przeżyj przygodę z księżniczką Cadance

[Jake]

Śmierć prychnął

- To ty...myślałem że to Victorius...

Po czym Śmierć zdmuchnął z siebie kurz

[Nightmare]

Devisime wyszła z cienia. Poruszała się na czterech łapach, ale stała lekko zgarbiona na dwóch. Miała wilcze kształty i ciało pokryte krótką niebieskoszarą sierścią. Ciągnął się za nią pawi ogon pokryty tą samą sierścią zamiast piór. W ogóle ie widać było po niej tych tysięcy lat, wyglądała młodo. Uszy kładła wiecznie po sobie. Stalowoszare szpony mogłyby z łatwością przebić się przez skórę dowolnej osoby w tym pokoju. Niebieskawe kły mogły przegryzać kości, co zresztą kiedyś robiły.

[Jake]

Śmierć wiedział że należy się ukłonić, ale miał to gdzieś. Powiedział

- I po co tu przylazłaś wilczku?

Po czym Śmierć uśmiechnął się drwiąco

[Nightmare]

 - Z rozkazu mej pani - powiedziała Devisime, posyłając w powietrze iskry, kiedy przejechała szponami po kamieniu.

[Arcybiskup z Canterbury]

I wtedy do namioty zawitał Kot. Syknął wściekle na widok gościa i spojrzał z pogardą.

- Pani - prychnął - psy tylko to potrafią. Służyć - wysyczał.

[Jake]

Śmierć spojrzał się na kota i powiedział

- Ona i tak musi służyć...

Po czym spojrzał się na Devsime i powiedział

- Nie będę nazywać cię szczeniakiem gdyż nie jestem Tiną...ale mam tylko pytanie...czego chce twoja pani?

[Arcybiskup z Canterbury]

- Psowate to daremne stworzenia... Nie żebym uważał się za lepszego... Ale tak, tak właśnie jest. Służyć, przynieść patyk, oblizać twarz... Kochana, tania siła robocza.

[Jake]

Śmierć prychnął

- A kto cały czas tuli się do swojego pana i wskakuje na lodówkę z myślą o jedzeniu. Kto cały dzień tylko śpi i się leni oraz wieczorem śpiewa pod oknem jakieś kocie śpiewy? No kto?

[Arcybiskup z Canterbury]

- My nie mamy panów. My możemy mieć towarzyszy o innym gatunku, nie właścicieli. Bardzo przykrym jest, że nie widzisz różnicy pomiędzy tym. Cóż. Oczodołom bez gałek ocznych nie dane jest widzieć...

[inka2001]

- Zobaczymy. - Powiedziała Ruff i zmieniła się w wilka. Rzuciła się na stwora.

[Nightmare]

Ruff natrafiła tylko piach, który rozwiał się, kiedy go trafiła. Devisime wisiała do góry nogami pod dachem namiotu.

 - Ty też byś służył, gdyby twój nowy pan mógł cię zmiażdżyć drgnięciem powieki. Tak, do ciebie mówię, Jacob. Co do rasy... Nie mam nic wspólnego z wilkami, poza wyglądem. Ma pani chce... abyście wszyscy zginęli - powiedziała to tak spokojnie, jakby chodziło o kupienie loda dla źrebaka. 

[inka2001]

- No to jej się nie uda! - Krzyknęła Ruffian.

[Nightmare]

 - Skoro ja mogę cię zgnieść szponem, to ona tym bardziej. - wyszczerzyła kły i machnęła łapą. Ściana namiotu miała trzy długie rozdarcia.

[Jake]

Śmierć westchnął i powiedział

- Twoja pani żyje tylko dzięki mnie...a poza tym imię Jacob jest tak stare jak ona...

Śmierć spojrzał się na rozdarcia i dodał

- A teraz to napraw...a ty Ruff się uspokój... ona jest silniejsza od ciebie i...szybsza

[Nightmare]

 - Nie tylko ona dzięki tobie, ale także ty dzięki niej. - Devisime opadła na ziemię. Nagle na zewnątrz zaczęły strzelać pioruny.

[Jake]

Śmierć spojrzał się na pioruny i powiedział

- Tylko uważaj z nimi bo ten namiot jest łatwopalny

[inka2001]

Ruffian podbiegła do Śmierci.

- Niech będzie.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Phi. I tak mam jeszcze siedem żyć w zapasie, gdyby to dobiegło końca... Nie sil się, pchlarzu.

[inka2001]

- Do kogo to było? - Spytała złowrogo Ruffian.

[Arcybiskup z Canterbury]

- Hmm? Ach, to... To tylko do tego, tam... Pchlarza - rzucił kot i wskazał na Devisime.

[Nightmare]

Nagle po jednej z błyskawic, Devisime zniknęła. Ot tak. Na zewnątrz rozległy się cienkie, chrapliwe chichoty.

[Jake]

Śmierć prychnął

- Ma problemy z oddechem..
Po czym ułożył się do leżenia

[inka2001]

- A, jasne. - Odparła Ruffian i ułożyła się cicho. Nie spałą jednak.

[Nightmare]

Światło wróciło, ale przez ścianki namiotu widać było mnóstwo małych cieni o kształtach źrebaków.