inka2001

- Mogłeś mi powiedzieć. - Powiedziałam i lekko się uśmiechnęłam. Chuck zawsze potrafił mnie przekonać. - Chodź biegać. - Powiedziałam.

Ruszyłam w swoją stronę.

Rozglądałam się do okoła siebie.

Jest to dzień, w którym wszystkie kucyki spędzają czas razem. Nie ma żadnych kłótni i sprzeczek, a miłość i harmonia panują w Królestwie. Śpiewany jest w tym dniu hymn Equestrii i Kryształowego Królestwa, a sama księżniczka i jej mąż tak jak każdy kucyk starają się spędzić ten dzień mile i romantycznie. W restauracjach kucyki zamawiają kanapki w kształcie serca, na którym rozsmarowane jest kryształowe masło, sałata i rzodkiewka w kształcie tym samym co kanapki.Cyrk przyjeżdża co roku, aby pokazać śmieszne sceny miłosne, a także dramaty związane z miłością. Każde źrebie bierze udział w rysowaniu kryształowego serca, a najlepsze dostaje maskotkę, naszyjnik z sercem, a także zestaw zabawek z kryształowego królestwa. Każdy ma szansę wygrać. Każdy ze swoją parą może zaśpiewać na scenie i poczuć się jak wielscy wokaliści i swoi najwięksi idole. Para, która zaśpiewa najlepiej wygrywa bilet na koncert swojego idola, a sam jedzie w trasę i śpiewa. Potem może zostać kimś sławnym.

Xyz ma rację! A teraz nasza droga Twilight! Co by robiła waszym zdaniem? Babcia Smith - Sprzedaż szarlotek i jabłeczników. Bon Bon - Prowadzenie sklepu z cukierkami. Big Macintosh - Praca na budowie.

- Ale mi zrobiłeś przestrach. - Odpowiedziałam ze złością, patrząc na niego. - Wiesz jak się przestraszyłam? Myślałam że coś ci się stał! - Wycedziłam z siebie i urażona wróciłam na tor.

- Jasne. - Odparłam z uśmiechem.

- Po to, żebyś się pytała! - Krzyknęłam ze złością.

Westchnęłam. powlokłam się z powrotem do pokoju.

Ruffian przeraziła się.

Nigdy mi się nie udaje.

- Eeee... To długa historia. Może ją kiedyś opowiem. - Powiedziałam szybko. Co miałam powiedzieć? Że uratowałam podmieńca?

- Jesteś wredna i nigdy nie byłam twoją przyjaciółką! - Krzyknęłam ze złością.

- Tak. Mam dużo do zrobienia. - Powiedziałam i westchnęłam.

Przystanęłam. Nie wiedziałam co robić. Ruszyłam stępem w stronę wyjścia z toru. Zaczęłam rozglądać się przerażona, a jednocześnie przestraszona, lecz z myślą, która nie dawała mi spokoju ruszyłam w stronę, którą moim zdaniem powinien wyjść Chuck.