(Reedman_PL) Symfonia wojny.

[PumpkinWave]

Maszerowałeś na uboczu i gdyby nie to kim byłeś, nie rzucał byś się w oczy. Jednak co chwilę podchodził do Ciebie jakiś gwardzista, aby zapoznać się z tym który "Odmieni oblicze wojny". w końcu nie codziennie znajduje się kuca, który stworzył potężną broń, mającą niewiele wad w zamian za bardzo dużo zalet. A ty byłeś chyba pierwszym, który pojawił się w odpowiednim momencie, dając Equestrii możliwość szybkiego zakończenia konfliktu, poprzez zaskoczenie wroga nową, potężną technologią.

[Reedman_PL]

Nie uważam siebie za lepszego od innych, tym bardziej od gwardzistów. Ja jestem jedynie operatorem narzędzia dającego mi taki potencjał. Oni przez lata szkolili się by szybko i bezzwłocznie odpowiedzieć na wezwanie, pomimo świadomości śmierci. Za to ich najbardziej szanuję.

Co więcej, nie wiedziałem że w tak krótkim czasie można poczuć swoistą więź z każdym innym wojakiem - zupełnie jak w rodzinie.

[PumpkinWave]

- Hej, nowy! Podejdźże tu! Jest sprawa dosyć ciekawa, lecz nie wiem czy jesteśmy godni towarzystwa tak wspaniałego jednorożca. - Powiedział dowódca grupki gwardzistów, pół żartem, pół serio, lecz nie próbując z ciebie kpić.

[Reedman_PL]

Podbiegłem do dowódcy.

- Wcale nie należę do wspaniałych kucyków. A gdyby nie to w ogóle nie byłbym tu teraz z wami. - Wskazałem na swój karabin.

- Co to za sprawa? - Dodałem szybko, przypominając sobie o słowach dowódcy.

[PumpkinWave]

- Dobrze... - uśmiechnął się dowódca słysząc twoje pierwsze zdanie. - Co do sprawy teraz jestem pewien. - wyciągnął manierkę w twoją stronę i zrobił smutną minkę. - Ze mną się nie napijesz?

[Reedman_PL]

- Jak nie, jak tak. - Odpowiedziałem uśmiechając się i "chwyciłem" manierkę za pomocą magii.

Wypiłem jeden łyk, po czym wylewitowałem naczynie w stronę dowódcy. - Dobre. Nie piłem jeszcze takiego. Co to za gatunek?

[PumpkinWave]

- Cydr z samych Akrów Słodkich Jabłek. Dzięki temu tu uczynnemu ogierowi - wskazał na dużego czerwonego kuca ziemnego - mamy stały dopływ trunku.

[Reedman_PL]

- Wygląda na to że z pragnienia nie umrzemy. - Odpowiedziałem wciąż uśmiechnięty.

- Jak ja już dawno się uśmiechałem. Nawet jeśli zginę, to wśród dobrych kumpli. Wspólna walka naprawdę zbliża kucyki. - podsumowałem w myślach.

[PumpkinWave]

- Eyoup, zadbam o to. - odpowiedział rozły czerwony ogier. - Big Macintosh. - wystawił kopyto w twoją stronę.

[Reedman_PL]

- Small Hoof, ale mów mi Rangefinder. Miło mi Ciebie poznać. - Odpowiedziałem ogierowi podając kopyto. - Pracowałeś na Akrach? W Ponyville nie miałem wielu znajomych, ale Twoje imię chyba kiedyś słyszałem.

[PumpkinWave]

- Eyoup, możliwe. Byłem jednym z pierwszych ogierów, który się zaciągnął stamtąd. - powiedział i lekko posmutniał.

[Reedman_PL]

- Wybacz że to roztrząsnąłem. Podmieńce porwali też moją rodzinę. - Odpowiedziałem, sam czując smutek.

- Twardy ciałem, ale uczuciami delikatny. Pewnie też szuka rodziny i znajomych. Musi się gość czuć ciężko. - skwitowałem w myślach.

[PumpkinWave]

- Moja rodzina już nie żyje. - powiedział, jakby czytając ci w myślach. - Znam AJ i wiem jaki spotkał ją los... moją biedną siostrzyczkę. - w jego oku pojawiła się pojedyncza łza. - Bez niej Elementy nie zadziałają. Dlatego wszystko wszystko jest w naszych kopytach. I zemszczę się za moją siostrę! - Niemal krzyknął, po czym zaintonował:

Na stos

Rzuciliśmy

Nasz życia los

Na stos, na stos!

[Reedman_PL]

- Nie jesteśmy jedyni. Pamiętaj o tym. - Odpowiedziałem ogierowi, by zaraz potem wypowiedzieć głośniejszym tonem by wszyscy wkoło słyszeli - Walczmy razem by ratować tych co żyją, a pomścić tych co zginęli chroniąc to co kochali i byli gotowi oddać za to własne życie.

- O ileż męk, ileż cierpienia, o ileż krwi, wylanych łez. - Cicho wyrecytowałem Big Macintosh'owi.

[PumpkinWave]

- Pomimo to nie ma zwątpienia, dodawał sił wędrówki kres... - dokończył Big Mac. Wsparcie udzielone mu przez ciebie, wpłynęło na niego bardzo pozytywnie. - To kto chce dokopać tym niedojeb@nym changelongom?! - wykrzyknął na cały głos, który był na tyle donośny, że usłyszano go jeszcze chyba pod miastem.

[Reedman_PL]

- Ja na pewno. Big Mac, obiecuję Tobie że znajdziemy te cho*&^y które zabiły twoich najbliższych, a ja porozwalam im łby z tego. - Odparłem, wskazując na karabin, ledwo powstrzymując się od krzyku.

- A jak znajdę tego co stoi za tą całą wojną, to wypruję w niego chyba tyle amunicji ile będę mógł. - Obiecałem sobie w myślach.

[PumpkinWave]

- Nie zdążysz, zanim wycelujesz, on ich zmiażdży. - powiedział posiadacz manierki. - Jeszcze po kolejeczce, towarzysze?

[Reedman_PL]

- Jasne. Zaschło w gardle od tego wszystkiego. - Odpowiedziałem dowódcy.

[PumpkinWave]

Po kolejnej kolejce zaczęliście się coraz lepiej poznawać. Po około godzinie marszu, zarządzono przerwę.

[Reedman_PL]

- Heh. W szkole miałem przerąbane, a tutaj mogę dogadać się niemal z każdym. Jest sprawiedliwość na tym świecie. - Nadal rozmyślając usiadłem obok Big Mac'a i postanowiłem nieco rozmasować swoje kopyta.

[PumpkinWave]

- Zmęczony? Przyzwyczaisz się. Gdybyś miał za sobą zwykłe szkolenie, wtedy to byłby spacerek, ale tak... przynajmniej umiesz z tego strzelać, jeśli dobrze wiem. - wskazał na karabin.

[Reedman_PL]

- Ważny jest spokój i opanowanie, wtedy dam radę trafić celnie i daleko. Spędziłem sporo czasu na strzelaniu z tego i mam już wprawę w celowaniu. Niestety nie jestem tak wytrzymały i silny jak Ty i reszta chłopaków. - Odparłem koledze.

[PumpkinWave]

Po zakończeniu przerwy ruszyliście od razu. Dostałeś od gwardzistów radę, aby się nie przemęczać na samym początku, ponieważ to wpłynie na ciebie jedynie negatywnie.

[Reedman_PL]

Dobrze że zarządzono przerwę. Odpoczynek dał mi chwilę wytchnienia i relaksu. Mam nadzieję, że ta rada pozwoli mi dotrzymać kroku chłopakom z drużyny podczas dłuższego marszu. - Pomyślałem, maszerując i podziwiając tereny dookoła nas.

[PumpkinWave]

Gdy zachodziło słońce, wszyscy gwardziści zaczęli rozkładać obóz. Musiałeś się niestety dołączyć do czyjegoś namiotu, ponieważ nie dostałeś wyraźnych instrukcji z kim jesteś w oddziale, ani nie dostałeś własnego namiotu.