KougatKnave3

"Zdążę się zemścić. Nie martw się, o Rogue nic mu się nie stanie" Pomyślałem.

Śmieje się w duchu. "On nawet nie wie o moim istnieniu. Jego ostatnie wspomnienie to jako 10 letni źrebak. Nie słyszy mnie, nie widzi nic, nie pamięta nic co teraz robię. To ja zabiłem rodziców RogueMane'a, sprawiłem by Celestia go przygarnęła, by podrzucić jej list z którego wynika że to ona nasłała zabójców. Jego rozpacz sprawiła że powstałem ja. Pamięta takie rzeczy jak rozmowa w bibliotece, te kiedy jestem miły, bo mu na to pozwalam. Innych nie zapamięta" myśle

- Biotyka się zwie - powiedziałem po czym włączyłem komunikator. - Pani doktor, Aria chce z panią porozmawiać. Na mnie to już pewnie wydała wyrok - powiedziałem ze smutkiem.

Ja tam jestem cierpliwy. Ja mogę poczekać nawet dwa lata.

"Słuchaj Mały. RogueMane był miły, dobry i uczciwy. Rzygać mi się od tego chciało. On teraz jest przeze mnie opętany, a doszło do tego że Celestiusia zabiła jego rodziców. On zrozpaczony dła mi szanse na przejęcie kontroli nad nim" myśle

- WIDMO Saren zakazywał mi wam cokolwiek przynosić - powiedział. Wpisał coś na panelu i cela się zamknęła. - Miłej odsiadki - powiedział i wyszedł.

- Dobrze, jak chcesz. Braciszku, ja muszę iść do pracy. To do zobaczenia - powiedziała i wyszła z lokalu. - To co? Idziemy? - spytał się Silver.

- Dobra - powiedziałem i poszedłem za Apple Bloom. Jak na razię wszystko idzie zgodnie z planem, i już niedługo Celestia pożałuje że chciała się mnie pozbyć. Choć ciągle nie wiem czemu, przecież byłem jej najlepszym uczniem.

- Tutaj Kapitan Adam Volsky. Nawiązałem kontakt z przedstawicielami nieznanej dotąd rasy. Ich pole promieniotwórcze planety wytwarza coś co zakłóca nam komunikacje. SI spróbuje poprawić sygnał.

Podchodzę do nich. - Pomóc wam? - spytałem się. No kultura musi być. Nie?

Eeee... A no tak, to przecierz ona. Mogłem być bardziej ostrożny. Idę dalej w stronę farmy, tym razem staram się na nikogo nie wpaść.

- Dobra - powiedziałem i poszedłem w stronę farmy panny Applejack. Rozpocznę rozpakuję się i zacznę dokańczać moje zaklęcie. Oby się udało.

- Miło mi cię poznać. Ja jestem Adam Volsky. Teraz nadchodzi ta część pracy której wprost nienawidzę. Kontakt z moją szefową - podchodzę do konsoli i włączam kanał komunikacyjny z Arią.

- Dobrze - powiedziałem, po czym użyłem telekinezy by delikatnie wsiąść książkę i dałem ją spowrotem na półkę. - Na mnie już pora. Jutro jak starczy mi czasu, to wpadnę dokończyć lekturę. Do widzenia Twilight - powiedziałem i poszedłem dalej zwiedzać miasto.

- Wszystko czego potrzeba to znalezienie sobie cichego miejsca, i gdzie zarazem czujesz się dobrze. Potem wystarczy usiąść, zamknąć oczy i w wyobraźni myśleć jak ma wyglądać to zaklęcie które będziesz tworzyła. U mnie ten sposób zawsze działa. Na jeden dzień na tworzeniu spędzam dwie godziny. Minimum siedzenia przy tym to pół godziny.

Idziecie trochę długo. Wkońcu jednak dochodzicie do cel więziennych. - Włazić!

Co się dzieje? Zrzucam to szybko i uniemożliwiam wstanie kładąc na niego nogę.

Dalej strzelam do ludzi. Ewentualnie strzelam też do każdego wrogiego kuca.

No to lecę po amunicje. Marnie mi to wszystko wygląda, bez planu jesteśmy udupieni.

- Na pewno nie ma innego wejścia? Może zaklęciem? Albo jakiś tunel. Poza tym, ammo mi się kończy.

"Dobra Bill, powiem: Ej Twi, ostatnio gadałem z kucem który nie istnieje, i tylko ja go widzę. Pomyśl jak by to przyjęła" pomyślałem - Dobra. To naprawdę nic trudnego, wystarczy jedynie cierpliwości i czasu - powiedziałem podchodząc do niej.

Padam na ziemie by uniknąć zaklęcia. - Jak najszybciej musimy się dostać do Celesti. Skoro ludzie mają Jednorożce i pegazy, to oznacza że niewiele nam już zostało - mówie. Sprawdzam ile zostało mi amunicji.

- Nagranie jest w biurze S.O.C. Pójdziecie po dobroci? - spytał się Pallin. Chyba nie ma już wyboru. Co prawda moglibyście wrócić na statek, ale i tak by was zestrzelili po starcie.

W których to ja mam kurna strzelać. Ciągle nawalam do ludzi.

- Saren podał nam wiadomość głosową, jak kazałeś otworzyć nieznany przekaźnik. Mamy cię zabrać do wiezienia.