[Grimdark]Equestria_Battlefield3: Co się stało? (by peros81)

[Nightmare]

Amerykanin był chyba strasznie uparty, albo głupi, bo siedział cicho nawet, gdy ból zadany patykiem rozsadzał mu czaszkę.

[KougatKnave3]

Więc robimy tak... skoro jest człowiekiem to znaczy że jest podatny na moc patyka... więc, robimy przestawienie.

- Skoro nie chcesz nic powiedzieć... to sam sobie to zabiorę - powiedziałem po czym przy użyciu patyka wchodzę do jego umysłu by przebadać jakie ma informacje. Nie daruje amerykańcom, lokalizacja ich baz... WSZYSTKO!

[Nightmare]

Amerykanie zajęli Equestrię i kompletnie odcięli się od USA. Co do magii... Nagle zostałeś brutalnie wypchnięty z umysłu żołnierza. Ten dyszał, ale miał triumf w oczach.

[KougatKnave3]

- Naprawdę jesteś żałosny... myślisz, że podbijając inne kraje dostaniecie nowy dom? - rechoczę - oj mam Deja Vu... a no tak. Powiedz mi... czemu atakujecie, molestujecie, gwałcicie i inne sprawy w tym świecie.

[Nightmare]

Cisza. Uparty koleś nic nie powiedział. Śmiało patrzył ci w oczy.

[KougatKnave3]

- Wiem co sobie myślisz... ale wiem co robicie. W tym świecie jesteście intruzami, niechciani. Jednak... jesteście zazdrośni... zazdrościcie, że ktoś dostał coś lepszego od was. Nawet odpowiadać nie musisz... wiem, że to prawda. W końcu... sam u was służyłem przez pewien czas.

[Nightmare]

Nagle koleś się roześmiał. Zauważyłeś, że ma długie kły i rozwidlony język. Gdy ponownie spojrzał w twoją stronę, jego oczy były żółte bez źrenic.

[KougatKnave3]

Patrze się na to bez namiętnie. Już mnie nic nie może wystraszyć, zniszczyć psychicznie... i tego typu. Za czę sto się to powtarza. Kręcę głową.

- Możesz se robić co chcesz... nie złamiesz łańcuchów. W sumie, nawet ciesze się, że pokazałeś swoją prawdziwą twarz... więc... będziesz współpracował? Mogę tu siedzieć cały dzień, i nigdy nade mną nie zatriumfujesz. Możesz co jakiś czas się wyrywać moim mocą ale wiem, że wkońcu się złamiesz... nie ma idealnej istoty - powiedziałem po czym wracam do czytania w myślach... tym razem dla niego z bólem (Działa jako przeciwwaga i nie będzie mógł się skoncentrować na wyzwoleniu), a łańcuchy UTRZYMAJĄ go. Sam o to zadbałem projektując je i tworząc. Cztery miech mi to zajęło.

[Nightmare]

Czytając myśli w tle słyszałeś jego syknięcia bólu. Jednak, gdy tylko przeszedłeś do kolejnego 'działu' w umyśle, zostałeś ponownie brutalnie wypchnięty. Więzień dyszał, ale dalej patrzył ci w oczy. Nagle usłyszałeś za sobą otwieranie drzwi.

[KougatKnave3]

Patrze w stronę spodziewając się Twilight... tak by mnie życie znów udupiło. Ono mnie lubi upokarzać i niszczyć psychicznie... przyzwyczaiłem się... gdyż nic już sensu nie ma.

[Nightmare]

Nie Twilight. Do środka wlazła Deli z książką z bajkami. Spojrzała na ciebie, podnosząc ją w twoją stronę.

[KougatKnave3]

Podchodzę do niej i wynoszę ją z pomieszczenia. Patrze na nią z przekonaniem. Łańcuchy blikują magie tym bardziej komunikacyjną. Nic się nie stanie... i tak jego los już przesądzony jest.

- Za chwilkę ci poczytam, złotko. Tatuś pracuje.

[Nightmare]

Bird mruknęła pytająco. Te jej wielgachne oczy przeszywały cię. One się tak gapią...

[KougatKnave3]

Daje jej jakiś znak by poczekała kilka minut aż skończę pracę... jeśli mi się uda, to wracam i wdzieram się do mózgu z zdwojoną siłą, tak by nie zabić przesłuchanego. Jeśli nie... dalej tłumaczę.

[Nightmare]

Mała usiadła przed drzwiami i zaczęła przeglądać obrazki. Więzień krzyczał, gdy przeglądałeś jego wspomnienia. Może i ból miał go nie zabić, ale za to stracił przytomność, co z automatu rozłączyło cię z jego umysłem. Deli znowu weszła do środka, pewnie przywołana krzykami. Zobaczyła kolesia i ciebie. Skuliła się.

[KougatKnave3]

Heh... podchodzę do Deli i tłumaczę jej, że robię to dla dobra wszystkich i, że on robił wiele złych rzeczy przeciw dobrym rasom. Jeśli mi uwierzy, to biorę ją do domku na czytanie i lekcje kształtów i czytać jej, informując strażników by mieli typa na oku i uważali na niego, zamykając jego cele na 5 spustów.

[Nightmare]

No i po kilku minutach siedziałeś na kanapie z kartką z kształtami. Tym razem na każdy kształt Deli mówił "Plostokląt!". Nie akceptowała innej odpowiedzi.

[KougatKnave3]

Rozpoczynam starą taktykę. Robię tak by poczuła się pewnie, gdyż jak się czuje pewnie to bardziej stara się rozpoznać owy kształt i jej to wychodzi. Tak więc robię i zobaczę jakie będą skutki.

[Nightmare]

Nic. Dalej mówiła, że to prostokąt. W końcu nie wytrzymała, przewróciła kartkę na pustą stronę i pokazała ją całą kopytkiem.

 - Plostokląt!

[KougatKnave3]

- Tak... tu jest plostokąt - powiedziałem z uśmiechem. I dalej powinno być już z górki. Ten sposób zadziałał ostatnio, i zadziała tym razem, gdyż inaczej uznam, że los serio się na mnie uwziął.

[Nightmare]

I poszło z górki, bo Deli zrozumiała, że chodzi ci o rysunki kształtów, a nie o kartkę. Potem już nie było czasu na czytanie, bo oboje padaliście już. Mała zasypiała na siedząco.

[KougatKnave3]

Zamykam książkę i odkładam córeczkę do kojca. Postanowiłem... porzucam walkę, i patyk też się będzie z tego cieszyć. Ta wojna z USA będzie moją ostatnią wojną... ostatnia bitwa... ostatnia walka. Potem fairant na zawsze.

[Nightmare]

Do pokoju wlazła Lily, wgramoliła się do kojca i zasnęła. Po chwili weszła również Twilight. Od razu pocałowała cię na przywitanie.

 - Jak minął dzień? - zapytała i ziewnęła, zasłaniając usta kopytkiem.

[KougatKnave3]

- Jak co dzień podczas wojny. Słuchaj... razem z patykiem ustaliliśmy, że to nasza ostatnia wojna. Później już się nie będziemy angażować... - powiedziałem do niej z uśmiechem.

[Nightmare]

Twilight również się do ciebie uśmiechnęła i cię przytuliła. Przez sen jeszcze Lily dodała "Ble!".