[Grimdark]Equestria_Battlefield3: Co się stało? (by peros81)

[KougatKnave3]

Idę przy jej boku - Coraz więcej nas ginie... nie możemy bronić się wiecznie, w końcu znajdą słabą lukę i nas wyrżną co do nogi.

[Nightmare]

 - Wiem... - westchnęła. - Ale skoro nasyłają na nas mecha co tydzień, nie sądzisz, że w ich obozie mogą mieć ich o wiele więcej - spojrzała na ciebie.

[KougatKnave3]

- Według raportów, pozostały im dwa tylko. Cipher bardzo się przydaje w roli szpiega w ich obozie. Jest mechanikiem mechów, więc kiedy zaatakujemy, mechy powinny być niezdolne do walki.

[Nightmare]

 - Więc... Atakujemy za dwa dni. Przygotuj wilki w tym czasie, ale teraz... - ziewnęła znacząco.

[KougatKnave3]

Wchodzimy do komnaty... - Cień w tym ciele już zamilkł... powoli zaczynamy mówić w pierwszej osobie, niż w drugiej. Wciąż jednak będziemy wykonywać twoje rozkazy bez wahania.

[Nightmare]

 - Dlaczego zamilkł? - zapytała.Ułożyła się na łóżku.

[KougatKnave3]

Kładziemy się koło niej i czekamy na Shymin która względem mutacji urosła "trochę". - Zbyt długie przebywanie w tym ciele, sprawiło, że część Wilcza zaczęła dominować nad częścią Cienia.

[Nightmare]

Rarity spojrzała na ciebie i cię przytuliła. Następnie cię pocałowała.

[KougatKnave3]

Czekamy na Shymin. Zobaczmy czy ta mutacja coś jej jeszcze zrobiła niż poza trochę większym wzrostem. Syreny i tak ją lubią i tak zachowa swój charakter... tylko wygląd się może zmienić.

[Nightmare]

Przypełzła. Jest tylko większa i trochę ciemniejsza. Położyła się obok was. Rarcia liznęła ci uszko.

[KougatKnave3]

Obejmuje je i oddaje Rarity tym samym. Następnie rozkładamy się do Snu i zasypiam wtulony w klacze. Po jutrze wielki dzień, nareszcie ruszymy do ofensywy.

[Nightmare]

Rarcia tuliła cię przez sen. Ale ty nie mogłeś zasnąć. Shymin też śpi. A ty nie.

[KougatKnave3]

Staramy się zasnąć. Jutro jest dzień gdzie będzie BARDZO męczący trening... trzeba się będzie się wyspać przed nim... staram się wciąż zasnąć.

[Nightmare]

Nic. Jakoś nie byłeś śpiący. Dziwne...

[KougatKnave3]

Więc delikatnie wstajemy i idziemy do sali treningowej by się zmęczyć, potem wracam do spania. Musimy jutro wstać o odpowiedniej porze inaczej trening nie będzie wymagający.

[Nightmare]

Wciąż nic. Ani trochę ci się spać nie chce.Za chiny nie zaśniesz.

[KougatKnave3]

Idę na taras i patrzę i zastanawiam się czemu nie mogę zasnąć. Wcześniej z łatwością zasypiałem, a tera... chyba, że Pani Mroku złoży nam jutro wizytę... jak tak... to na prawdę będzie się działo...

[Nightmare]

Albo biorą nad tobą górę wilcze instynkty. I chce ci się echem.

[KougatKnave3]

Idę na spacer po mieście, Echem nie, bo one śpią, a nie mam chęci budzić je. Może spacerek mi wytłumaczy o co chodzi. Wpierw jednak idę do sali tronowej, po mój miecz.

[Nightmare]

I po chwili spacerowałeś sobie między domkami. Zauważyłeś postać w kapturze. Wydawało się, że się jej włosy sztywne w nim nie mieszczą. Nie widziałeś twarzy.

[KougatKnave3]

Zaczynam wąchać by wyczuć co to za postać. Powoli dobywam miecza... jeśli to szpieg Nowej Nadziei, to atakuje go! Nie dam mu zdradzić naszych sekretów.

[Nightmare]

Zdjął kaptur. Lub raczej ona. Jest blada, ma czarne włosy, maleńkie źrenice, czerwone tęczówki, także małe, do tego ma pajęcze odnóża wystające z karku. Ubrana jest w białą sukieneczkę i pantofelki. Pod jej oczyma, niby rozmazany makijaż, ma krew. Ojojoj...

[KougatKnave3]

Zaraz... to przecież... kłaniam się przed Mroczną panią. Skoro tu przybyła... to znaczy, że albo do mnie albo do mojej protegowanej... - Witaj, mroczna pani. Czym Zaszczycam waszą obecność tutaj?

[Nightmare]

Zachichotała lekko. Wygląda, jakby zwiała z psychiatryka. Sonicowego. Czułeś otaczającą ją aurę szaleństwa. Po paru sekundach zacząłeś widzieć halucynacje. Dziewczynka zachichotała i wbiegła w jedną z uliczek. Chyba wypadałoby iść za nią.

[KougatKnave3]

Więc idę za nią. Ciekawe czego Moja Mroczna Pani oczekuje. Pewnie zaraz się dowiem. Idę za nią i spoglądam o co może jej chodzić.