Arcybiskup z Canterbury

- Świetnie. Cieszę się - odpowiedziała kobieta i zeszła, kierując się do celi mutanta o nazwie Flame. Kiedy już była przy jego klatce, ostrożnie zapukała w ścianę obok bariery, sygnalizując, że tam jest. - Flame, witaj - powiedziała.

Doktor Clarice Starling zaczęła nowy dzień w pracy. Po wejściu do szatni i przebraniu się w służbowe ubrania, ruszyła do gabinetu Alicii z kubkiem kawy w ręku. - Dzień dobry - powiedziała. - Jakie zadania na dziś?

Clarice wyszła z celi Eve, po czym ruszyła do szatni, przebrała się i wyszła do domu.

- Do zobaczenia - mruknęła Clarice, zamykając barierę za sobą. Chwyciła Eve za rękę i poprowadziła ją do jej celi. Weszła do środka razem z dziewczynką.

-To przez okulary - usprawiedliwiła się Clarice, szczerząc zęby w zabawnym, zakłopotanym uśmiechu. Laborantka dotarła do celi Bastarda. Bariera zniknęła dzięki jej karcie. - Potrzebujesz czegoś, co jestem w stanie załatwić? - zapytała.

Clarice spojrzała z zakłopotaniem na kotka, potem znowu na Bastarda. - Gdzie ty widzisz podobieństwo, to ja nie wiem... Kolega raczej nie przypomina czarnego kotka - stwierdziła Clarice.

Clarice odwróciła się do chłopaka i mrugnęła do niego porozumiewawczo. Położyła dłoń z kotkiem na ramieniu Eve.

Doktor Starling zauważyła sprzątających i maskotkę na szczycie pudeł. Spojrzała na dwóch podopiecznych, po czym udała że potknęła się i wytrąciła karton z rąk jednego z nich. - Strasznie przepraszam! - powiedziała z żalem i zaczęła zbierać rzeczy z podłogi. Kiedy jej ręka trafiła na kotka, ukradkiem i bardzo dyskretnie schowała go do kieszeni kitla. - Ależ ze mnie niezdara... - zaśmiała się przepraszająco, po czym ruszyła korytarzem, dalej prowadząc Eve i bastarda.

- Mogli tak zrobić - odpowiedziała kobieta. - W takim wypadku postaram się przynieść ci inną.

- Czego się boisz? - zapytała. - Bastard, chodź - poprosiła Clarice. W międzyczasie wyciągnęła z kieszeni małego cukierka i wcisnęła do ręki Eve. Czekała, aż Bastard podejdzie, żeby zrobić to samo.

- Dobrze, jasne - odpowiedziała Clarice. Odjęła igłę od skóry Eve i przycisnęła w to miejsce wacik. - I po kłopocie. Idziemy? - zapytała.

Clarice podeszła do Eve i usiadła na krześle naprzeciwko niej, wystarczająco blisko, by móc pobrać materiał. Pogłaskała dziewczynkę po ręce, po czym powoli i jak najbardziej delikatnie wbiła igłę w jej rękę. - Nie ruszaj się teraz, dobrze?

- Alicio, czy mogę pobrać materiał genetyczny od obiektów? - zapytała Clarice.

- Już ci raz przyznałam rację - odpowiedziała kobieta.

Kobieta doprowadziła chłopaka do wskazanego przez Alicię pomieszczenia. - Nie miałam przy sobie paralizatora - powiedziała do niego.

- To prawda. Byłabym w stanie cię wynieść - powiedziała. - Chodź więc.

- A pójdziesz ze mną na badania, jeśli obiecam ci że zrobię wszystko, żeby jak najmniej bolało? - zapytała.

- Rozumiem - odpowiedziała i puściła dłoń chłopaka. - Przyznać ci się do czegoś?

- Cieszę się. - Clarice podniosła dłoń Bastarda do światła, nie puszczając jej. - Imponujące. Rosną cały czas?

- Nie z mojej strony - odpowiedziała z uśmiechem. - Sojusz? - znowu podała chłopakowi rękę.

Doktor Starling wcisnęła chłopakowi smakołyk w dłoń. - Pamiętaj, to łapówka - powiedziała.

Clarice westchnęła. Położyła rękę na ramieniu chłopaka i pogłaskała delikatnie, po czym opuściła rękę. Sięgnęła do kitla i podała mutantowi cukierek. - Przyjmij tę oto drobną próbę przekupstwa - powiedziała.

- Nie przeczę. Trzeba być durniem, żeby odwalać doktorat a potem zapieprzać za taką stawkę i wycierać buty innym idiotom - odpowiedziała, również patrząc w oczy Bastardowi.

Clarice podeszła bliżej chłopaka, a kiedy była już niemal o krok od niego, wyciągnęła do niego rękę.

Clarice przewróciła oczami. - I tak będziesz musiał pójść. Albo ze mną, albo z paralizatorem.