[MLP] Dowieść swojej wartości u jednorożców - Lovely Flower (Salmonella)

[Applejuice]

Ku twojemu zdziwieniu Applejack wyglądała na strasznie zmęczoną, podobnie jak reszta rodziny. Babcia Smith przysypiała na swoim fotelu w kącie, chociaż zawsze tętniła życiem, Big Macintosh ciągle chodził z opuszczoną głową, a Apple Bloom bez przerwy ziewała.

Nie wyspali się?

Pomarańczowa klacz spojrzała na ciebie i mruknęła:

- Yhm. Możesz zrobić kanapki, w lodówce jest wszystko, a chleb jest już pokrojony...

Zabrałaś się do przyrządzania posiłku. Każdy milczał, słychać było tylko ciężkie ziewanie i westchnięcia Apple Bloom.

- Jak tam się spało, partnerze? - spytała AJ. - Dzisiaj będziecie mieli trochę luzu... a potem wyjeżdżacie do Canterlot, tak?

[Salmonella]

- Tak, raczej tak - ziewnęłam. - Naprawdę dziękuję za wszystko, co dla mnie zrobiliście. Jesteście wspaniali. Skończyłam przyrządzać kanapki i usiadłam przy stole. Po kilku kęsach moja ciekawość mnie pokonała. - Coś specjalnego działo się w nocy? Wyglądacie na zmęczonych...

[Applejuice]

Applejack usiadła obok ciebie i westchnęła.

- Była burza w nocy, dosyć ostra - powiedziała. - Powaliło parę drzew, na szczęście to nic takiego i nikomu nic się nie stało. Musiałaś twardo spać - dodała z uśmiechem.

Nagle Babcia Smith wybudziła się ze snu.

- Co te pegazy sobie wyobrażały?! - wykrzyknęła. - Na zgniłą rzodkiew, takiej burzy nie było tutaj od wieków!

- Yup - wtrącił Big Macintosh.

- Podobno opuściły jakieś dwie ulewy i dzisiaj musiały to naprawić jedną gigantyczną - dodała Apple Bloom.

- Musiały się nieźle nadźwigać tych chmur - rzekła Applejack.

Przez chwilę dłubała w swojej sałatce, a potem spytała się ciebie z nieśmiałym uśmiechem:

- Jak tam Mist?

[Salmonella]

Zawahałam się. - On... to chyba tylko moja paranoja - spróbowałam się uśmiechnąć. Applebloom przyszła mi z pomocą i zabiła niezręczną ciszę kilkoma głośnymi mlaskami i potężnym beknięciem. To nieco rozładowało atmosferę i zaczęliśmy rozmawiać o sprawach mniej przytłaczających. - No to co nam dzisiaj przygotowałaś, Applejack? - zapytałam, gdy na moim talerzu został już tylko ostatni kęs placka jabłkowego.

[Applejuice]

Applejack nie zdążyła ci odpowiedzieć. Do jadalni wszedł Mist, cały rozczochrany, chwiejąc się.

- Czeeeeść wszystkim... - mruknął i opadł na krzesło obok ciebie. Miałaś wrażenie, że jego głowa zaraz uderzy w blat stołu. Wyglądał na bardzo zmęczonego.

Pomarańczowa klacz uśmiechnęła się szeroko.

- Przyszedłeś w idealnym momencie, partnerze - powiedziała. - A więc... jak już wczoraj mówiłam, dzisiaj dostaniecie coś o wiele lżejszego. Będziecie łuskać groszek.

Mist zmarszczył brwi.

- To tyle?

Applejack wzruszyła ramionami.

- Jest tego dosyć sporo.

- To spoko. - Pegaz pokiwał głową i zabrał się za jedzenie kanapki.

- Wszystko jest przed domem - oznajmiła AJ. - Ja już muszę lecieć do roboty. Do zobaczenia! Aha, nie musicie po sobie sprzątać, ja to zrobię potem - dodała z uśmiechem.

To powiedziawszy wyszła. Zostałaś sama z Mistem. Apple Bloom musiała już pójść do szkoły, a Babcia Smith w tamtej chwili również wychodziła na dwór.

Ogier przeciągnął się, a potem położył głowę na twoim ramieniu i mruknął:

- Jestem wykończony...

[Salmonella]

- Zjedz, ja już pójdę pracować... - odpowiedziałam, wstając. Fryzura Mista skutecznie zasłaniała jego twarz. - I zrób coś z sobą, bo się groszek przestraszy - zachichotałam i jeszcze bardziej rozczochrałam pegaza. - O której wczoraj wróciłeś?

[Applejuice]

Pegaz spojrzał na ciebie z łobuzerskim uśmiechem.

- Myślałem, że taki jestem bardziej "maczo". - Parsknął śmiechem, ale po chwili spoważniał. Odchrząknął. - Pewnie już słyszałaś o tej burzy. W nocy pomagałem innym pegazom. Niezły chaos był.

Pochylił się nad swoją porcją sałatki i zaczął bawić się kawałkiem pomidora, lecz po chwili powiedział:

- Rainbow złamała skrzydło, chyba dosyć poważnie, zaniosłem ją do szpitala. Powiedziałem już o tym Applejack, pójdą ją odwiedzić po południu. Później też do niej zajrzę.

Jeszcze raz się przeciągnął i westchnął.

- Jakoś nie jestem głodny. Pójdę się ogarnąć - mruknął, minął cię i poszedł na górę. - Zaraz przyjdę...

[Salmonella]

Pokiwałam głową, wyszłam z domu i skierowałam się za stodołę.

~ Ciekawe, dlaczego się nie obudziłam... Zazwyczaj mam czujny sen... Applejack chyba nie jest zła, ona by nie potrafiła udawać. Gorzej z Mistem... Ta jego "er-di" reprezentuje element lojalności, a Mist pewnie myśli, że jestem jej totalnym przeciwieństwem... Nie wiem, nie wiem nic, co on sobie myśli? No i dzisiaj znowu odwiedzanie Rainbow - niby nie mam mu tego za złe, ale co, jeśli będzie chciał zostać, aż ta jego pegazica wyzdrowieje? Ehh... ~

Gdy okrążyłam drewnianą budowlę, moim oczom ukazało się kilka sporych worków pełnych małych, zielonych kulek. Zauważyłam też coś w rodzaju drewnianej wanny, szerokiej, lecz dość płytkiej. Usiadłam i wzięłam w kopyta malutkie nasionko. Na początku było ciężko - nawet, jeśli udało mi się wyłuskać kuleczkę ze strączka, to ta pierwsza często wymykała mi się - ale po chwili nabrałam wprawy. Siedziałam w dosyć smętnym nastroju i zastanawiałam się nad tym, co zrobię, jeśli pegaz nie będzie chciał mi nadal towarzyszyć.

[Applejuice]

Mist przyszedł do ciebie po chwili. Miał całą mokrą grzywę. Dostrzegłaś również okropne zmęczenie na jego twarzy...

Usiadł obok ciebie i zabrał się do łuskania groszku, nie odezwawszy się nawet słowem. Pracowaliście w milczeniu i w napiętej, sztywnej atmosferze...

Na niebie było sporo chmur. Słońce również świeciło, jednakże nie tak mocno jak wczoraj. Dostrzegłaś, że w sadzie leży parę powalonych drzew. Babcia Smith przyglądała im się, kręcąc głową.

Zerknęłaś na Mista. Patrzył w niebo, a po chwili znów zabrał się do pracy. Przy okazji spojrzał też na ciebie. Westchnął.

- Jutro jedziemy do Canterlot, ta? - mruknął.

[Salmonella]

Zastanowiłam się chwilę. - Ja jadę - powiedziałam w końcu i spojrzałam pytająco na pegaza. Kiedy jednak ten podniósł głowę, szybko odwróciłam wzrok. Zastanawiałam się, czy nie powinnam zostać choć jednego dnia dłużej i pomóc rodzinie Apple przy porządkowaniu bałaganu po burzy. Uznałam, że zapytam o to później Applejack... ale to już nie była sprawa Mista.

[Applejuice]

Pegaz patrzył na ciebie z dziwnym wyrazem twarzy. Przerwał swoją pracę.

- Co chcesz przez to powiedzieć? - spytał beznamiętnie, po czym od razu spuścił głowę i znów zabrał się do roboty. Wyglądał na trochę zdenerwowanego...

[Salmonella]

Przełknęłam ślinę. - Chcę przez to powiedzieć, że jeśli chciałbyś zostać z Rainbow, dopóki nie wyzdrowieje, to nie powinieneś się mną przejmować - odpowiedziałam. Wypowiedzenie tych słów przyszło mi z zadziwiającą łatwością. Kątem oka obserwowałam reakcję Mista.

[Applejuice]

Mist znów uniósł głowę i spojrzał na ciebie. Nie potrafiłaś rozszyfrować emocji, które wyrażała jego twarz... Przyglądał się tobie przez parę chwil, a potem pokręcił głową, westchnął i dalej łuskał groszek.

Nie odpowiedział na twoje pytanie. Znów pracowaliście w milczeniu. Zapowiadało się na to, że będzie tak już do końca dnia...

[Salmonella]

Oparta o ścianę stodoły kontynuowałam łuskanie tych małych, wrednych ziarenek, które za nic nie chciały trafiać do balii, i z każdą minutą byłam coraz bardziej zła. Nie, nie na pracę ani na Mista. Na siebie. Że nie pojechałam wczoraj z Rarity. Gdybym to zrobiła, to teraz prawdopodobnie byłabym już w Canterlot, a może nawet bym stamtąd wracała.

[Applejuice]

Tę okropną ciszę przerwało nagłe pytanie Mista... Dosyć trudne pytanie...

- A ty? Chcesz, żebym z tobą jechał?

Przerwał swoją pracę i zaczął się w ciebie wpatrywać... Od twojej odpowiedzi zależało mnóstwo rzeczy...

[Salmonella]

- Chcę, żebyś ty był szczęśliwy - odpowiedziałam bez namysłu.

~ A teraz, tutaj... chyba jesteś? ~

Podniosłam głowę, zebrałam się w sobie i popatrzyłam w oczy pegaza, oczekując jakiejkolwiek reakcji.

[Applejuice]

Mist również patrzył prosto w twoje oczy. Nie odzywał się przez dłuższą chwilę. Wyglądał na zdezorientowanego.

- Wiesz w ogóle, dlaczego tu z tobą jestem? - spytał w końcu. Wstał ze swojego miejsca. - Myślałem że dlatego, bo po prostu chcę być przy tobie. Byłem w tobie zakochany. I dlatego chciałem ci pomóc.

Podszedł bliżej ciebie wolnym krokiem.

- Wiesz jak ja się teraz czuję, kiedy ty mówisz mi, że mogę z tobą nie jechać? Że mam być szczęśliwy? Tuż po tym, jak porzuciłem już WSZYSTKO, żeby być z tobą?! - wybuchnął. Nie panował nad sobą. Oddychał głęboko, a z każdym jego kolejnym słowem gniew w nim narastał.

Uderzył z całej siły w balię, przez co się przewróciła. Po chwili odetchnął parę razy, żeby się uspokoić.

Rozłożył skrzydła.

- Masz rację - odezwał się znów. - Może wreszcie powinienem zainteresować się sobą.

To powiedziawszy... odleciał...

[Salmonella]

- B-b-byłeś? B-byłeś we mnie zakochany? - wyjąkałam. Bardzo chciałam wierzyć, że pegaz zwyczajnie się przejęzyczył, ale wiedziałam, że to nieprawda. Jeszcze przez chwilę popatrzyłam na znikającą w oddali sylwetkę, po czym wróciłam do pracy. Przez łzy ledwie widziałam zielone nasiona w moich kopytkach, ale po pół godzinie skończyłam robotę. Wytarłam oczy i poszłam poszukać Applejack.

[Applejuice]

Szybko znalazłaś Applejack. Zajmowała się kukurydzą niedaleko domu. Właśnie prowadziła pełny wózek warzyw do stodoły. Spostrzegła cię i podeszła do ciebie z szerokim uśmiechem.

- Hej! Jak tam? Robota skończona?

Mina jej zrzedła, gdy przyjrzała się tobie z bliska. Musiałaś mieć zapuchnięte oczy...

- Co się stało, cukiereczku? - spytała łagodnie po chwili.

[Salmonella]

- My... pokłóciliśmy się z Mistem. I chyba już nie chce mi towarzyszyć - odpowiedziałam po dłuższej chwili. - Tak, groszek skończony. Która godzina? Tak naprawdę bardzo chciałam porozmawiać jeszcze z Applejack, ale bałam się, że ona nie ma ochoty na wysłuchiwanie żalów prawie obcego kucyka.

[Applejuice]

- Jest dwunasta, słonko - odpowiedziała Applejack. Miała zmartwioną i zatroskaną minę. Po chwili westchnęła. - Czy na pewno wszystko jest w porządku? Może potrzebujesz pomocy...?

[Salmonella]

- Dwunasta... nie jestem jeszcze pewna, ale być może pojadę do Canterlot jeszcze dzisiaj... - powiedziałam bezbarwnym głosem, grzebiąc kopytkiem w ziemi. Moje oczy chwilę błądziły po horyzoncie, po czym zatrzymały się na odległej sylwetce wiszącego na stromym zboczu góry zamku Canterlot. - Jeszcze raz dzięki za pomoc, za ciepłe przyjęcie i całą resztę...

[Applejuice]

Ku twojemu zdumieniu... a może nawet radości... Applejack objęła cię za szyję i zaczęła prowadzić w kierunku jej domu.

- Canterlot sobie poczeka - powiedziała łagodnie. - Musisz odpocząć. Wszystko na spokojnie... Poza tym, nie wyglądasz najlepiej... Potrzebujesz z kimś porozmawiać? - spytała uprzejmie. Nie chciała na siłę wtrącać się w twoje sprawy, co należało docenić...

[Salmonella]

- Może potrzebuję, ale raczej nie mam ochoty - odpowiedziałam beznamiętnie. Naprawdę nie miałam pojęcia, ile powinnam mówić Applejack... i ile ona ma ochotę wysłuchać. - Wybacz, że nie pomagałam wam podczas burzy... o niczym nie wiedziałam. Ale Mist ma mi to za złe. Rainbow złamała skrzydło, a ja spałam sobie smacznie w pokoju...

[Applejuice]

Applejack chyba nie spodobały się twoje słowa. Zabrała kopytko z twojej szyi i westchnęła cicho.

- Nie znam się na tych waszych "sprawach miłosnych" - powiedziała - ale coś mi się wydaje, że za bardzo się obwiniasz. Nie będę cię zmuszać do rozmowy żeby ci pomóc, bo to pewnie tylko pogorszy sytuację.

Zaśmiała się cicho.

- Z ogierami tak to już jest - mruknęła. - Może po prostu nie był ciebie wart? Poza tym, jeśli chodzi o Rainbow Dash, złamała to swoje skrzydło przez jej własną głupotę. A ty wcale nie musiałaś nam pomagać. Już nie bądź taka rycerska. - Uśmiechnęła się lekko. - Idź do domu i doprowadź się do ładu... Na pewno wszystko jakoś samo się ułoży.