Starlight Sparkle

Z tego powodu, że jest tak niesamowicie rozdmuchana i napompowana to również mam takie przeczucia. Najgorzej jak pójdą w złą stronę i postanowią zrobić jakiś eksperyment z otwartym multi czy coś... według mnie to ją zabije.

Ojj to kiepska wiadomość, ale jeśli to ma być hit i będzie, to jak dla mnie mogą przesuwać i z 10 razy byle tylko dopracowali to na ostatni guzik.

Hahaha Tak Posiadasz Zgrzewarkę próżniową?

Dość często Czy uważasz, że klimat na ziemi się zmienia i niedługo będzie bardzo źle z pogodą?

"Eto"

025aki 025aki

margony doran

025aki jovalic

pridark 025aki docwario creeate97

Również jestem za jedynką... wygląda naprawdę ciekawie.

K2 Zgodnie z zapowiedzą, dziś opisze kolejną grę planszową, a będzie to gra pod tytułem “K2”. Gra opowiada o wyprawie na szczyt góry, w której trakcie gracze muszą zadbać o to, by dojść jak najwyżej i jeszcze do tego by przynajmniej jeden członek ich zespołu wyszedł cało z wyprawy. Podróż rozpoczynamy na samym dole planszy, gdzie nie mamy praktycznie żadnych problemów. Jednak wraz z wchodzeniem na kolejne wysokości okazuje się, że każdy kolejny ruch kosztuje nas tlen, a gdy ten się skończy, to automatycznie tracimy danego członka wyprawy, a po śmierci ostatniego przegrywamy rozgrywkę. Tlen ubywa nam na dwa sposoby. Pierwszy to już wspomniane przeze mnie wcześniej przemieszczanie się, ale jest jeszcze możliwość, że tlen zniknie wraz z początkiem kolejnej rundy, gdyż na zakończenie każdej rundy losuje się wydarzenie. Gracze mogą regenerować tlen, zakładając w trakcie podróży obozy, w których jeśli ich pionek zakończy swój ruch, to nie traci tlenu. Gracze również mogą swoimi pionkami blokować pionki przeciwnika, bowiem różne pola mają różną pojemność, jeśli chodzi o himalaistów. I tak jeśli ktoś zdoła dotrzeć na sam szczyt, ale zablokujemy mu drogę powrotną, a nie ma obozu nigdzie w zasięgu, to tym samym eliminujemy konkretnego gracza, co powoduje stratę przez niego punktów. Gra jest bardzo prosta i przyjemna. W sam raz na rozgrywki rodzinne lub lekkie spotkania w gronie znajomych albo jako szybka partia przed właściwą grą, która nie może się odbyć, gdyż czekamy na ostatniego gracza. Akurat za tą grą nie bardzo przepadam z uwagi na jej bardzo prostą mechanikę i na dłuższą metę nudnawą rozgrywkę, ale jest to tylko i wyłącznie moja opinia i są osoby, którym gra naprawdę przypadła do gustu.

Ostatnie dwa dni obfitowały w gry planszowe więc i jest troszkę materiału do opisania tutaj. Podzielę to jednak na trzy części, by nie wrzucać wszystkiego naraz. Więc tak.. Na pierwszy ogień pójdzie… - A może to? W sumie, dlaczego nie… dzięki Starlight! Fief Fief to gra tocząca się w średniowieczu dokładnie w średniowiecznej Francji… lub w Anglii zależnie od posiadanej wersji. Wersje nieznacznie różnią się od siebie zasadami, ale główna rozgrywka pozostaje taka sama. W trakcie rozgrywki kierujemy poczynaniami własnego rodu, który składa się z 6 postaci, które losujemy z odpowiedniej talii kart. Na początku na mapie stawiamy jeden własny zamek, który jest siedzibą naszego rodu, a także pierwszą postać i towarzyszące jej jednostki. Jednostki są w formie niewielkich kartonowych znaczników, ale na internecie można kupić fajne figurki, które idealnie zastąpią nam tak zamki, jak i armię i inne elementy. Dodaje to niesamowicie klimatu, a i pomaga zorientować się w sytuacji. Jednak wracając do samej gry. Po rozłożeniu wszystkiego na planszy nadchodzi czas na pierwszą turę, w której czasie gracze poruszają po mapie, zajmują neutralne wioski, budują młyny, które dostarczają złota i werbują armię. Każda armia może się poruszać tylko z bohaterem, więc ważne jest, by powiększać swój ród. Podczas każdej rundy gracze mogą dodatkowo zagrywać karty akcji, które albo pomagają ich królestwu, albo szkodzą wrogowi jak np. zasadzka, która porywa członka wrogiego rodu lub zabójstwo albo zła pogoda czy słabe plony. Po zakończeniu każdej rundy następuje również faza dyplomacji w czasie której jeśli gracze mają odpowiednie postacie, to mogą zawierać małżeństwa, które są takim jak by sojuszem. Gracze, którzy zawarli między swoimi postaciami małżeństwo, mogą wygrać grę wspólnie albo potajemnie zdradzić małżonka i jakimś sposobem go uśmiercić. Poza tym gracze mogą wybrać spośród siebie króla. Król to specjalna funkcja, za którą się dostaje najwięcej punktów, a która jeśli są spełnione warunki, to musi zostać zagrana, czyli ktoś musi nim zostać. Dodatkowo król zyskuje bardzo duży bonus w postaci pieniędzy i dodatkowych oddziałów, a także może pobierać daniny od innych graczy. Jeśli król ma małżonkę, to tamta postać automatycznie dostaje tytuł królowej, co wiąże się z mniejszymi bonusami, ale również ułatwia grę. Kolejnymi tytułami specjalnymi, o które gracze walczą to biskupi. Biskupa zdobywa się poprzez zajęcie odpowiedniej ilości wiosek na terenie biskupstwa. Biskupstwo prezentowane jest na planszy konkretnym kolorem mapy. Po wybraniu odpowiedniej liczby biskupów gracz, który ma taką postać może starać się dla niej o tytuł kardynała, a potem o papieża. Tytuł papieża umożliwia nakładanie na innych graczy ekskomuniki, co wiąże się z karami i niemożliwością zawierania małżeństw, a także papież może anulować małżeństwa. Dysponuje też kartami ściągania danin dla duchowieństwa od innych graczy. Oczywiście główna droga do zwycięstwa to walka z innymi graczami, a więc kilka słów o niej. Walka następuje, gdy dwie armie staną na jednym polu i obydwaj gracze zadeklarują walkę. Tak… obydwa. Jest możliwe, że jeden deklaruje walkę, a drugi ustępuje pola i wtedy wykonuje się tylko jedną rundę walki lub nikt nie atakuje, ale deklarują, że blokują wrogą armię. Jeśli żaden z graczy nie zadeklaruje nic to armie się po prostu miną. Dodatkową ciekawostką jest to, że podczas walki więcej niż jednej armii naraz gracze mogą zmieniać strony i np. w jednej rundzie walki pomagałeś graczowi A ale w drugiej rundzie zdecydowałeś się pomóc graczowi B. Co zrobi gracz, który wygra to już inna kwestia. Może będzie Ci wdzięczny i zawiążecie sojusz lub zaatakuje Twoje osłabione armie. Gra jest pełna zdrad i spisków. Natomiast sama walka wygląda następująco. Gracze podliczają siłę swoich jednostek, dodają siłę postaci i rzucają kostkami na obrażenia, a następnie redukują oddziały. W każdej rundzie walki można ją kontynuować, uciec, poddać się lub jeśli mamy konnicę to spróbować się przebić na drugą stronę, ale przebija się wtedy tylko konnica. Gra doczekała się również dwój dodatków. Pierwszy dodaje do gry święte relikwie, które pomagają nam w walce lub pozwalają wskrzesić, postać, lub inne cuda czynić. Drugi dodatek natomiast wprowadza do gry możliwość wybrania się na krucjatę i zakony rycerskie. Dodaje dodatkowe jednostki i niewielką planszę. Tego dodatku jednak nie posiadamy więc i nie jestem w stanie czegoś konkretnego o nim powiedzieć.