inka2001

- Nie. - Zrobiłam maślane oczy.

- Jak można nie wpuścić pięknej uczennicy księżniczki? - Powiedziałam i uderzyłam strażnika ogonem w nos.

Ruff zaczęła się trząść. Jej kopyta zmieniły się w łapy. Pyszczek wydłużył się jak u wilka. Nie miała grzywy a ogon stał się wilczym ogonem. Ruff miała złote oczy. Kolory zostały. To prawda. Ruff była wilkiem.

- Popatrz na mnie! - Krzyknęła do Śmierci i obnażyła kły.

- Nie. - Odparłam i przytuliłam ogiera.

- Nie mo... - Powiedziała i upadła na ziemię.

Podbiegłam do pegaza.

- Nieeee! - Krzyknęłam.

Przestraszyłam się nie na żarty. On jest dobrze " zbudowany" i mógłby mnie zaatakować. Musiałam działać. Nie czas się przejmować innymi. Wbiegłam do zamku, a potem do sali tronowej którą z trudem znalazłam.

- Księżniczko Celestio! - Krzyknęłam do posiadaczki tego imienia.

Patrzyłam na to z przestrachem.

- Nie mogę. - Powiedziała ciężko dysząc.

- O rany! No którą? Celestię! - Odparłam już naprawdę rozwścieczona.

Zrobiłam to o co prosił. Siedziałam cicho i patrzyłam co się dzieje.

" Co ja narobiłam?" pomyślała i jeszcze bardziej płakała.

- To dlaczego mnie straszyłeś? - Spytałam.

- Muszę spytać o coś księżniczkę. - Odparłam kręcąc oczami.

- Ze mną? Ze mną? - Zaczęła płakać.

- Niczego. To ty się mnie ciągle czepiasz! - Krzyknęła. Chętnie by ją kopnęła.

- A więc zmierzmy się. - Powiedziała z złowieszczym uśmieszkiem.

- Pokaże ci coś. - Powiedziałam i śmiało podeszłam do jednego z nich.

- Prosimy o przejście. - odparłam.

- Oczywiście że wiem. - Odparłam i zaśmiałam się.

- Chodz. - Powiedziałam i ruszyłam w kierunku zamku.

Wstałam i rozglądałam się po pociągu.

- Idziesz? - Spytałam Silvera.

- C-co się stało? - Spytałam otrząsając się ze snu.

- Dojechaliśmy? - Spytałam po rozbudzeniu się.

Stała z rozgniewaną miną przed Socs Chaser.

- Dziękuję ci za troskę. - Powiedziałam i ułożyłam się do snu. Po chwili zasnęłam.

< Nie chce stracić sesji bo z tobą się fajnie piszę.>

Spojrzałam w tamtą stronę, ale jakoś mnie to nie bawiło. Co m po tym? Teraz rozmyślałam nad swoim problemem. Dużym problemem. Pokłoniłam się przed Shining Armorem.

- Witaj książę. - Rzuciłam w jego stronę.

( Tak jakoś. Mam chyba skleroze. Nie gniewaj się już.)

- Wredota! - Krzyknęłam jak opętana.

- Kim ty jesteś, żeby mi rozkazywać?! - Spytałam zła.

( Nie.)

Postanowiła poszukać jedzenia. Wyszła z jaskini .