Ukeź

36. Dostał zawału jak trafił w ciemne strony internetu... 

- Akurat z matmą nie ma u mnie aż takiej tragedii proszę pani. Ale wiesz, starość, skleroza... - Pokiwał głową. - Czekamy na odpowiedź. 

Kent zaczął się histerycznie śmiać.

- Nie no, rzeczywiście mordercze to pytanie! Po prostu masakra!

- Oh, ależ oczywiście! - wykrzyknął piskliwym głosikiem, przedrzeźniając jakby dziewczęta, po czym sam zaczął się śmiać. - Dobra, dawaj, twoja kolej. 

- No to... - zastanowił się przez chwilę, po czym wyszczerzył zęby w uśmiechu. - Będę łagodny. Powiedzmy. Masz wyznać komuś z tutaj zebranych miłość. Oczywiście nie na serio, ale masz klęknąć i upozorować oświadczyny i tak dalej i tak dalej. Ale haczyk jest taki, że masz się "oświadczyć" jakiemuś chłopakowi, a nie dziewczynie. 

- Cóż, skoro lubisz się czasem zabić. - Wzruszył ramionami. - Dobrze, rozumiem, że nikt nie wyraża sprzeciwu, czy coś, że nie zaliczyłem wyzwania, więc moja kolej. - Zakręcił butelką, która zaraz zatrzymała się wskazując na Andrewa. - Och, no to panie, który się zabijasz, co wybierasz, pytanie czy wyzwanie? 

Nie wierzę, że zakładam ten temat. To chyba z powodu tego upału i mój fistaszek mi się przegrzał. Znowu zaczęłam grać w to zło. Mam na myśli Słodki Flirt.

Czymże to jest? Ułomną gierką internetową, w której są różne odcinki i trzeba wypełniać zadania. Klikając sobie i rozmawiając z postaciami. Flirtując z tak zwanymi biszami. Typowe coś dla dziewcząt, więc ten no, panowie raczej nie mają pojęcia co to. No chociaż, co kto lubi XD

http://www.slodkiflirt.pl

A proszę nawet zalinkuję.

Więc ten, do tych co marnują sobie życie i w to grają... Może jakaś dyskusja w tematach owych chłopcząt, które tam są? XD I tak pewnie nikt w to już nie gra, ale oj tam. Ja do tego wróciłam po hoho... ponad roku na pewno  

Grałam sobie w to trochę wcześniej.

A co do porad... Szczerze mówiąc, chyba tylko więcej grać i samemu próbować to ogarnąć, bo nawet ciężko jest udzielić wskazówek

Pamiętam te czasy jak to jeszcze całkiem inaczej wyglądało w ogóle Początki... Hueh. I zaczynałam grać Levim (bo w sumie najprościej), a teraz się na Erena przerzucam, ale ciągle mnie coś zjada jak nim gram XD Wkurzające XD 

Marco chyba gra mi się najlepiej. Nie wiem czemu XD

(GamesPon3, błagam ortografia ;_

 

- Pff... Can can... w moim sędziwym wieku! - Westchnął ciężko, po czym wstał z miejsca i jakby specjalnie ku potwierdzeniu tej "starości" chrupnęło mu kilka kości. - Ale ja nie wiem co mam śpiewać - stwierdził zaraz, zastanawiając się nad tym. - O wiem. Panie i panowie, właśnie Kent robi z siebie debila, proszę nikomu tego nie powtarzać. - A kiedy to powiedział zaczął tańczyć tego nieszczęsnego can cana, co w sumie średnio go przypominało tak na dobrą sprawę i "śpiewał" a właściwie bardziej parodiował śpiew, w dodatku celowo: - Mam tę mooooc, mam tę moooc~! - Zaraz skończył te tańce i wydziwiania i usiadł z powrotem. - No starczy tego dobrego, koniec Kenta-debila. Poza tym, Anderw, co Ty wyczyniasz? - zapytał jeszcze.

- Wyglądasz co najmniej jak jakaś psychopatka - stwierdził białowłosy, marszcząc brwi, ale zaraz wzruszył lekko ramionami. - Ostatnio brałem pytanie, więc teraz wyzwanie psze pani. Ale weź pod uwagę mój sędziwy wiek, starość nie radość. - Westchnął ciężko.

- Szkoda, już myślałem, że całkiem fajnie byłoby z ciebie zrobić tresowane-zombie-sługę - stwierdził, wyginając usta w smutną podkówkę. - Pani kolej - zaraz dodał już z uśmiechem. 

Dinozaury! Może być fajnie! Jeśli wszystko ładnie wypali, to będzie spoko. Z racji dawnej miłości do Parku Jurajskiego, muszę się zgłosić.

 

Imię: Leif

Nazwisko: Gunnar

Wiek: 20 lat (choć wygląda młodziej i zachowuje się również niekoniecznie adekwatnie do wieku)

Płeć: Mężczyzna

Wygląd: Klik - Chłopak o długich, jasnych włosach i błękitnych oczach. Ma raczej delikatne rysy, jasną cerę z bardzo drobnymi, wręcz widocznymi tylko z bliska piegami w okolicach nosa i policzków. Jest też dość wysoki i ma normalną budowę ciała (ani za gruby, ani za chudy, ani zbyt umięśniony). W prawym uchu posiada pięć kolczyków, w lewym natomiast dwa, w chrząstce. Ogółem prezentuje się raczej całkiem sympatycznie.

Ulubione:

A) Jedzenie: Wszelkiego rodzaju słodycze, chociaż zdarza mu się tzw. "dieta płynna", gdzie "odżywia się" praktycznie samym piwem. Oczywiście smakowym.

B) Zajęcie: Czytanie książek, bardzo różnorodnych z niezłym rozstrzałem gatunkowym.

Wady: Często potyka się, ogółem jest czasem nieco niezdarny, zdarza mu się być bardzo leniwym i odkłada wszystko na ostatnią chwilę.

Zalety: Umiejętność bardzo dobrego kłamania. Czy to zaleta? Jak najbardziej, jeśli tylko dobrze się ją wykorzystuje. Ogółem umie kombinować i to często ratuje mu tyłek, mimo jego fizycznej niezdarności. 

- Według mnie można to uznać - stwierdził białowłosy, szczerząc zęby w uśmiechu. Jeju, jakoś ostatnio ciągle się tak szczerzył. - Lepiej wyżej nie właź, bo sobie krzywdę porządną zrobisz. Zwłok do internatu nie chcę taszczyć. 

N: Kojarzy mi się z Saharą Mało oryginalne skojarzenie ale oj tam XD

A: Nie wiem cóż to za postać. Jakieś takie "mhroczne" i emowate XD

S: Mam podobne odczucia jak co do ava, ale obrazek w sygnie bardziej mi się podoba.

U: Hmmm... W sumie to nie kojarzę. 

A ja tak tylko zarzucę jednym cytatem z książki jeszcze w temacie szukania ludzi na siłę, oceniania po wyglądzie i temu podobnych. A właściwie to taką drobną radą. Co prawda z punktu widzenia kobiety, ale odnosi się to do wszystkich.

Życiowa mądrość numer jeden: nie warto latać za facetem, któremu się nie spodobasz tak, jak wyglądasz zazwyczaj(...) Mądrość numer trzy: jedna ze składowych szczęścia – wygodna odzież.

Cóż z tego co pamiętam było to w jakiejś zabawnej sytuacji pokroju ucieczki przed zombie i problemem z tym związanym mając na sobie wąską spódnicę i szpile, ale mniejsza. Jakoś mimo wszystko uważam, że odnosi się to do naszej codzienności. Dużo osób kombinuje ze zmienianiem się na siłę, czy w kwestiach wyglądu, czy zachowania, udaje kogoś kim nie jest. Ale po co to wszystko? To chyba podchodzi pod desperację. A naprawdę nie warto. Sądzę, że lepiej wieść życie samotne, ale będąc sobą, niż być z kimś z kim łączy nas jedynie udawanie i chowanie swojego prawdziwego ja za jakimiś maskami. Toż to niszczenie samego siebie.

 

A jeszcze co do wychodzenia na ulicę. Szukanie miłości po dyskotekach? Klubach? Niezbyt to sensowne, jeśli ktoś za takimi klimatami nie przepada, bo raczej nie znajdzie tam kogoś, przy kim może być sobą, chociaż kto wie, a nóż widelec, ktoś inny pójdzie tam w podobnym celu, wręcz z niechęcią i akurat trafią na siebie takie dwie osoby. Znajdowanie kogoś przez internet? Czemu nie, ale czasem też dupę czasem ruszyć sprzed komputera i pojechać, spotkać tego kogoś, a nie czekać na zbawienie i siedzieć jak klucha w domu. Szukanie na spotkaniach ludzi o podobnych zainteresowaniach? Też może wypalić, bo chociaż będzie o czym rozmawiać. Osobiście nie wyobrażam sobie związku z kimś, kto chociaż po części nie ma podobnych zainteresowań. A z drugiej strony, czasem można znaleźć wielką miłość przez jakiś głupi przypadek, na przykład podając komuś pomidora w sklepie. Tak apropo wyżej przywołanego warzywniaka Nigdy nie wiadomo gdzie się spotka tego kogoś, więc też nie marudźmy. Ale czasem trzeba szczęściu pomóc, a nie czekać na cud

Aktualnie czytam "Powrót do Przyszłości" i jestem w trakcie drugiej części.

Wreszcie udało mi się dorwać książkę. Film naprawdę uwielbiam, więc skoro jest wersja papierowa... żal byłoby nie sięgnąć po nią.

Kent rozmasował sobie bok, ale zaraz wyszczerzył do niej tylko zęby w uśmiechu.

- Tak, należało mi się - zwrócił się do Tori. - Czekamy na skoki przez ogień.

- Jakby to zadanie było dla Tori to martwiłbym się, że nie przeskoczy ogniska a w nim wyląduje - parsknął śmiechem Kent. - Przepraszam, nie mogłem się powstrzymać. O ale właśnie, zawsze jakby Jess nie chciała tego robić można wymyślić jakiś system kar, jeśli odmówi się wykonania zadania - zaproponował. 

Syn Lokiego również był zaciekawiony, jakież to zadanie mają na dziś. Ale cóż, wszystkiego dowiedzą się w swoim czasie.

Poza tym, jeszcze bardziej intrygowały go ewentualne kary. Miał szczerą chęć w późniejszym czasie użyć nieco swoich zdolności i pod jakimiś wymyślnymi pretekstami dowiedzieć się więcej szczegółów o tych straszniejszych karach. Ale na to przyjdzie odpowiednia pora, jeśli nie wyjdzie to wszystko samoistnie. 

Leif również postanowił o coś zapytać, gdyż zrozumiał, że wszystkie wykroczenia będą karane. Rzecz w tym, że zainteresowało go, w jaki sposób te kary mają wyglądać. Również podniósł rękę, a że był dość wysoki, to wypatrzenie go nie powinno sprawiać problemu.

- Jakiego rodzaju kary mogą nas spotkać za ewentualne złamanie punktów regulaminu? - zapytał, po czym zrobił krótką pauzę. - Rozumiem, że są one zależne od "siły" wykroczenia? - dodał po chwili. 

- Wyzwanie powiadasz... Hmmm... - zamyślił się przez chwilę. - Przespaceruj się na rękach wokół ogniska. Tak, nie mam pomysłów.

- No to moja kolej. - Kent zakręcił butelką, która tym razem zatrzymała się wskazując Nicka. - Pytanie czy wyzwanie? 

- Długo z nimi jeszcze lekcji nie mieliśmy. - Zmarszczył brwi. - Nie do końca to nauczyciele, ale nie lubię tej babki w okularach z dyżurki. Pasuje taka odpowiedź? 

- Hmmm... A niech będzie jako pierwsze pytanie. Następnym razem wezmę wyzwanie - stwierdził, uśmiechając się szeroko. 

(Reakcja Kenta: http://www.akboyraz.com/dafuq.jpg Ej nie no, musiałam XD)

 

Białowłosy zrobił nieco dziwną minę, ale z racji, że pocałunek był tylko w policzek, zaraz wyszczerzył zęby w szerokim uśmiechu. No tak, Cat nie określiła co i jak, więc taka opcja mu odpowiadała. 

- No to teraz kolej na Tori.