszczurki była zgięta.

Ogon również jest nieco dziwny ale tutaj jest lepiej.

Głowa jest nieco zbyt przesunięta w bok, przez co ma się wrażenie, że Discord ma chory kręgosłup na odcinku szyjnym...

Myślę też, że jest nieco za wcześnie na perspektywę...

 

A i  jeszcze jedna sprawa. @MagiMemNon - jeśli wrzucasz obrazki, chowaj je do spoilerów. Inaczej przysparzasz moderatorom dodatkowej roboty...

Edytowano Październik 19, 2018 przez Victoria Luna

[MagiMemNon]

A tym razem rodzinne zdjęcie Brown Galiona z jego rodziną. Jest to stare zdjęcie ponieważ, jego żona zmarła, syna zamordowali Zebricańscy korsarze a córka jest już dorosła.

Edytowano Październik 21, 2018 przez PervKapitan
schowanie w spoiler

[MagiMemNon]

 

Spoiler

Dawno nic już tutaj nie wrzucałem, powyższe prace nie były zbyt dobre, nie jestem z nich zadowolony. Ale mam nauczkę na przyszłość. Prezentuję wam dziś, moją ockę Hedvig Kaldvind.

 

[Invali]

Matko boska jaki progress. To się chwali, rysunek jest piękny w porównaniu do twoich starych. Ludzie się nie mylili mówiąc że zapowiadasz się dobrze 

Cienie ma grzywnie nadal wyglądają kanciasto, ale cialo bez zarzutów jak dla mnie. Dobrze by też wyglądały lekkie "faldki" na ubraniu, byłoby to bardziej naturalne. 

Czekam na twoje następne pracę, bo Rysujesz bardzo ładnie. 

[Starlight Sparkle]

No ładnie... aryjska klacz  Bardzo ładny postęp i fajnie narysowany kucyk 

[MagiMemNon]

 

Spoiler

A tutaj mam trochę starszy arcik Cesarza Gallusa von Griffonstone, Ma to coś wspólnego z moim opowiadaniem na Samhainowy konkurs, choć pisarz ze mnie nie najlepszy.

[Invali]

Nieźle! Przydałoby się jednak trochę cieni i chmurek w tle 

[MagiMemNon]

Spoiler

 

 

W dawnych czasach, gdy pamięć o wygnaniu Luny była jeszcze świeża. Na kontynencie Alibernachi sąsiedzie Equestrii istniało królestwo Lusitarii władane przez  Lusianę De Lusitari nastoletnią księżniczkę, która za nic miała swoich poddanych. Władała królestwem za pomocą twardego kopyta aż do czasu....

 

To dopiero początek będę się starał publikować.

Edytowano Kwiecień 13, 2019 przez MagiMemNon

[Syrth]

Bardzo fajna kreska. Fajnie oddane emocje na pyszczkach kucyków.

Pierwsze dwie postacie już wydają się być mocno do lubienia
Jedyne do czego bym mogła się przyczepić to do czcionki napisów i do tego, że brakuje wielu przecinków.

Czekam na więcej, zobaczymy, czy wciągnie  

[MagiMemNon]

 

Spoiler

Księżniczka Lusiana De Lusitari główna bohaterka prowadzonego przeze mnie komiksu. Jest trzynastoletnią księżniczką niewielkiego państewka o nazwie Lusitaria graniczącego z Królestwem Camargonii oraz Księstwem Chevalii. Córka króla Altèra II, po którego śmierci objęła tron. Jest niezwykle samolubna, Lusiana jest egoistyczną oraz niezwykle upartą klaczką. Wydaje się być niedojrzała jak na swój wiek, często zachowuje się jak rozpieszczone dziecko. Uwielbia śpiewać, urządzać przyjęcia, grać w przeróżne gry i zabawy jak łapanie motylków czy chowanego, jej ulubionym kolorem jest żółty. Przepada za ciastem truskawkowo-czekoladowym i wręcz nie cierpi jabłek. Księżniczka ma kilka codziennych rytuałów takich jak, szczotkowanie swoich pięknych długich loków koniecznie dwa razy dziennie, za każdym razem po jedną minutę, popołudniowe herbatki oraz wysłuchanie opowieści na dobranoc bez której nie zmruży oka. Lusiana nie rozumie potrzeb swoich poddanych, woli spędzać czas na zabawie. Jednym z jej lęków jest strach przed burzą, burzowe dni lub noce zazwyczaj spędza w łóżku, podczas gdy jeden ze sług nieustannie czuwa przy niej ściskając jej kopytko.

[MagiMemNon]

 

Spoiler

Mercus po przegranym zakładzie z Mary.Mercus i Mary Bezelaus. 

Mercus z odsłoniętym Piętnem Śmierci i Mary w swojej prawdziwej postaci.

 

 

 

 

Mercus i Mary Bezelaus dwójka niezwykłych bohaterów, ich historia zaczęła się dwadzieścia lat temu, kiedy to wraz z rodziną spędzali wakacje w letniej rezydencji na obrzeżach stolicy. Mercus jako pierworodny syn, od najmłodszych lat był przygotowywany do przejęcia roli głowy rodu Bezelaus. Młody ogier całymi dniami przesiadywał w olbrzymiej bibliotece, czytając zakurzone księgi gromadzone latami przez  rodzinę. Jednakże nic nie uszczęśliwiało go bardziej niż spędzanie czasu na zabawie z bratem Septonem oraz ukochaną siostrzyczką Mary. Miło we troje spędzali czas na niekończących się zabawach, doprowadzając służbę na skraj wyczerpania nerwowego. Jakże piękny jest świat widziany oczami wyobraźni dziecka. Dla trójki rodzeństwa nie ma rzeczy niemożliwych, rozkoszne małe lenie. Lecz los nie jest sprawiedliwy nieprawdaż? Nawet w takiej spokojnej okolicy znajdą się zawistnicy, którzy za życiowe niepowodzenie są w stanie oskarżyć innych. Niczym ostatni tchórze pod osłoną nocy zaprószyli ogień chcąc puścić z dymem całą posiadłość. Niczego nie spodziewające się rodzeństwo, smacznie spało, pozostawione na pastwę niszczycielskiego żywiołu, powolnie trawiącego drewnianą konstrukcję. Kiedy młody Mercus zdał sobie sprawę z grożącego wszystkim niebezpieczeństwa, było już za późno. Szkarłatne płomienie w zastraszającym tempie pochłaniały kolejne pomieszczenia domostwa. Za późno by ratować rodziców południowy korytarz stanął w płomieniach. Mersus podając wełnianą chustę  młodszemu bratu Septonowi, nakazał jak najszybciej opuścić budynek, sam ruszył na pomoc Mary. Od jej pokoju dzieliła go niebezpieczna przeprawa przez niewielki korytarz spowity dymem, i płomieniami. Jeszcze kilka kroków dzieli go od celu. Z wielką siłą pchnął drzwi prowadzące do pokoju siostry, ujrzał tam leżącą na podłodze, nieprzytomną Mary. Nie myśląc dłużej, unikając niszczycielskich płomieni oraz kłębów siwego dymu, na własnym grzbiecie wyniósł małą siostrzyczkę na zewnątrz. Czekał tam na niego młodszy brat Septon. Zmęczony Mercus delikatnie położył Mary na ziemi. Siostrzyczka z całych sił ściskając ulubioną przytulankę-jednorożca, w ramionach brata wyzionęła ducha. Nic nie mógł zrobić… nieprawda! jest jeden sposób, Mercus czytał o tym w jednej księdze z działu ksiąg zakazanych, Nekromancja okrutna, plugawa gałąź magii. Zbyt młody, zbyt głupi, aby pojąć niebezpieczeństwa płynące z jej użytkowania. Młody ogier powoli oraz dokładnie nakreślił na ziemi krąg, głośno i wyraźnie wypowiadając zapamiętaną formułę. Wyrwał niewinną duszyczkę Mary z okrutnych szponów Boga Śmierci, w zamian oddając prawe oko. Mercus był strasznie naiwny, jeśli myślał że to wystarczy by zaspokoić samą Śmierć, która postanowiła nieco z niego zakpić, umieszczając duszyczkę siostrzyczki w jej ulubionej przytulance, a w pustym oczodole Mercusa Piętno Śmierci, tworząc niewidzialną nić łączącą ich dusze. Nic nie jest w stanie rozerwać tego połączenia, wedle życzenia Mary wróciła z zaświatów, lecz Mercus płaci za to wysoką cenę, aby utrzymać duszę siostrzyczki na tym świecie musi z każdym dniem stawiać czoła ogarniającemu go szaleństwu. Piętno Śmierci, które ukrył pod grzywą, sprawia że wraz z każdym dniem Mercus dziecinnieje, zachowując wiecznie młody wygląd. Według najwybitniejszych królewskich medyków, ogierowi pozostały tylko dwa lata aby pożegnać się z tym światem. Oczywiście w każdej chwili może przerwać nadchodzący koniec, wystarczy tylko, że da Mary odejść, zaprzestanie wewnętrznej walki. Nigdy tego nie zrobi, nie da odejść ukochanej młodszej siostrzyczce, tym samym podpisując wyrok śmierci.

 

 

 

Mercus wydaje się być beztroskim i zawsze uśmiechniętym ogierem, którym rzadko zachowuje się poważnie. Ma słabość do wszelkiego rodzaju ciast oraz słodyczy. Uwielbia droczyć się z siostrą Mary. Niektórzy przedstawiciele klas wyższych mają go za zwykłego, niegroźnego szaleńca. Przez księżniczkę Lusiane został nazwany błaznem. Jednak to wszystko tylko pozory, wewnątrz Mercus jest genialnym strategiem, manipulatorem oraz utalentowanym czarodziejem, specjalizującym się w dziedzinie magii runicznej. Stoi na czele elitarnej organizacji zajmującej się wszelkiego rodzaju problemami natury magicznej o nazwie Biała Róża. Piastuje urząd szefa wywiadu Królestwa Lusitarii, oraz posiada tytuł Lorda Protektora. Jest jednym z najlepszych szermierzy Królestwa. Zadurzony w klaczy imieniem Lotta Guerrieri.

 

Mary kapłani Solarchatu powiadają że każdy kucyk posiada duszę, lecz niewiele jest osób na tym świecie mogących na własne oczy zobaczyć jej blask. Dusza Mary lśni niczym płomienie tysiąca świec, nie jest to jednak naturalny blask, jest to blask kogoś kto został siłą wyrwany ze szponów Śmierci. Posiada ona potężną moc w niewłaściwych kopytkach mogącą wyrządzić straszliwe szkody. Potworna niszczycielska siła uwięziona w pluszowym ciele, tylko czeka aby znaleźć wyjście. Jednakże dzięki staraniom Mercusa nie może dojść do szkody. Mary pod wpływem ogromnej mocy, przy pomocy Piętna śmierci może opuścić swoje “pluszowe więzienie” przybierając swoją fizyczną postać. Nie jest to jednak długotrwałe. Czasem się zastanawiam kto tak naprawdę kogo chroni. Prawdą jest że dni które Mercus spędził wraz z Mary dodają mu sił, sił do dalszej walki. Tylko dzięki jej wsparciu nie popadł w szaleństwo.

Dzięki tej niewielkiej uwielbiającej urocze rzeczy, czasem nieznośnej, wiecznie uśmiechniętej istotce ma jeszcze chęci oraz siły by żyć, Brat oraz siostra najlepsi partnerzy podczas okrutnej podróży przez życie, pierwsza linia obrony przed nadchodzącą katastrofą. Razem zdolni do wielkich czynów.

[MagiMemNon]

 

Spoiler

Strasznie wolno mi to idzie. Postaram się odrobinę szybciej publikować.

[MagiMemNon]

Spoiler

Sugar Cube Cukrowa Wiedźma.