KougatKnave3

- I jak mi poszło? - spytałem się resztkami sił.

No niech już stracę. Staram się chodzić jak na Dżentelkuca przystało. Jak to mam w zwyczaju robię wszystko by nauczyciel był dumny.

- W sumie racja - włączam komunikator i kontaktuje się z hangarem. - Hangar. Czy Kodiak i Modliszka naprawione?

- Nauczysz mnie chodzić i czarować? Błagam, mam już dość wywalania się co trzeci krok.

- To ja. Allan. Ten co cię uratował od ludzi. Pegaz od nich zrzucił mi jakiś ponyfikator i jestem czym jestem.

- Cześć Rarity. Mogła byś mi pomóc w małej sprawię - i jeb o glebę.

Facepalm. Ciągle idę "Chodem Połamańca" w poszukiwaniu Jackie albo Rainbow. Któreś z nich musi mnie nauczyć chodzić.

Zjadam je i "idę" na poszukiwania Celesti. Jak tego nie odkopali to ja się normalnie powieszę.

Teraz spróbuje zjeść jabłka, kurwa to takie trudne jak odebrać Capo króliczka.

- Kurwa, ja pierdole, zasrana jego mać - ciągle próbuje.

A jak się nauczę chodzić to na pewno wykorzystam tylne kopyta. Jakimś sposobem zjadam jabłka i wstaję.

- Dobry pomysł - dobra idę spać

- Czyli znów muszę nauczyć się chodzić, i do tego jeszcze magia dochodzi. Co za utrapienie.

- ... Który ciągle wie jak przywalić. Co z Twilight? Wszystko u niej w porządku?

- Czym jestem? Mogę wiedzieć, bo zanim się doczłapie do lustra to minie kolejne tysiąclecie.

- CO, GDZIE, JAK, KTO, CZYM?! ŻĄDAM ODPOWIEDZI!

To... to.... KRZYCZĘ NAJGŁOŚNIEJ JAK POTRAFIĘ! - AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA JESTEM KUCEM!!!

- Dobra kto mi tu dał coś ciemno niebieskiego? PRZYZNAĆ SIĘ! - no chyba że... nie to nie możliwe. Staram się sprawdzić czy jestem...

- Co... Gdz... gdzie ja jestem?

Podnoszę głowę. - Masz rację. Nie mam innego wyboru niż czekać.

- Nie chcą mnie wpuścić. Nie wiem czy ciągle żyje - powiedziałem chowając twarz w rękach.

- Cześć - powiedziałem przysiadając się. Mam już kurwa dość, znów się to zaczyna.

Idę szukać mojego Teamu, Pogadamy se trochę. Martwię się czy wszystko z Twi w porzątku. Nie wybaczę sobie, jak nie przeżyje.

Siadam na niej i zaczynam czekać aż ci robotnicy skończą robotę.

Chcą dłuższej robotu. Nie przeszkadzam. Idę do ogrodów.